اگرچه هنر و اقتصاد، دو مقوله مهمی هستند که وقتی با یکدیگر پیوند داشته باشند، میتوانند به چرخه اقتصادی کشور کمک زیادی کنند و این کار، توسط طراحان و فعالان حوزه مد و لباس در سراسر جهان نیز، هم به صورت شخصی و هم در قالب برند صورت میگیرد و چرخه مالی بزرگی را برای آن کشورها به ارمغان میآورد، اما هنوز در کشورمان، آن طور که باید، در صنعت مد و لباس اقدامات لازم برای این منظور، انجام نشده است.
سجاد لطفی، سرپرست دبیرخانه کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، درمورد این که جشنواره مد و لباس سال ۱۴۰۲ تا چه اندازه میتواند به چرخه اقتصادی کشور کمک کند و بدنبال آن، چنین جشنواره هایی تا چه اندازه می توانند صنعت مد و لباس را به جایگاه واقعی اش برسانند؟، بیان کرد: حوزه مد و لباس، هنر - صنعت است و به همین دلیل، بسیار مهم است که هنرمندان طراح ما، یک طرح و مفهوم را ایده پردازی میکنند و آن را به یک اثر تبدیل کرده و آن را به چرخه تولید و صنعت متصل میکنند چراکه تا وقتی نگاه جامع و صحیح به اقتصاد نداشته باشیم، حتی هنر هم نمیتواند آن طور که باید، رونق بگیرد و برجسته شود. بنابراین، باید به درستی به اقتصاد فرهنگ و اقتصاد مد و لباس توجه داشت.
او گفت: برای شناسه شیما، بیشتر از آن که روی ابعاد سلبی و مجوزی اش تأکید کنیم، در تلاش هستیم تا مشوقهایی از قبیل معافیت و تخفیفهای مالیاتی را برای تولیدکنندگانی درنظر بگیریم که شناسه شیما را دریافت کرده اند. زیرا مشوقهای اقتصادی خیلی راحت تر، افراد را به اهدافشان میرسانند.
لطفی ادامه داد: مسئولان در دولت، نقش تنظیم گری و تسهیل گری دارند و به همین دلیل، همانند خیلی از کشورها میتوان سیاستهای فرهنگی را براحتی از طریق اقتصادی بیان کرد و با توجه به این که ما هم، در بخشهایی موفق بوده ایم و به آنها توجه کرده ایم باید به این موضوع و بستههای تشویقی اهمیت دهیم.
اگرچه نسل جوان، نوپسند و به طرح و رنگهای جدید با جلوههای خاص علاقهمند است، ولی به نظر میرسد اغلب طراحان مد و لباس نتوانسته اند آن گونه که باید، باعث جذب ذائقه نسل جوان شوند و به همین دلیل، جوانان ما هنوز الگوی مناسبی در حوزه مد و لباس ندارند و به نوعی، دچار سردرگمی هستند.
سرپرست دبیرخانه کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، در مورد تدابیر کارگروه مد و لباس برای این منظور و نوآوری در جشنواره مد و لباس، گفت: ارتقاء و توانمندسازی طراحان و تولیدکنندگان ما در حوزه طراحی، هدفی است که از سال تدوین قانون ساماندهی مد و لباس و ابلاغ آن به دستگاههای بازیگر و زیربط، مدنظر مسئولین و حتی مردم هم، بوده است، ولی الان، آن گونه که باید به آن نرسیده ایم و با توجه به آسیب شناسیهای انجام شده، یک سری اقدامات را درنظر داریم که از آن جمله میتوان به ایجاد مدرسه طراحی اشاره کرد. زیرا ما یک سری اهداف فرهنگی داریم. یعنی طراحان باید از لحاظ فرهنگی، آموزشهای دانشگاهی و آموزشگاهی ببینند. مثل آشنایی با ترندها و طراحیهای روز دنیا. از اینرو، این یکی از اقدامات است تا چشم انداز جدیدی داشته باشیم.
او افزود: با توجه به این که در کنار هر ویژند (برند) تولیدی در جهان، خانههای خلاق وجود دارد، ما هم سعی کرده ایم مدرسه طراحی در کنار تولیدیها داشته باشیم.
و در ضمن بهتر هست کسانی برای جوانان و مردم تصمیم و مد انتخاب کنند که فرزندانشان در غرب زندگی و ساکن نباشد.