دارو‌های خواب یکی از رایج‌ترین دارو‌های مورد استفاده در افراد مسن هستند، اما استفاده مکرر آن‌ها ممکن است بی ضرر نباشد.

محققان دریافتند بزرگسالان مسن‌تری که می‌گویند اغلب یا تقریباً همیشه از دارو‌های خواب آور استفاده می‌کنند، در مقایسه با افرادی که «هرگز» مصرف نکرده یا «به ندرت» از آن استفاده می‌کنند، ۷۹ درصد احتمال بیشتری برای ابتلاء به زوال عقل دارند.این ارتباط فقط در میان بزرگسالان سفیدپوست دیده شد، نه شرکت کنندگان سیاه پوست.

«یوئه لنگ»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، گفت: «برای تأیید اینکه آیا خود دارو‌های خواب‌آور برای قدرت شناختی در افراد مسن‌تر مضر هستند یا خیر، یا استفاده مکرر از دارو‌های خواب نشان‌دهنده چیز دیگری است که با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است، به مطالعات بیشتری نیاز است».

برای این مطالعه، محققان حدود ۳۰۰۰ سالمند را برای به اشتراک گذاشتن نوع دارو‌های خواب مصرفی خود از سال ۱۹۹۷ دعوت کردند.

شرکت کنندگان بین ۷۰ تا ۷۹ سال سن داشتند و هیچ کدام زوال عقل نداشتند. سه بار در طول پنج سال از همه آن‌ها پرسیده شد که چند بار از دارو‌های خواب آور استفاده می‌کنند: هرگز، به ندرت (یک بار در ماه یا کمتر)، گاهی (۲ تا ۴ بار در ماه)، اغلب (۵ تا ۱۵ بار در ماه)، یا تقریباً همیشه (۱۶ تا ۳۰ بار در ماه).

شرکت کنندگان همچنین کیفیت خواب خود را گزارش کردند و نشان دادند که چقدر با به خواب رفتن یا خیلی زود بیدار شدن در صبح مشکل دارند. مدت زمان خواب معمولی نیز ذکر شد.

دارو‌های خواب آور هم شامل دارو‌های بدون نسخه و هم دارو‌های تجویزی می‌شد. گزینه‌های رایج بدون نسخه شامل آنتی هیستامین‌ها و ملاتونین بود. دارو‌های تجویزی شامل دارو‌های ضد افسردگی، ضد روان پریشی،  بنزودیازپین‌ها و به اصطلاح دارو‌های Z مانند زولپیدم بود.

پس از پیگیری شرکت کنندگان به مدت ۱۵ سال، محققان دریافتند حدود یک پنجم آن‌ها به زوال عقل مبتلا شده بودند.

به نظر می‌رسد افرادی که از این دارو‌ها استفاده می‌کردند، نسبت به کسانی که به ندرت یا هرگز داروی خواب مصرف نمی‌کردند، با خطر بیشتری برای ابتلاء به زوال عقل مواجه بودند.

منبع: مدیسن نت