ما آفریده‌شده‌ایم که خدا را بندگی کنیم و کرامت یابیم و لایق دوستی و محبت خدا گردیم. برای این مقصود، فرصتی جز زندگی دنیا نداریم و می‌توانیم و باید، کل زندگی را در بندگی خدا سپری کنیم. هر کاری انجام می‌دهیم، با یاد خدا و برای رضای او باشد و از هر کاری که خدا راضی نیست دوری‌کنیم. برای انسان مؤمن هیچ هنری بالاتر و زیباتر از این نیست: «تبدیل زندگی به بندگی!» با این رویکرد، هم زندگی دنیا به خوشی می‌گذرد، و هم آخرت آباد است.

این گوهر به‌قدری گران‌بهاست که حضرت سجاد علیه‌السلام در نیایش سحر‌های ماه رمضان عاجزانه از خدا تمنا می‌کند:

«أَصْلِحْ جَمِیعَ أَحْوَالِی وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ أَطَلْتَ عُمُرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ أَتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضِیتَ عَنْهُ وَ أَحْیَیْتَهُ حَیَاهً طَیِّبَهً فِی أَدْوَمِ السُّرُورِ وَ أَسْبَغِ الْکَرَامَهِ وَ أَتَمِّ الْعَیْش‏…».

خدایا! همه‌ی کار‌ها و حالات مرا سامان بده و اصلاح کن! مرا از کسانی قرار ده که عمرش را طولانی کردی و کردارش را نیکو ساختی و نعمتت را بر او تمام کردی و از او خشنود شدی و او را به زندگانی پاکیزه زنده داشتی، در بادوام‌ترین خوشی‌ها و فراوان‌ترین کرامت‌ها و کامل‌ترین زندگی‌ها!

منبع : شفقنا