حجتالاسلام سید محمدحسن ابوترابیفرد خطیب نماز جمعه این هفته تهران، در خطبههای اول نماز جمعه این هفته تهران، ضمن گرامیداشت یاد شهدای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، آیتالله طالقانی و شهید مدنی، گفت: کنگره عظیم و بینظیر اربعین با مختصات ویژه آن با حضور حدود بیست میلیون نفر از مسلمانان و آزادیخواهان جهان شکوهِ انقلاب تاریخساز عاشورا را به نمایش گذاشت.
وی افزود: حضور بیش از ۴ میلیون ایرانی در این حرکت عظیم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و دینی، آفریننده حماسهای بزرگ بود؛ نقش دولت و ملت عراق در خلق این رویداد استثنائی برکسی پوشیده نیست. از مردان و زنانی که شوق تکریم زائران را داشتند و به احترام آنان به خدمت ایستادند و از هیأتها و موکبهای ایران اسلامی، بهویژه از مردم شریف کردستان ایران و عراق تشکر میکنیم.
خطیب نماز جمعه این هفته تهران ضمن تشکر از برنامه ریزیها و زحمات دولتمردان ایران و عراق به ویژه فراجا در موسوم اربعین امسال، تصریح کرد: حضور گسترده مردم تهران در راهپیمایی اربعین و حضور در جوار حرم مطهر حضرت عبدالعضیم الحسنی (ع) حکایت از ایمان راسخ و باور مستحکم مردم شریف استان تهران به ارزشهای اسلامی و معارف اهل بیت دارد.
حجتالاسلام ابوترابیفرد گفت: با توجه به اینکه در آستانه سال سوم فعالیت دولت سیزدهم هستیم و عنایت به اینکه برنامه هفتم توسعه با الهام از سیاستهای کلی با اولویت پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت در دستورکار دولت و مجلس قرار دارد، بعضی از اقدامات دولت محترم را طی دو سال گذشته که به اصلاح شاخصهای کلان اقتصادی کمک کرده است یا میتواند زمینهساز تحول در تغییر شاخصهای کلان اقتصادی باشد را مطرح و توصیههایی را عنوان میکنم.
وی افزود: بسیاری از سیاستهای اقتصادی که ظاهر جذاب دارد، در میانمدت و بلندمدت پیامدهای نامطلوب اقتصادی برای مردم و کشور به دنبال دارند که باید مراقب آنها بود؛ در مقابل سیاستهای اقتصادی که ظاهری خوشایند ندارند، عموما در میانمدت و بلندمدت دستاوردهای مطلوبی در پی دارند و موجب افزایش سطح رفاه عمومی میشود.
خطیب نماز جمعه این هفته تهران، گفت: تصمیم دولت در حذف ارز ترجیحی از این قبیل تصمیمات مهم و سازنده بود، هرچند این اقدامِ شجاعانه، عقلانی و علمی ظاهری خوشایند نداشت و در کوتاهمدت موجب تغییر قیمت کالاها و خدمات شد، اما در میان و بلندمدت دستاوردهای مطلوب و دلپذیری برای اقتصاد کشور داشته و خواهد داشت.
حجتالاسلام ابوترابیفرد افزود: با حذف رانت ناشی از تخصیص ارز ترجیحی، اولا یکی از عوامل کلیدی گسترش فساد حذف شد، ثانیا ضربهای مهلک بر پیکر قاچاق کالاهای یارانهای و پرداخت یارانه به مصرفکنندگان خارجی کشورهای همسایه وارد کرد، ثالثا زمینه مدیریت مناسب منابع ارزی محدود کشور را فراهم ساخت که میتواند زمینهساز رشد پایدار اقتصادی باشد.
وی افزود: لازم است بخشی از منابع حاصل از حذف ارز ترجیحی به دهکهای پائین اختصاص یابد که دولت محترم در این زمیه برنامه مناسبی دارد، بخش دیگر منابع حاصل، صرف تأمین مالی تولید و رفع آثار این اقدام اصلاحی اقتصادی شود، باید تولید رونق پیدا کند تا قیمتها متعادل شود. زمان تشکیل دولت سیزدهم ارزش تشکیل سرمایه در پایان سال ۱۴۰۰ در قیاس با سال ۱۳۹۶ معادل ۱۸ درصد کاهش یافته بود؛ یعنی اقتصاد ایران در طول ۴ سال به مقدار قابل توجهی کوچک شده بود که با اصلاح نسبی سیاستگذاری در دو سال گذشته، شاهد جهش تشکیل سرمایه در کشور هستیم. رشد ۶.۷ درصدی نرخ سرمایه دستاورد بزرگی است.
خطیب نماز جمعه این هفته تهران با برشمردن بخشی از دستاوردهای اقتصادی دولت سیزدهم، تصریح کرد: از دستاوردهای این حرکت صحیح رشد اقتصادی ۴.۴ درصد در سال ۱۴۰۰ و رشد اقتصادی ۴ درصدی در سال ۱۴۰۱ است که میتواند پیامآور خروج اقتصاد کشور از رکود باشد، در برنامه هفتم توسعه دستیابی به رشد اقتصادی ۸ درصد هدفگذاری شده است که از راههای اساسی رشد پایدار و بالای اقتصادی فراهم آوردن شرایط برای افزایش حضور و نقشآفرینی در شبکه جریانهای اقتصادی منطقهای و بینالمللی؛ دیپلماسی فعال و مؤثر اقتصادی است.
حجتالاسلام ابوترابیفرد گفت: تحلیلگران سیاسی و اقتصادی معتقدند اعتبار سیاسی و نظامی شوروی سابق برای آن فروریخت که از نقاط قوت نظام مالی و تکنولوژی پیشرفته جهانی محروم بود، باید بستر مناسبات و فعالیتهای اقتصادی منطقهای و فرامنطقهای را بهوجود آوریم که در این حوزه طی دو سال گذشته قدمهای امیدآفرین برداشته شده است.
وی با اشاره به ارتقاء جهش دیپلماسی کشور، افزود: در این حوزه اولا سطح روابط با کشورهای همسایه به طور ملموسی ارتقا یافته است، ثانیا عضویت ایران در پیمان شانگهای که جزو سازمانهای منطقهای، راهبردی و استراتژیک به شمار میرود، فراهم شده است که با توجه به آن میتوان نقش فعالتری در تحولات جهانی و منطقهای ایفا کرد.
خطیب نماز جمعه این هفته تهران اضافه کرد: عضویت ایران در گروه بریکس نیز دیگر اقدام در این حوزه بود که شاهد دو طیف رقیب در اقتصاد سیاسی بینالملل هستیم، طیف نخست به رهبری آمریکا با سازوکارهایی مانند G۷، طیف دوم شامل اقتصادهای نوظهور در غالب سازوکارهایی مانند بریکس و شانگهای.