محمدکاظم سجادپور، کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگویی زنده درباره اهمیت مجمع عمومی سازمان ملل بیان کرد: سازمان ملل متحد اوج دیپلماسی در تاریخ بشر است. ایران از سال ۱۸۶۵ عضو سازمان بین المللی تلگراف می‌شود و در ادامه بعد از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۴۵ سازمان ملل متحد تشکیل می‌شود. این سازمان در اصل باشگاه دولت‌ها محسوب می‌شود و هر سال در مجمع عمومی دولت‌ها گرد هم جمع می‌شوند.

وی ادامه داد: در ابتدا اعضای سازمان ملل در این گردهمایی درباره مسائل این سازمان با هم بحث می‌کنند؛ دوم فرصتی است تا رهبران کشورهای مختلف با یکدیگر دیدار کنند و سوم نظرسنجی از مسائل بین المللی محسوب می‌شود لذا اگر دقت کنید معمولا همه کشورهای عضو یعنی ۱۹۳ کشور در بالاترین سطوح شرکت می‌کنند و این به دلیل اثر و اهمیت مجمع عمومی سازمان ملل است که بالاترین گردهمایی دنیا محسوب می‌شود.

این کارشناس مسائل بین الملل درباره  انتقادها نسبت به کارآمدی سازمان ملل برای حل مشکلات جهان بیان کرد: در طی این ۷۸ سال که سازمان ملل مشغول به فعالیت بوده است فراز و نشیب‌های زیادی داشته است و نمایندگی ایران در کنفرانس سانفرانسیسکو در سال ۱۹۴۵ به حق وتو اعتراض کرده است. در آن زمان ۵۰ کشور عضو این سازمان بودند و از همان زمان هم موضوع بازسازی ساختار سازمان ملل مطرح بوده است. بعد از جنگ سرد یعنی بعد از دهه ۹۰ میلادی اهمیت تغییرات در ساختار سازمان ملل اهمیت مضاعفی می‌یابد. حمله نظامی روسیه به اوکراین در اسفند ۱۴۰۰ و وتوی قطعنامه پپیشنهادی درباره این حمله توسط روسیه، موضوع ناکارآمدی سازمان ملل در جهان را بیشتر داغ کرد.

سجادپور بیان کرد: سازمان ملل را نباید با شورای امنیت برابر دانست زیرا شورای امنیت در اصل بخشی از سازمان ملل است. به جز شورای امنیت اکثر اعضای سازمان ملل کشورهای در حال توسعه هستند.

وی اضافه کرد: سازمان‌های بین اللمللی منحصر به سازمان ملل نیستند و پنج هزار سازمان بین المللی در دنیا وجود دارد که مشغول به فعالیت هستند. در شورای امنیت به جز پنج عضو دائم، ۱۰ عضو غیردائم دیگر نیز اثرگذار هستند و هر کدام از این کشورها به طور ماهانه ریاست شورای امنیت را برعهده دارند.

این کارشناس مسائل بین الملل تاکید کرد: اینکه جنگی در جهان رخ داده و یکی از اعضا توانسته با حق وتو مانع قطع این جنگ شود به معنای بن بستی برای این سازمان است، البته با ارجاع این موضوع به مجمع عمومی سازمان ملل، اقداماتی انجام شده است.

سجادپور درباره اضافه شدن شش عضو اصلی دیگر به شورای امنیت سازمان ملل گفت: سه موضوع در این زمینه سال‌هاست در جریان است؛ طرح اول گروه چهار آلمان، ژاپن، هند و برزیل است که خواهان عضویت دائم در شورای امنیت هستند؛ طرح بعدی گروهی هستند که خواهان اتحاد برای اجماع هستند که کشورهایی نظیر مکزیک، آرژانتین، هلند و پاکستان هستند و خواهان اضافه شدن ۱۰ الی بیست عضو غیردائم به این شورا هستند. گروه آفریقایی هم خواهان این است که دو عضو دائم به این سازمان اضافه شود.

وی ادامه داد: بازی‌های زیادی این وسط وجود دارد برای مثال جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا سال قبل در مجمع عمومی از افزوده شدن آلمان، ژاپن، هند و برزیل به شورای امنیت سازمان ملل حمایت کرد. در خود آمریکا گزارشی منتشر شده است که این امر یک بازی است، زیرا می‌دانند که چنین چیزی ممکن نیست و فقط به دنبال راه انداختن یک بازی هستند.

سجادپور تاکید کرد: تقریبا این اجماع وجود دارد که چندان تحول بزرگی رخ نخواهد داد و سازمان ملل با همین شیوه کار خود را ادامه خواهد داد، اما راه حلهایی برای موضوعات مختلف ارائه خواهند داد. غرب خواسته‌های خود را به دلیل وجود چین و روسیه از سازمان ملل نمی‌تواند محقق کند از همین رو گروه‌های بین الدولی خارج از سازمان ملل را طراحی کرده است مانند گروه هفت و گروه بیست البته مسائل امنیتی غرب هم عمدتا با ناتو در حال دنبال شدن است.