سارا بابایی/جامعه‌ی مهدوی با نمادها و پیرنگ‌های مهدوی جان می‌گیرد و با الگوهای مهدوی مسیر خود را به‌سوی طلوع درخشان آخرالزمانی مدیریت می‌کند که از جمله آن‌ها همین مبارک روز خجسته درنگ نیمه ماه شعبان است، مگرنه اینکه در روایت آمده است که: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «رَحِمَ اللهُ شیعَتَنا، خُلِقوا مِنْ فاضِلِ طینَتِنا و عُجِنوا بِماءِ وِلایَتِنا، یَحْزَنونَ لِحُزنِنا وَ یُفْرَحونَ لِفَرَحِنا»
خدا رحمت کند شیعیان ما را که از زیادی گِل ما آفریده شده‌اند و به آب محبت ما خمیر شده‌اند، در غم ما غمگین و در شادی ما شادمانند.
شادمانی بروز و ظهور واقعی می‌طلبد، جلوت و جلوه لازم دارد، شادی باید جوشش کند و تکثیر شود و فعلیت این مسئله امری‌ست کاملاً مدیریتی و مسئولانه، چون ظاهر و مظاهر یک شهر خود به خودی رنگ سرور و نشاط نمی‌گیرد و از جمله وظایف شهرداری هر شهری‌ست که نقش آرایشگری و شادی‌آرایی آن شهر را به نحو احسن در چنین مقاطعی ایجاد کند.
تغییر شهردار در چنین موقعیت زمانی مصادف با ایام عید در عید چه فلسفه و منطقی دارد پاسخش را فقط خدا می‌داند و اعضای شورای شهر، اما آیا سرپرست جدید که حتا در آذین‌بندی و چراغانی معمولی گل کاشته در ادامه کار چگونه مدیریت خواهد کرد!؟
داریوش بارانی با شروع بدی، قدم در مسیر مسئولیت خود نهاده، امید است حداقل سایر جلوه‌های شادی تا پایان مسئولیت ایشان از این شهر رخت بر نبندد.