شما گربه‌ی خانگی تان را برای خوردن غذا صدا می‌زنید. یکباره صدای گرومپ گرومپ بلندی در خانه می‌پیچد. با هر گرومپ ظروف روی میز غذا به لرزه درمی آیند. یک تابلو از روی دیوار سقوط می‌کند. زلزله آمده؟ نه، فقط یک گربه با جثه‌ی اسب‌های پونی در حال نزدیک شدن به میز غذا است. این گربه به میزان غذایی ۱۰ برابر یک گربه‌ی معمولی نیاز دارد؛ و مثل تراکتور خرخر می‌کند.

این سناریوی احتمالی برای روند تکامل حیوانات در آینده است. شرایط اقلیمی، آب، اکسیژن موجود در هوا و حتی نیروی جاذبه عوامل مؤثر در روند تکامل هستند.

برای مثال، دانشمندان پیش بینی می‌کنند برخی گونه‌های پرنده به تدریج پر‌های خود را از دست دهند. آن‌ها در آینده شبیه به گربه‌های بی موی اسفینکس، با منقال و بال خواهند بود. احتمالاً همین اتفاق برای حیوانات خانگی ما هم رخ خواهد داد. موی بدن آن‌ها به تدریج کوتاه‌تر خواهد شد، تا جایی که به کلی بی مو خواهند بود.

حیوانات شهری همچون کبوتر‌ها و موش‌ها بزرگ‌تر خواهند شد، چیزی در حد و اندازه‌ی گربه ها. چند میلیون سال قبل، موش‌ها تقریباً به اندازه‌ی انگشت کوچک ما بودند. دلیلش این است که در سوراخ‌های کوچک پنهان می‌شدند و مجبور بودند خود را از چشم شکارچیان بزرگ تقریباً نامرئی نگه دارند. حالا، اما آن‌ها در دخمه‌های راحتی زندگی می‌کنند که انسان‌ها ساخته اند. آن‌ها می‌توانند در آنجا لانه‌های راحتی برای خود بسازند؛ و غذای فراوان موجود در زباله‌ها می‌تواند جلوی گرسنه ماندن آن‌ها را بگیرد. آن‌ها کاملاً احساس راحتی می‌کنند و به بزرگ‌تر شدن ادامه می‌دهند. علاوه بر این، موش‌ها حالا مو‌های چربی روی بدن خود دارند، به همین دلیل آب کثیف یا سمی صدمه‌ای به آن‌ها نمی‌زند.

اما برای پستانداران گیاهخوار احتمالاً وضع رو به وخامت خواهد رفت. منابع غذایی آن‌ها به تدریج از میان خواهد رفت. به مرور زمان جنگل‌ها و گیاهان کمتری بر روی کره زمین وجود خواهد داشت، و برخی گیاهان به کلی از میان خواهند رفت. در نهایت، به دلیل کمبود غذا، جثه‌ی حیواناتی همچون گوزن ها، فیل ها، زرافه و دیگران کوچک‌تر و کوچک‌تر خواهد شد؛ و گوش‌های آن‌ها بزرگ‌تر خواهد شد تا بتوانند از این طریق حرارت از دست دهند و بدن خود را خنک کنند. دم‌های آن‌ها بلندتر خواهد شد تا بتوانند حشرات را از خود دور کنند.

احتمال اینکه حیوانات مناطق خشک و گرم نحوه‌ی به دست آوردن آب از هوا را یاد بگیرند، بیشتر می‌شود. برای این منظور، آن‌ها به پوست اضافه نیاز دارند. صبح‌های زود، زمانی که هوا به خنک‌ترین دمای خود می‌رسد، رطوبت بر روی این عضو تازه‌ی بدن آن‌ها جمع می‌شود؛ و یقه‌ی برخی انواع مارمولک هم بسیار بزرگ‌تر خواهد شد و آن‌ها می‌توانند آب باران بیشتری را جمع کنند.

در بحث حیوانات دریایی، حالا ماهی‌هایی را می‌شناسیم که برای گرفتن حشرات از آب به بیرون می‌پرند. طی روند تکامل، باله‌های ماهی‌ها ممکن است بلندتر و قوی‌تر شود تا بتوانند پرش بیشتری داشته باشند؛ و آن باله‌ها به تدریج تبدیل به بال خواهند شد تا بتوانند واقعاً ماهی پرنده شوند. شاید در آینده این ماهی‌ها پرندگان کوچک را شکار کنند. برای این منظور، آن‌ها یاد می‌گیرند نفس خود را مدت بیشتری حبس کنند و بسیار بلندتر پرواز کنند.

اما ماهی‌های بزرگ و پستانداران دریایی روزگار دشواری خواهند داشت. دمای آب اقیانوس‌ها بالا خواهد رفت و برخی گونه‌ها شروع به از میان رفتن می‌کنند. بزرگ‌ترین ساکن دنیای زیر آب، وال آبی که به اندازه‌ی ۲ اتوبوس مدرسه است، جثه‌ی کوچک تری پیدا خواهد کرد، چون غذای کمتری برای آن در اقیانوس وجود خواهد داشت.

اما جمعیت مارمولک‌ها و خزندگان افزایش خواهد یافت. آن‌ها در جذب حرارت ماهرند؛ و با تعییرات اقلیمی، حشرات بیشتری بر روی کره زمین وجود خواهد داشت، که این به معنای بیشتر شدن غذای مارمولک‌ها است. جثه‌ی آن‌ها شروع به افزایش خواهد کرد. ااما حالا باید از خود در برابر پرندگان بزرگ دفاع کنند. پا‌های آن‌ها بلندتر و قوی‌تر خواهد شد. به همین دلیل می‌توانند سریع‌تر بدوند و غذای پرنده‌ها نشوند؛ و حشرات… جمعیت آن‌ها به شکلی انفجاری افزایش خواهد یافت. حشرات احتمالاً به صورت دسته جمعی در گروه‌های بزرگ زندگی خواهند کرد و برای یافتن غذا اینور و آنور پرواز خواهند کرد. آن‌ها خشمگین و گرسنه خواهند شد، چون منبع معمول غذایشان که پستانداران هستند از نظر تعداد یا جثه کاهش یافته اند.