دانشمندان مشاهده کرده‌اند که بسیاری از موجودات در محیط‌های خنک‌تر در مقایسه با محیط‌های گرم‌تر، عمر طولانی‌تری دارند. مطالعات اخیر روی نوعی کرم لوله‌ای، نشان می‌دهد که این طول عمر ممکن است با پروتئین خاصی در سیستم عصبی مرتبط باشد که تولید کلاژن، جزء اصلی پوست، استخوان و بافت همبند را در انواع مختلف حیوانات تنظیم می‌کند.

با توجه به این که پروتئین موجود در کرم لوله‌ای شباهت زیادی به پروتئین‌های گیرنده سیستم عصبی موجود در گونه‌های دیگر ازجمله انسان دارد، این کشف به‌طور بالقوه می‌تواند ما را یک قدم به یافتن روش‌هایی برای دستکاری تولید کلاژن به منظور کند کردن پیری انسان و افزایش طول عمر، به‌ویژه در شرایط افزایش دمای جهانی نزدیک‌تر کند.

یی یونگ (بن) لیو، محقق ارشد، استادیار دانشکده پزشکی و السون اس. فلوید دانشگاه ایالتی واشنگتن و مدیر مرکز خدمات ژنومیک دانشگاه گفت: بر اساس مطالعات حیوانی، دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که طول عمر انسان در آینده کاهش یابد، زیرا تغییرات آب‌وهوایی دمای محیط را افزایش می‌دهد. ما دریافته‌ایم که دمای گرم که منجر به عمر کوتاه می‌شود، یک فرآیند ترمودینامیکی غیرفعال نیست که پیش از این تصور می‌شد بلکه یک فرآیند تنظیم شده است که توسط سیستم عصبی کنترل می‌شود. یافته‌های ما به این معناست که در ادامه راه، ممکن است بتوانیم در این فرآیند مداخله کنیم تا با افزایش دما، طول عمر انسان افزایش یابد.

محققان یک پروتئین سیستم عصبی به‌نام NPR-۸ در کرم کوچک ساکن در خاک، یک ارگانیسم مدل رایج در تحقیقات پیری، را مورد بررسی قرار دادند. آنان حین تحقیق خود مشاهده کردند که کرم‌های فاقد پروتئین NPR-۸ با افزایش سن، چین و چروک‌های پوستی کمتری داشتند.

در مرحله بعد، آنان نشان دادند که طول عمر کرم‌های جهش‌یافته NPR-۸ در شرایط تنش گرمایی نیز باقی می‌ماند و هنگام انتقال کرم‌های جهش‌یافته به محیطی با دمای ۳۵ درجه سانتی‌گراد (۹۵ درجه فارنهایت)، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از کرم‌های نوع وحشی زنده می‌مانند. آزمایش‌های اضافی نورون‌های خاصی را شناسایی کردند که مسئول تنظیم طول عمر در پاسخ به دمای گرم هستند و به افزایش بیان کلاژن‌ها به‌عنوان محرک بهبود طول عمر در دما‌های گرم اشاره کردند.

منبع: سایتک‌دیلی