از سال ۲۰۱۱ روانپزشکان، موضوع اعتیاد به اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای را به لیست راهنمای تشخیص درمان بیماری‌های روانی اضافه کردند؛ زیرا مشخص شده در اثر اعتیاد به بازی‌های الکترونیک و اینترنت، اختلالی برای فرد ایجاد می‌شود که منجر به مشکلات جسمی، روانی و رفتاری می‌شود.

هشام هتاته، روانپزشک مصری با بیان اینکه معتاد به اینترنت، بازی‌های الکترونیکی یا رایانه‌ای، فردی است که مدت ۴ ساعت در روز یا ۲۵ ساعت در هفته به این بازی‌ها مشغول است، توضیح داد: این امر بر کار، مطالعه و تحصیل و روابط اجتماعی او تأثیر می‌گذارد.

وی با تاکید بر اینکه نوجوانان بیشترین ارتباط را با این بازی‌ها دارند، عنوان کرد: دیگر سرگرمی‌هایی مانند ورزش برای نوجوانان وجود ندارد که نوجوانان بتوانند مانند قبل به آن‎ها متوسل شوند و به همین دلیل به بازی‌های رایانه‌ای روی می‌آورند. تعداد معتادان به بازی‌های رایانه‌ای بسیار زیاد است.

این روانپزشک گفت: انواع مختلف و بسیار دیگری از اعتیاد مانند اعتیاد به غذا وجود دارد که در آن فرد به پرخوری هنگام مصرف غذا و در همین حین ترس از افزایش وزن اعتیاد دارد. میزان پرخوری فرد نسبت به غذا با خلق و خوی او ارتباط دارد. 

هتاته با بیان اینکه افرادی هستند که به یک چیز یا کار عادت کرده اند و افراد دیگری هستند که به آن اعتیاد دارند و دچار اختلالات شخصیتی شده اند، توضیح داد: فردی که به عنوان مثال به بازی‌های رایانه‌ای معتاد است، شخصیتی مرزی دارد. احساس کسالت و خستگی، عدم اعتماد به نفس و عدم هوش اجتماعی و عاطفی از ویژگی‌های چنین فردی است؛ بنابراین یا تکانشی هستند و سریع با دوستان درگیر می‌شوند یا درونگرا و خجالتی هستند و احساس کمبود اعتماد به نفس دارند، بنابراین باید درمان شوند.

وی با بیان اینکه باید مرحله‌ای که نوجوان در آن قرار دارد را تعریف کنیم، توضیح داد: مرحله اول مرحله انکار است و مرحله دوم این است که اعتراف می‌کند که مشکلی دارد و می خواهد خودش آن‌ها را حل کند. مرحله سوم اعتراف او به اینکه مشکل دارد و کمک می‌خواهد و مرحله چهارم می‌تواند خود و رفتارش را تغییر دهد، اما سخت‌ترین مرحله مرحله اول است که مرحله انکار است، زیرا او احساس نمی‌کند که مشکلی وجود دارد.

این روانپزشک اضافه کرد: ۹۰ درصد نوجوانان در مرحله اول یعنی انکار هستند و تا زمانی که متقاعد شوند زمان می‌برد. روانپزشکان سعی می‌کنند به این افراد کمک کنند و در این مورد نیاز به صبر دارند، زیرا نوجوان لجبازی بیشتری دارد. نقش روانپزشک تنها به برگزاری جلسات برای بیمار محدود نمی‌شود، بلکه ساعاتی را به طور خاص به والدین اختصاص می‌دهد تا بدانند چگونه با او رفتار کنند و سعی کنند او را متقاعد کنند که باید با خانواده به بیرون برود و سرگرمی‌هایش را تمرین کند.

منبع: الیوم السابع