ضربان قلب مجموعه‌ای از سیگنال‌های الکتریکی است که به دقت هماهنگ شده و توسط کانال‌های یون سدیم هدایت می‌شوند و به قلب می‌گویند که چه زمانی منقبض شود و استراحت کند.هر گونه اختلال در این سیگنال‌ها ممکن است منجر به بیماری‌های قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا آریتمی شود.

دو محقق در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس نگاهی دقیق‌تر به این فرآیند در سطح مولکولی انداخته و دریافتند که چه چیزی ممکن است بینش‌های جدیدی در مورد شرایط مختلف قلبی و چگونگی ایجاد درمان‌های بهتر ارائه دهد و آزمایشگاه‌های آن‌ها اثرات متفاوتی از پروتئین‌هایی که به عنوان فاکتور‌های رشد فیبروبلاست داخل سلولی (iFGF) شناخته می‌شوند، بر تنظیم سینتیک کانال‌های سدیم قلبی قلب. نتایج آن‌ها در مجله فیزیولوژی عمومی در ۲۱ مارس منتشر شد.

جاناتان سیلوا، دانشیار توسعه شغلی دنیس و باربارا کسلر در دانشکده مهندسی مک‌کلوی گفت: فاکتور‌های رشد فیبروبلاست داخل سلولی پروتئین‌های کوچکی هستند که به کانال‌های سدیم متصل شده و بر نحوه باز و بسته شدن این کانال‌ها یا «دروازه» تاثیر می‌گذارند.

خواص دروازه‌ای کانال‌های سدیم قلبی بر نحوه انتشار الکترومکانیکی در قلب تاثیر می‌گذارد، علاوه بر این دارو‌ها با کانال‌های سدیم در حالت‌های مختلف دروازه‌ای یعنی باز و بسته تعامل متفاوتی دارند.

این تیم با مشاهده این که چگونه iFGF‌ها کانال سدیم را در سطح مولکولی تغییر می‌دهند، به دنبال تعیین چگونگی عملکرد یک فاکتور رشد فیبروبلاست داخل سلولی، iFGF۱۲، در قلب سالم انسان بودند. با استفاده از روش‌های الکتروفیزیولوژی، آن‌ها دریافتند این کانال به طور متفاوتی نسبت به iFGF قابل مقایسه در قلب موش تعدیل می‌کند و خواص جریان سدیم را تغییر می‌دهد.

جین نربون، استاد فارغ‌التحصیل زیست‌شناسی مولکولی و فارماکولوژی در پزشکی و زیست‌شناسی رشدی در دانشکده پزشکی مک‌کلوی گفت: یکی از دلایلی که می‌خواهیم تعریف کنیم که چگونه iFGF‌ها و سایر پروتئین‌های جانبی کانال سدیم بر خواص کانال در سطح مولکولی تاثیر می‌گذارند، این است که از کار قبلی می‌دانیم که اجزای پروتئینی کانال‌های عملکردی بر فارماکولوژی این کانال‌ها تاثیر می‌گذارند، این کانال‌ها اهداف درمانی بالقوه برای افراد مبتلا به آریتمی هستند.

آزمایشگاه سیلوا چگونگی تاثیر iFGF بر عملکرد کانال را از طریق روش‌هایی که برای تماشای حوزه‌های سنجش ولتاژ ایجاد کرده‌اند، بررسی کرد.

سیلوا گفت: ما به چگونگی تاثیر این زیر واحد‌ها بر الکتروفیزیولوژی سلولی بومی نگاه کردیم و این بخش هیجان انگیزی از همکاری ما با آزمایشگاه نربون است. ما توانستیم تعیین کنیم که چگونه این زیرواحد‌ها کانال را در سطح مولکولی تغییر می‌دهند تا این اثرات در سطح سلول ایجاد شود.

در ادامه، این تیم قصد دارد نگاهی دقیق‌تر به نحوه تعامل دارو‌های مختلف با کانال‌های سدیمی را که ترکیبات مختلف iFGF دارند، بررسی کند.

منبع:مدیکال اکسپرس