حجتالاسلام علی تقیزاده ضمن تاکید بر لزوم افزایش شادی و نشاط در جامعه، به ریشه ایجاد شادی در اجتماع اشاره کرده و میگوید: «آنچه که از قرآن و منظومه فکری ما به دست میآید و فطرت انسان نیز آن را تایید میکند این است که فرح و شادی زمانی به دست میآید که نیازهای فرد و جامعه رفع شده باشد و به اهدافش رسیده باشد. روایاتی که درباره شادکردن دل مومنان وجود دارد ذیل ابواب قضای حوائج آمده و عملا رفع نیازهای افراد، مساوی با نشاط آنهاست. وقتی جامعه به اهداف و نیازهای خود برسد به شادمانی و سروری پایدار نیز میرسد.»
رییس سازمان دارالقرآن درباره نسبت رفاه و نشاط در جامعه نیز اظهار میدارد: «اگر وضعیت معیشتی پیشرفت کند سطح نشاط نیز متناسب با آن بالاتر میرود. اما این دو لازم و ملزوم یکدیگر نیستند. بسیار میبینیم جوامعی که در نسبت به جامعه ما مرفهتر هستند، اما سطح امید و شادی آنان به نسبت رفاهشان قابل قبول نیست. ما از بسیاری جوامع که ارتباطاتی با آنها داریم درعرصه امید بسیار جلوتر هستیم. اما مسئلهای که وجود دارد این است که گاهی عدم تدبیر و پررنگ نکردن سرمایهها و نعمتهایی که در جامعه داریم منجر به نادیده گرفتن آنها میشود.»
حجتالاسلام تقیزاده با تاکید بر لزوم برپایی عیدانهها در فضای اجتماعی، میگوید: «همانطور که ما در مصائب اهل بیت علیهمالسلام، روایتهایی مبنی بر تعظیم شعائر داریم، به همان اندازه توصیههایی درباب ایجاد شادی و سرور در فرح خاندان پیامبر داریم. حتی روز جمعه مانند عیدی انگاشته شده که هر هفته برگزار میشود. ما برای شادی کردن، دلایل زیادی داریم، اما مشکل در بخش اجرایی است و اهتمامی که باید در عموم مردم و نخبگان نیز وجود داشته باشد کمرنگ تلقی میشود.»
وی همچنین میگوید: «ما در فضای شادیآفرینی تولیدات قابل قبولی نداریم. از این باب مهمونی ده کیلومتری نوآوری و یک گام مثبت رو به جلوست. طبیعتا رفع نیازهای عمیقتر، سرور دائمیتری به وجود میآورد. بزرگترین نیاز ما هویتی است. فردی که بداند کیست و چه باید بکند و برای چه آمده، نیاز بزرگتری از او رفع میشود و به فرح عمیقتر و پایدارتری میرسد. با این حال تعظیم شعائر نیز جای خود را دارد. «مهمونی ده کیلومتری» حرکتی در راستای دغدغه شادیآفرینی است. در شرایطی که ما الگوهای زیادی برای نشاط نداریم این رویداد اتفاق بسیاری مثبتی است و چه خوب است که در دیگر مناسبتهای عیدانه نیز اتفاق بیفتد. اما نباید از نیازهای معیشتی و اقتصادی ور فاهی مردم هم غافل شد.»