وقتی مریخ‌نورد کیوریاسیتی پاییز سال ۲۰۲۲ در منطقه خاک‌های سولفاتی مریخ فرود آمد، دانشمندان از رصد جدیدترین شواهد مبنی بر وجود دریاچه‌ها متعجب شدند. زیرا لایه‌های صخره‌ای حاوی سولفات در این منطقه در خاکی خشک‌تر نسبت به مناطق دیگر مریخ، تشکیل شده بودند. فرضیه کلی این است که مواد معدنی نمکی با کاهش آب دریاچه‌ها عقب نشسته‌اند.

همچنین، موج‌های سطحی دریاچه‌های کم‌عمق میلیارد‌ها سال قبل موجب تشکیل رسوب در بستر دریاچه‌ها شدند و طی سال‌های متمادی ساختار‌های موج‌گونه‌ای را در صخره‌ها شکل دادند.

آشوین واساوادا، یکی از دانشمندان گروه مریخ‌نورد کنجکاوی در آزمایشگاه جت پیشران ناسا در بیانیه‌ای در این مورد اعلام کرد: هزاران کیلومتر از نهشته‌های دریاچه‌ها را بررسی کردیم و هرگز سند دقیقی مانند این پیدا نکردیم، اکنون بهترین سند از وجود آب و موج را در کل این ماموریت در جایی یافتیم که تصور می‌کردیم پیشتر خشک بوده باشد.

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا در حال پرواز از تقریبا نیم مایل بالاتر از کوه شارپ (Mount Sharp)، ساختاری حفظ‌شده در این منطقه را یافت که به نام «مارکر بند» شناخته می‌شود و لایه‌ای نازک از صخره‌های سیاه است و گویی از بقیه کوه جدا شده است. سرنخ دیگر داخل این منطقه، وجود ساختار صخره‌ای غیرمعمول است که احتمالا به دلیل وقوع نوعی دوره‌های رخداد‌های آب‌وهوایی مکرر تشکیل شده باشد.

ناسا علاوه بر این اعلام کرده است که دانشمندان سرنخ جدید دیگری در مورد وجود آب‌های تاریخی در مریخ در دره‌ای به نام گادیز دیده‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند رانش زمین‌های مرطوب در این منطقه رخ داده و موجب بقایایی را در این منطقه برجا گذاشته است.

منبع:  سای‌تک