درقضیه مهاجرین این قضیه مانند یک صفحه اشکار شده که کشور دست عده ای لابی افتاده که درحال انتقال جمعیت افغانستان وتسهیلات در ماندن ـآنها دارند با این شرایط سخت اقتصادی وبیکاری ومجردی جوانان .در محلاتی که مهاجر نداشت امروز کسی برود گویا درکابل یا مزار یا دایکندی هست.اگرنه ده همسایه دیگر هم دارند کشورهای تاجیکستان ،ازبکستان ،ترکمنستان .که پر وسعت وامکانات وپیشرفته ومسلمان وهم نژاد وهم فرهنگ وهم زبان اینها هستند.کلا وجمعا پانزده هزار نفر وایران بالای ده میلیون نفر لا اقل تقسیم شوند.

همشون باید بروند دیگر که در کشورشان جنگ نیست ولی چرا در ایران مانده اند ؟

روزی هزار نفر درصورتی که مرزها هم بسته باشد بیست سال طول می کشد تا شش میلیون نفر به وطن خود برگردند.فرستادن هشت میلیون جمعیت افغانستان لااقل نود درصدشان به نفع هر دو کشور است یعنی دست کم دومیلیون شغل ویک میلیون خانه خالی که سبب می شود بیش از هفت میلیون جوان بیکار و بی مسکن که قید ازدواج را زده اند به طرف ازدواج مایل و مشکل کمبود جمعیت جوان درشهرها حل شود.و هزاران مشکلات دیگر.

سالهاست که دلسوزان از آینده ایران، ایرانی خالی از نخبگان علمی وسیاسی می گویند وهشدار می دهند.