اعتبار وصیت شفاهی یکی از مسائل بسیار پر چالش است. وصیت‌کردن توسط متوفی گاهی ممکن است زبانی و شفاهی باشد. قانون‌گذار فقط در شرایطی وصیت‌نامه شفاهی را می‌پذیرد که دارای تشریفات و قواعد خاصی باشد.

از نظر شرع مقدس، تفاوتی میان کتبی یا شفاهی بودن وصیت‌نامه وجود ندارد. حکم شرعی وصیت‌نامه شفاهی یا لفظی آن است که توسط وصی انجام شود؛ اما نکته مهم آن است که قانون‌گذار فقط در دو حالت وصیت‌نامه شفاهی را معتبر می‌داند.

اولین فرض دررابطه‌با این موضوع آن است که یک شرایط خاص و غیرعادی باید وجود داشته باشد. مثل در جنگ بودن موصی (فردی که وصیت می‌کند) یا در اشتغال ارتش باشد. در این شرایط اگر وصیت‌کننده در بیمارستان بوده و مجروح باشد، باید وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان انجام داده باشد و در غیر این شرایط، باید آن را در نزد دو گواه و نزدیک افسر یا هم ردیف او، انجام دهد.

وصیت شفاهی

دومین فرض، مربوط به مواردی غیر از موارد بالا است، یعنی انجام وصیت شفاهی در شرایط عادی و معمولی است که در این صورت نیز، تنها در صورتی وصیت‌نامه شفاهی معتبر بوده که نزد دو گواه، صورت گیرد.

البته این مورد نیز شرایطی دارد که یکی از آن‌ها، وصیت را با ذکر دقیق تاریخ، مکتوب نموده و موصی و گواهان، ذیل آن را امضا کنند. در خصوص اعتبار وصیت شفاهی ذکر این نکته نیز ضروری است که وصیت‌کننده باید، این وصیت را در کمال صحت عقل و با اختیار و اراده و درحالی‌که دارای اهلیت قانونی بوده، انجام داده باشد.

منبع: سایت طلا