مظفری، قائم مقام معاونت صدای سازمان صداوسیما گفت: از آنجایی که رادیو از لحاظ بودجه‌ای و نرخ، دچار عقب‌ماندگی تاریخی بوده، در گذشته سازمان نگاه کارشناسی متناسبی وجود نداشته و بودجه‌ریزی براساس نتایج و عملکرد نبوده، درنتیجه عقب‌ماندگی تاریخی ادامه داشته است.

قائم مقام معاونت صدا با بیان اینکه با بودجه‌بندی معاونت صدا توسط رئیس سازمان امیدواریم شاهد اتفاق اساسی باشیم، بیان کرد: از آنجایی که شعار رئیس سازمان در دوره جدید عدالت‌گستری است، هر رسانه‌ای که بخواهد عدالت‌گستری کند، باید برپایی عدالت را از درون خود شروع کند. 

وی با اشاره به سابقه طولانی‌اش در معاونت سیما تصریح کرد: هر کارشناس منصف رسانه‌ای با مقایسه نرخ انواع مشاغل و فعالیت‌های مشابه تلویزیونی و رادیویی متوجه بی‌عدالتی واضح فعلی می‌شود. چراکه بسیاری همکاران برای یک کار به ظاهر یکسان مانند نویسندگی، گزارشگری، مجری‌گری، صدابرداری و ... در تلویزیون دستمزدی چندین برابر می‌گیرند. درحالی که قطعا آن کار تخصصی و هنرمندانه در رادیو بسیار سخت‌تر است و توان هنری و مهارتی بیشتری می‌طلبد. 

به گفته مظفری، ما مشاغل و برنامه‌های مشابه را تطبیق دادیم. به عنوان مثال، گزارشگری رادیو سخت‌تر است یا گزارشگری تلویزیون؟ کار گزارشگران رادیو سخت‌تر است. گزارشگران رادیو می‌گویند همینکه دوربین گزارشگر تلویزیونی یا معاونت سیاسی می‌آید، همه آمادگی مصاحبه دارند و فضا به نفع آن‌ها فراهم می‌شود. درحالی که گزارشگر رادیویی با تلفن همراه یا ضبط صدا و ... می‌خواهد مصاحبه کند و نمی‌تواند به راحتی آن تاثیرگذاری را داشته باشد.

قائم مقام معاونت صدا با طرح این سوال که آیا کار گوینده رادیویی سخت‌تر است یا مجری تلویزیون توضیح داد: گوینده رادیو باید تلاش کند فقط با تناژ صدا، لحن و گویش اثربخش احساسات و پیام مورد نظر را منتقل کند و برای مخاطب تصویرسازی ذهنی کند. اما تلویزیون المان‌های بسیار وسیع تری دارد. در تلویزیون زبان بدن، نوع پوشش، آکسسوار صحنه [آکسسوار اشاره به وسایلی دارد که برای تزئین و مزین شدن صحنه و دکور مورد استفاده قرار می‌گیرد]، گرافیک و فضا‌های تصویری و ... به انتقال پیام کمک می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه کار صدابردار رادیویی بسیار سخت‌تر از مشاغل مشابه در تلویزیون است، افزود: طبق بررسی دقیقی که برای برآورد‌های موجود انجام دادیم، در برخی از مشاغل دریافتی، نسبت دریافتی فردی که در رادیو کار می‌کند به تلویزیون در برخی از موارد کمتر از یک هفدهم است. یعنی در تلویزیون دریافتی‌های کار‌های مشابه گاهی هزار و هفتصد درصد رشد غیر متناسب دارد. البته این مساله نافی تلاش‌ها و ارزش والای هنرمندان و همکاران تلویزیونی ما نیست، اما نشانگر عقب ماندگی غیر منطقی نرخ‌ها در رادیوست.

مظفری بیان کرد: تا وقتی این مقدار شکاف بین دو شغل همسان و کار مشابه در یک سازمان برای یک نفر واحد وجود دارد که هیچ‌گونه توجیه کارشناسی هم ندارد، ما نمی‌توانیم مدعی برپایی عدالت باشیم؛ چراکه از کوزه همان طراود که در اوست.

قائم مقام معاونت صدا با طرح این موضوع که بهره‌وری در رسانه نسبت ستاده به داده است و باید مشخص شود در هر واحد کار رسانه‌ای به نسبت سرمایه گذاری چقدر برداشت منافع داشته ایم، تصریح کرد: ما در برنامه‌های تلویزیونی چقدر هزینه و چقدر برآورد می‌کنیم؟ چقدر این برنامه‌ها در جامعه تاثیرگذارند و چقدر جریان‌سازی می‌کنیم و بر افکار عمومی تاثیر می‌گذاریم؟ در مقابل، میزان هزینه‌ای که در برنامه‌های رادیو می‌شود و تاثیرگذاری که دریافت می‌شود چقدر است؟ 

به گفته وی، اگر بعضی از برنامه‌های تلویزیونی کم مخاطب را مقایسه کنید، هزینه دوره‌ای این برنامه‌ها معادل بودجه یک شبکه رادیویی است. الان این برنامه‌های تلویزیونی معادل برنامه‌های پر مخاطب رادیو بیننده ندارند. درصورتی که ما برنامه‌هایی مانند «صبح جمعه با شما»، «خانه و خانواده»، «شب بخیر کوچولو» و ... داریم که مخاطبان وفادار چند ده ساله میلیونی دارند. سوال اینجاست از آنجایی که منابع ما محدود است، برای افزایش بهره‌وری در صداوسیما بهتر نیست بودجه‌ها را در جایی ببریم که تاثیر بیشتری داشته باشند؟ در این مرحله انتظار ما این نیست که به گوینده شب بخیر کوچولو که استاد نشیبا است معادل یک سلبریتی سریال الف ویژه دستمزد دهیم. بلکه اعتقاد داریم اگر بهره وری در رسانه لحاظ شود و استقبال مخاطب و تحسین ذی نفعان تاثیر مستقیم داده شود، یقیناً دستمزد فعلی پیشکسوتان برجسته و پرفروغ و در عین حال بی ادعا و عاشق رادیو در مواردی حداقل ده برابر خواهد شد.