فرانسه از جمله کشور‌های غربی است که سابقه‌ای طولانی در استعمار دولت‌ها و ملت‌ها از جمله کشور‌های آفریقایی دارد. فرانسه برای گسترش سیاست‌های استعماری خود در کشوری مانند الجزایر سال‌ها دست به جنایت علیه بشریت زد و پس از گذشت دهه‌ها هنوز از پذیرش مسئولیت این کشتار‌ها و نیز عذرخواهی از مردم الجزایر امتناع کرده است.

باشگاه خبرنگاران جوان در گفتگو با «مایکل اسپیرینگمن»، تحلیلگر و نویسنده آمریکایی از نیویورک قصد دارد به زوایای جدیدی از این سیاست استعماری بپردازد که مشروح آن در ذیل از نظر می‌گذرد.

آیا فرانسه از سیاست‌های استعماری خود روی برگردانده و قصد جبران گذشته را دارد؟

مایکل اسپیرینگمن: به هیچ عنوان چنین نظری ندارم. فرانسه نه تنها از گذشته خود پشیمان نیست که حتی به دنبال تکرار و گسترش این سیاست‌ها در سایر کشور‌های جهان است. ماجرای انفجار مهیب در بندر بیروت را به یاد دارید؟ چه کشوری سریع خودش را به بیروت رساند برای به اصطلاح دلجویی و حمایت؟! فرانسه آن هم در رده رییس جمهور. مکرون نخستین فردی بود که بعد از انفجار بندر بیروت خودش را به منطقه رساند و تلاش کرد از مردم دلجویی و حمایت کند. این یعنی مقامات این کشور هنوز هم به دنبال تصرف کشور‌های دیگر جهان و پیاده کردن سیاست‌های استعماری و بهره بردن از منابع آن‌ها هستند. فرانسه باز هم به دنبال اجرای استعمار نوین خود در کشور‌های جهان به ویژه در کشور‌های آفریقایی است.

کمی در مورد زیاده خواهی‌های فرانسه برای استعمار کشور‌های جهان توضیح می‌دهید؟ فرانسه از اجرای سیاست‌های استعماری به دنبال چیست؟

 مایکل اسپیرینگمن: اگر بخواهم اول قسمت دوم سوال شما را پاسخ دهم باید بگویم فرانسه به دنبال استفاده و غارت منابع کشور‌هایی است که قصد استعمار آن‌ها را دارد. کشور‌هایی که در حال حاضر یک بار دیگر دولت فرانسه برای آن‌ها دندان تیز کرده، اغلب از کشور‌هایی هستند که منابعی غنی و ناب دارند و بر اثر سیاست‌های غرب دهه هاست که به سمت ناتوانی و ضعف پیش رفته اند و حال کشوری مانند فرانسه به بهانه اینکه می‌خواهد آن‌ها را نجات دهد و در بخش‌هایی به آن‌ها کمک کند وارد میدان شده. فرانسه که سال‌ها جنایتهایش در عرصه‌های بین المللی و جهانی برای اجرای سیاست‌های استعماری هنوز فراموش نشده است بعد از جنگ جهانی دوم طرحی به نام "همکاری و مشارکت آفریقا و اروپا" را کلید زد و به بهانه آن به دنبال تسلط بر کشور‌های غنی بود. حالا هم به نظر می‌رسد دولت مکرون قصد دارد این طرح را یک بار دیگر زنده کرده و آن را اجرایی کند.

کمی در مورد نحوه اجرای سیاست‌ها استعماری فرانسه در الجزایر توضیح می‌دهید؟ فرانسه چگونه توانست سیاست‌های استعماری خود را اجرا کند؟

 مایکل اسپیرینگمن: قاره آفریقا از ابتدا دارای ظرفیت‌های بالایی از لحاظ اقتصادی و نیروی کار قدرتمند و ارزان قیمت بود برای همین همیشه مورد توجه کشور‌های اروپایی و آمریکاست و موقعیت مناسبی برای سرمایه گذاری محسوب می‌شود. بزرگترین ضعفی که در طول این سال‌ها در کشور‌های آفریقایی از جمله الجزایر دیده می‌شود وضعیت نابسامان اقتصادی و تورم است که همین امر موجب می‌شود کشور‌های غربی با تزریق سرمایه و منابع مالی به این کشور‌ها بتوانند وارد آن شده و اهداف خود را اجرایی کنند. اما از میان تمام کشور‌های جهان فرانسه ید طولانی تری در استعمار کشور‌های آفریقایی داشته؛ وجود گروه‌های افراطی و تروریستی و جنگ‌های داخلی که از فقر و مشکلات اقتصادی ناشی می‌شود موجب شده تا کشوری مانند فرانسه به بهانه مبارزه با گروه‌هایی مانند داعش و بوکوحرام وارد این کشور‌ها شده و سیاست‌های خود را پیاده کند. در حال حاضر هم با اینکه به ظاهر کشور‌هایی مانند الجزایر دیگر در استعمار فرانسه نیستند، ولی حقیقت این است که این کشور غربی همچنان به دنبال غارت منابع در این کشور‌ها و نفوذ به آن‌ها با اهداف عمدتاً اقتصادی است. بسیاری سیاست‌های فعلی فرانسه در کشور‌های حوزه آفریقا را استعمار نوین می‌دانند. فرانسه در حال حاضر به بهانه حمایت از اقتصاد کشورهایی، چون الجزایر به آن‌ها وام می‌دهد و از همین طریق سرمایه خود را به این مناطق تزریق می‌کند و مابقی داستان.

آیا حضور فرانسه در کشوری مانند الجزایر کمکی به بهبود وضعیت اقتصادی و یا حتی رضایتمندی نسبی مردم این کشور‌ها کرده است؟

مایکل اسپیرینگمن: به هیچ عنوان این طور نیست. اگر موضوع جنایات و کشتار‌های فرانسه در این کشور‌ها را کنار بگذاریم و فقط از جنبه اقتصادی به این موضوع نگاه کنیم متوجه می‌شویم که سیاست‌های استعماری غرب در کشور‌های آفریقایی هر بار به عمیق شدن فقر و فلاکت در این کشور‌ها منجر شده است. مثلاً در زمینه کشاورزی اگر بخواهیم به این موضوع بپردازیم باید بگویم که حضور فرانسه در کشوری مانند الجزایر کشاورزی این کشور را تا مرز نابودی پیش برد و بسیاری از زمین‌هایی که متعلق به مردم الجزایر بود از دست آن‌ها گرفت و به کارگران و کشاورزان فرانسوی داد. سیاست‌های زمین دزدی که فرانسوی‌ها در الجزایر اجرا کردند و زمین‌هایی که از دست کشاورزان الجزایری خارج شد و به زور در اختیار کشاورزان فرانسوی قرار گرفت باعث شد در سال‌های ۱۹۵۰ فقر در این مناطق گسترش زیادی داشته باشد و حدود یک میلیون نفر برای پیدا کردن کار مناسب و کسب درآمد مجبور به ترک وطنشان شوند. این سیاست‌های امپرالیستی فرانسه نه تنها علی رغم بیداری کشور‌های آفریقایی کمتر نشده که حتی طمع و ولع این کشور برای تصرف و غارت منابع چندین برابر شده است.