وقتی تبریزی‌ها نقشه منافقین را خنثی کردند
شیخ عبدالحمید بُنابی از روحانیون مبارز و انقلابی می‌گوید: نخستین و قوی‌ترین شخصیت انقلابی در تبریز که محور همه‌ی حرکات ضد طاغوتی به شمار می‌رفت، شهید بزرگوار آیت‌الله قاضی طباطبایی بود.
شیخ عبدالحمید بُنابی می‌گوید: «.. یادم هست بعد از پیروزی و در سال ۱۳۵۸ در یک راهپیمایی بسیار مهم آیت‌الله موسوی اردبیلی، شهید قاضی، شهید مدنی، آیت‌الله میرزا محسن دوزدوزانی و علمای بزرگ دیگری حضور داشتند و مسئولان شهری هم بودند. قرار شد مسیر راهپیمایی را به‌سوی دانشگاه برگردانیم. در میدان ساعت تعدادی از اعضای منافقین خود را واردجمعیت کردند و خواستند راهپیمایی را به سمت باغشمال که نزدیک به میدان ساعت است، ببرند. احتمالاً هوادارانشان را در آنجا جمع کرده بودند...»
شیخ عبدالحمید بُنابی از روحانیون مبارز و انقلابی می‌گوید: نخستین و قوی‌ترین شخصیت انقلابی در تبریز که محور همه‌ی حرکات ضد طاغوتی به شمار می‌رفت، شهید بزرگوار آیت‌الله قاضی طباطبایی بود. از ایشان که بگذریم، روحانی و علمای بزرگ دیگری هم به میزان تأثیر و توان خویش فعال بودند. اشخاص دانشگاهی، بازاری و فرهنگی تبریز هم در پیشبرد انقلاب اسلامی و بسیج مردم نقش قابل توجهی داشتند که نباید مورد غفلت قرار بگیرد.
از اساتید دانشگاه تبریز کسانی مثل سلیمی خلیق، دکتر اصغر نیشابوری، دکتر گلابی و... بسیار فعال و مؤثر بودند و با شهید قاضی، شهید مدنی و مدرسه‌ی علمیه، ولی عصر (ع) در خیابان ششگلان هم ارتباط داشتند. بعد از پیروزی نیز این شخصیت‌های دانشگاهی و شاگردان و دانشجویان آن‌ها در صحنه انقلاب و در خط امام بودند و از انقلاب پشتیبانی می‌کردند. شهید قاضی و شهید مدنی و دیگر روحانیون انقلابی، به دانشگاه اهمیت بیشتری می‌دادند.
بنده در جریان انقلاب و بعد از پیروزی، بار‌ها در دانشگاه تبریز سخنرانی داشته‌ام؛ حتی گاهی مسیر راهپیمایی‌ها را به‌سوی دانشگاه هدایت می‌کردیم. یادم هست بعد از پیروزی و در سال ۱۳۵۸ در یک راهپیمایی بسیار مهم آیت‌الله موسوی اردبیلی، شهید قاضی، شهید مدنی، آیت‌الله میرزا محسن دوزدوزانی و علمای بزرگ دیگری حضور داشتند و مسئولان شهری هم بودند. قرار شد مسیر راهپیمایی را به‌سوی دانشگاه برگردانیم. در میدان ساعت تعدادی از اعضای منافقین خود را وارد جمعیت کردند و خواستند راهپیمایی را به سمت باغ شمال که نزدیک به میدان ساعت است، ببرند.
احتمالاً هوادارانشان را در آنجا جمع کرده بودند. من به اشاره علمای حاضر، بالای یک چهارپایه رفتم و سخنانی علیه گروه‌های کمونیستی و منحرف، از جمله سازمان مجاهدین ایراد کردم که مردم با صدای بلندی تائید کردند و «صحیح است» گفتند. آنگاه با صدای بلندی شعار دادم: «لا إله إلا الله، مسیر ما دانشگاه!» علما و مردم نیز آن شعار را تکرار کردند. بدین گونه نقشه منافقین نقش بر آب شد و جمعیت به طرف دانشگاه حرکت کرد و در دانشگاه قطعنامه‌ای از سوی راهپیمایی کنندگان قرائت گردید.
