نتایج یک مطالعه کانادایی، مکانیسم مولکولی جدیدی را که ممکن است باعث بیماری چشمی دژنراسیون ماکولا وابسته به سن شود، روشن می‌کند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد که چگونه عوامل استرس‌زای زندگی مانند چاقی، سلول‌های سیستم ایمنی را از نو برنامه‌ریزی می‌کنند و با افزایش سن آن‌ها را برای چشم مخرب می‌سازند.

پرزمیسلاو ساپیها، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه مونترال، گفت: ما می‌خواستیم بدانیم چرا برخی از افراد دارای استعداد ژنتیکی به دژنراسیون ماکولا مبتلا می‌شوند در حالی که دیگران در امان هستند. ساپی‌ها توضیح داد: اگرچه تلاش‌های قابل‌توجهی برای شناخت ژن‌های مسئول دژنراسیون ماکولا انجام شده است، اما تغییرات و جهش‌ها در ژن‌ها تنها خطر ابتلاء به این بیماری را افزایش می‌دهد، اما باعث ایجاد آن نمی‌شود.

دژنراسیون ماکولا عامل اصلی نابینایی غیرقابل برگشت در سراسر جهان است و تقریباً ۱۹۶ میلیون نفر را در سال ۲۰۲۰ تحت تأثیر قرار داده است. این بیماری به دو شکل ظاهر می‌شود:

دژنراسیون ماکولا خشک که با تجمع رسوبات چربی در پشت چشم و مرگ سلول‌های عصبی در چشم مشخص می‌شود؛ و دژنراسیون ماکولا مرطوب، که با عروق خونی بیمار مشخص می‌شود که در حساس‌ترین قسمت بافت ایجادکننده بینایی به نام ماکولا ایجاد می‌شود.

از قبل مشخص شده که سیستم ایمنی در چشم یک فرد مبتلا به دژنراسیون ماکولا بی نظم و تهاجمی می‌شود. به طور معمول، سلول‌های ایمنی، چشم را سالم نگه می‌دارند، اما تماس با عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌تواند آن‌ها را از بین ببرد.

در عین حال، سلول‌های ایمنی زمانی فعال می‌شوند که بدن در معرض عوامل استرس زا مانند چربی اضافی در چاقی قرار می‌گیرد و اضافه وزن را به عنوان عامل خطر شماره یک غیر ژنتیکی برای ایجاد دژنراسیون ماکولا پس از سیگار کشیدن تبدیل می‌کند.

محققان دریافتند که چاقی گذرا یا سابقه چاقی منجر به تغییرات مداوم در ساختار DNA در سلول‌های ایمنی می‌شود و آن‌ها را مستعد تولید مولکول‌های التهابی می‌کند.