صد‌ها هزار زائر عزم کرده و گام در مسیری سخت می‌نهند که جسم را فرسوده و لب را تشنه می‌کند، اما شوق رسیدن به او و گره کردن دست‌ها بر پنجره فولاد و استشمام رایحه عنبر و عود و عطر گل‌های ضریحش، باعث می‌شود که دیگر خستگی نشناسند و فقط ضریح سبز و نورانی امام رضا (ع) را دیده و به سوی او بشتابند.

دستشان را روی مرزی‌ترین نقطه وجودشان می‌گذارند و حسی گمشده شروع به جوانه زدن می‌کند، از خود بی‌خود می‌شوند و فقط آخر مسیر و آن گنبد طلا را می‌بینند و سپس با پای دل، گام در مسیر مشهدالرضا می‌گذارند.

فوج فوج از زائران دلداده حضرت رضا (ع) به سویش به پرواز درآمده اند، در مسیر سخت رسیدن به او گرما بی طاقتشان می‌کند، اما از راهشان بازنمی دارد، پیر، جوان، زن و مرد در کنار هم کاروانی تشکیل داده و رهسپار سرزمین نور شده اند.

امروز که زائران پیاده حضرت رضا (ع) به مُلک آباد در ۲۵ کیلومتری مشهد رسیده بودند، به سراغشان رفتیم تا از حال و هوایشان بپرسیم، سرتاسر قسمتی از سمت راست جاده ملک آباد تا مشهد را نوار زرد کشیده بودند تا مسیر تردد زائران پیاده مشخص شود.

از همه قشری در جمع زائران به چشم می‌خوردند، از کودک شیرخواره در کالسکه تا پسربچه‌ای که پرچم "یاحسین (ع) " را به دوش می‌کشید، از پیرزن روستایی که تسیبح بر گردن داشت و صلوات می‌فرستاد، تا پیرمردی که چفیه بر شانه انداخته و "یا زهرا" زمزمه می‌کرد و نیز دختر جوانی که پارچه سبز مزین به نام حضرت رضا (ع) را بر شانه بسته بود و صلوات خاصه آن حضرت را می‌خواند... همه و همه به سوی او در حرکت بودند.

به سمت مادر پیری پیش رفته و پرسیدم که از کجا آمده است، در جوابم گفت: ۳۰۰ کیلومتر راه از قائن تا اینجا را پیموده ام فقط به عشق امام رضا (ع)، می‌خواهم که در روز شهادتش به حرمش رسیده باشم و نماز و دعا بخوانم، عبادت در حرمش همیشه آرزویم بوده است.

دختر جوانی نیز که همراه پیرزن به سمت مشهد در حرکت بود، گفت: از قائن راه سختی را طی کرده ایم، چند تن از خادمان در مسیر کمک زیادی به ما کردند، اما راه سخت بود، امید که در روز شهادت امام رضا (ع) در حرمش باشیم و نذر و نیاز کنیم که حتما امام اجابت خواهد کرد.

خانم میانسالی که به همراه کاروانی از بردسکن راهی مشهد شده بود، در پاسخ به سوال من که از امام رضا (ع) چه می‌خواهد، گفت: فقط سلامت پدر و مادر و عاقبت بخیری فرزندانم را می‌خواهم.

کودکان و نوجوانان هم در بین زائران پیاده خودنمایی می‌کردند، هر کدام پرچم‌هایی بزرگتر از خود به دست گرفته بودند و در بین جمعیت می‌چرخاندند، به سراغ نوجوان حدودا ۱۲ ساله‌ای رفتم و از او پرسیدم که از کجا می‌آید؟ او گفت: از شهر نیشابور و برای زیارت امام رضا (ع) با پدر و مادرم همراه شده ام، از امام رضا می‌خواهم که من را در کارم موفق کند و خواسته دیگری ندارم.

جلوتر که رفتم با گروه دیگری همراه شدم، به سراغ یکی از ریش سفیدان جمع رفتم و از او دلیل قرار گرفتنش در جمع زائران پیاده (ع) را پرسیدم، گفت: از شهرستان سرایان خراسان جنوبی می‌آییم، ۴۰۰ کیلومتر راه را طی کرده ایم و ۱۲ روز است که در راه هستیم. خواسته همه ما از امام رضا (ع) عاقبت بخیری است، امید است که آقا خودش دست ما را بگیرد و کار‌هایی که برای او انجام می‌دهیم را از ما بپذیرد تا در روز قیامت دستگیرمان شود.

زوج جوانی با کودکی در کالسکه، در جمع زائران پیاده بودند، به سمتشان رفتم که بپرسم چه باعث شده که با این شرایط پای پیاده در مسیر حرم امام رضا (ع) بگذارند، ابتدا نخواستند در مقابل دوربین قرار بگیرند یا مصاحبه‌ای انجام دهند، اما در نهایت به گفتن یک جمله رضایت دادند که فقط می‌خواهند دعای خیر امام رضا (ع) همیشه در زندگی مشترکشان همراهشان باشد.

هیاتی‌ها هم در مسیر بودند، در حالی که ادوات عزاداری را به دست گرفته بودند، طی مسیر می‌کردند، پرچم هایشان هم بیشتر مزین به نام حضرت امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) بود.

و اما خدمات رسانی موکب‌ها و ایستگاه‌های صلواتی در مسیر ملک آباد تا مشهد دیدنی بود، به فاصله هر پنج کیلومتر ایستگاهی برپا شده و خادمان حضرت رضا (ع) مشغول پذیرایی بودند، چای و قهوه و خرما و میوه و... همه اقلام برای پذیرایی از زائران حرم مهیا بود.

برخی نیز خودجوش و به سبک عراقی‌ها قهوه درست کرده و در طول مسیر به زائران تعارف می‌کردند، دیگری شلنگ آب را به دست گرفته بود و روی پا‌ها و سر و صورت زائرانی که گرما بی طاقتشان کرده بودند، می‌ریخت. در سمتی دیگر عده‌ای بلال را روی آتش کباب کرده و به دست زائران می‌دادند... خلاصه سفره پربرکتی برای زائران پهن شده بود.

به سراغ یکی از خادمان که در ایستگاه مشغول ریختن چای برای زائران بود، رفته و انگیزه اش را پرسیدم، گفت: هر سال به نیت خدمت به زائران امام رضا (ع) در یکی از ایستگاه‌های نزدیک به مشهد قرار می‌گیرم و هر خدمتی که از من برآید را انجام می‌دهم، باشد که امام رضا (ع) از ما قبول کند.قصه پایان این سختی‌ها برای زائران پیاده رسیدن به معبود است، آری.. پا‌ها سختی می‌کشند تا خود را به حرم برسانند، چشم‌ها تا به حرم می‌افتد، مست تماشای گنبد طلا می‌شود، زائر نفس می‌کشد تا ریه هایش از عطر حرم پر شود و نگاه مهربان امام رضا (ع) را تا عمق وجودش حس کند، اینجاست که احساس تازگی همه وجودش را فرامی گیرد و زمزمه می‌کند یا ضامن آهو، یا غریب الغربا حواست به من هست"؟ و دلش را در حرم می‌گذارد و به ضریحش گره می‌زند.

آنچه گفته شد روایتی از دلدادگی صد‌ها هزار زائر پیاده‌ای است که به رسم هر ساله از اقصی نقاط کشور رهسپار سرزمین نور می‌شوند تا در سالروز شهادت امام رضا (ع) به پابوس حضرت رسیده و ادای تکلیف کنند.

سخنگوی جمعیت خدمتگزاران زائران پیاده امام رضا (ع) به خبرنگار ما درباره تعدادی از زائران که تاکنون حرکت خود را به سمت مشهد مقدس آغاز کرده اند، گفت: تا امروز حدود ۴۰ هزار زائر پیاده حضرت رضا (ع) در قالب ۶۱۲ کاروان در مسیر مشهد در حرکت هستند که از این تعداد ۴۱ درصد زن و مابقی مرد هستند.

حسین رضایی افزود: جاده‌های تربت حیدریه، نیشابور، قوچان، فریمان، کلات و سرخس محل تردد زائران پیاده امام رضا (ع) است که پیش بینی می‌شود تا روز شهادت امام رضا (ع) ۶۵۰ تا ۷۰۰ هزار نفر زائر پیاده وارد شهر مشهد شوند.

وی اظهار داشت: کاروان اهل سنت و کاروان دانش آموزی جزو زائران پیاده متفاوت در بین کاروان‌های دیگر به شمار می‌روند.

وی اضافه کرد: ۳۲۰ ایستگاه صلواتی برای پذیرایی از زائران پیاده از ۲۴ شهریورماه در مسیر‌های منتهی به مشهد فعال شده اند و در مجموع ۲۰ هزار خادم به زائران پیاده در طول مسیر‌های منتهی به مشهد خدمت می‌کنند، افزون بر این مطابق روال هر ساله اهالی روستای اهل سنت جمالده واقع در ۴۵ کیلومتری مشهد از فردا به مدت سه روز پذیرایی از زائران را به صورت رایگان انجام می‌دهند.

منبع: ایرنا