بر اساس تحقیقات جدیدی که در کالج قلب و عروق آمریکا ارائه شده است، افرادی که از بی خوابی رنج می‌برند، در مقایسه با افرادی که به طور متوسط این اختلال خواب را نداشته اند، ۶۹ درصد بیشتر در معرض حمله قلبی قرار دارند.

علاوه بر این، محققان دریافتند افرادی که پنج ساعت یا کمتر در شب می‌خوابند، بیشترین خطر ابتلا به حمله قلبی را دارند. افراد مبتلا به دیابت و بی خوابی دو برابر احتمال حمله قلبی داشتند.

یومنا‌ای دین، دانشجوی پزشکی و نویسنده این مطالعه گفت: «بی خوابی شایع‌ترین اختلال خواب است، اما از بسیاری جهات دیگر فقط بیماری نیست، بلکه بیشتر یک سبک زندگی است. ما خواب را آنطور که باید در اولویت قرار نمی‌دهیم. مطالعه ما نشان داد که افراد مبتلا به بی خوابی بدون در نظر گرفتن سن با احتمال بیشتر دچار حمله قلبی می‌شوند و حملات قلبی بیشتر در زنان مبتلا به بی خوابی رخ می‌دهد.»

دین و تیم تحقیقاتی او امیدوارند که مطالعه حاضر نقش اختلالات خواب در سلامت قلب را نشان دهد. بی خوابی ممکن است شامل مشکلات به خواب رفتن، ادامه دار نشدن خواب یا نداشتن خواب خوب باشد. تخمین زده می‌شود که بی خوابی ۱۰ تا ۳۰ درصد از بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که در زنان بیشتر از مردان است. در حالی که مطالعات بی‌خوابی را با بیماری‌های قلبی عروقی و متابولیک مرتبط می‌دانند، این تحلیل تا به امروز بزرگترین در نوع خود است.

بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده، پس از کنترل سایرعواملی که احتمال حمله قلبی را افزایش می‌دهند مانند سن، جنسیت، بیماری‌های زمینه‌ای و سیگار کشیدن، بین بی‌خوابی و حمله قلبی ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت. این ارتباط بین بی‌خوابی و حمله قلبی در تمام زیر گروه‌های بیماران، از جمله سنین بالاتر و پایینتر از ۶۵ سال، مدت زمان پیگیری (بیشتر یا کمتر از پنج سال)، جنسیت مرد و زن و بیماری‌های مشترک قابل توجه (دیابت، فشار خون بالا یا کلسترول) باقی ماند.

دین اعلام کرد جای تعجب نیست که افراد مبتلا به بی‌خوابی دارای فشار خون بالا، کلسترول یا دیابت، حتی نسبت به افرادی که این بیماری‌ها را نداشتند، در معرض خطر حمله قلبی بالاتری قرار داشتند. افراد دیابتی دارای بی خوابی دو برابر احتمال حمله قلبی دارند.

علاوه بر این، افرادی که در شب ۵ ساعت یا کمتر می‌خوابند، ۱.۳۸ و ۱.۵۶ برابر بیشتر از افرادی که ۶ و ۷ تا ۸ ساعت در شب می‌خوابند، در معرض خطر حمله قلبی قرار دارند. دین گفت که هیچ تفاوتی در خطر حمله قلبی بین افرادی که ۵ ساعت یا کمتر یا ۹ ساعت یا بیشتر می‌خوابند وجود ندارد، که از یافته‌های مطالعات قبلی حمایت می‌کند که نشان دادند خواب بسیار کم یا زیاد می‌تواند برای افراد مضر باشد. دین و تیم او دریافتند که بیمارانی که ۶ ساعت می‌خوابیدند در مقایسه با افرادی که ۹ ساعت می‌خوابیدند، خطر حمله قلبی کمتری داشتند.

اختلالات شروع و حفظ خواب (یعنی مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب) نیز با ۱۳ درصد افزایش احتمال حمله قلبی در مقایسه با افراد بدون این علائم مرتبط است.

بر اساس این یافته ها، مهم است که افراد خواب را در اولویت قرار دهند و هفت تا هشت ساعت خواب با کیفیت در شب داشته باشند. این مطالعه دارای محدودیت‌هایی بود، از جمله اینکه بیشتر مطالعات ارزیابی‌شده، به شرکت‌کنندگان در مورد رفتار‌های خواب با استفاده از پرسش‌نامه‌ها تکیه داشتند، اگرچه حملات قلبی توسط گزارش‌های پزشکی تأیید شد.