رژیم صهیونیستی روز گذشته به دو مدرسه در نواز غزه حمله و شماری کودک و زن را به شهادت رساند و تعداد بسیاری را مجروح کرد و این در حالی است که حامیان غربی این رژیم مدعی هستند اهداف آنها غیرنظامیان نیستند.  همچنین اذعان سازمان های وابسته به سازمان ملل در خصوص وضع بهداشتی غزه این است که بیمارستان های این منطقه هدف حملات متعدد قرار گرفته و از خدمات رسانی خارج شده و تعداد انگشت شماری از بیمارستان ها و مراکز درمانی با تجهیزات درمانی اندک در حال کمک به مجروحانی هستند که اکثرا کودکانند. 

باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی وضعیت این روز‌ها در سرزمین‌های اشغالی و در نوار غزه گفتگویی انجام داده با گرک سیمون، استاد دانشگاه و نویسنده از سوئد که مشروح آن در ذیل از نظرتان می‌گذرد.

تحولات بین المللی درباره جنگ غزه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

گرک سیمون: دو پاسخ کلی به این سوال وجود دارد. اولین مورد تمایز بین غرب، از جمله چندین کشور اتحادیه اروپا و ایالات متحده حامی اسرائیل و کشورهای جنوبی جهان است که در آن مخالفت کلی با خشونت و نسل کشی در واکنش اسرائیل به حمله حماس در ۷ اکتبر وجود دارد. دوم این است که بین مردم کشور‌های حامی اسرائیل و دولت‌های آن‌ها تمایز قائل شویم. حتی در اعتراضات و تظاهرات خیابانی ایالات متحده نشان می‌دهد که مردم از آتش‌بس غزه استقبال می‌کنند، در حالی که دولت همچنان از ادامه عملیات نظامی اسرائیل حمایت می‌کند.

توجیه اسرائیل در ابتدا با زبان انتقام جویانه سران آن بدون اظهار نظر مخالف از سوی غرب بیان شد. بعد‌ها اسرائیل توجیهاتی را بر اساس حق ادعایی اسرائیل برای دفاع از خود ارائه کرد که ادعای غیرمستقیم حقوق بین الملل برای دفاع از خود است اما خشونت‌های نامتناسب، بی رویه و به شدت بیش از حد که مکان‌های حفاظت شده‌ای مانند بیمارستان ها، مساجد و کلیساها، کمپ‌های شلوغ پناهجویان، ساختمان‌های سازمان ملل و مدارس در سراسر غزه را هدف قرار می‌دهد، چنین توجیهات امنیتی دفاعی را بی اعتبار کرد.

از آنجایی که اسرائیل قدرت اشغالگر غزه است، تابع چارچوب قانونی مندرج در کنوانسیون چهارم ژنو در مورد اشغال متخاصم است و وظیفه اصلی آن بر اساس مفاد این معاهده حفاظت از رفاه مردم منطقه اشغال شده است. تل آویو حق دفاع از خود را ندارد، زیرا این مفهوم در حقوق بین‌الملل به‌عنوان پیش‌فرض یک حمله مسلحانه مداوم در سراسر مرز‌های بین‌المللی توسط یک بازیگر خارجی، و نه فقط یک حادثه از نوع مبارزه با حماس، یک بازیگر داخلی در قلمرو اسرائیل، درک می‌شود. اقتدار حاکمیتی، هر چند در رابطه با سرزمین‌های اشغالی فلسطین محدود است.

سکوت سازمان‌های بین المللی و انفعال آن‌ها در شرایط فعلی غزه را چگونه می‌توان توجیه کرد؟

گرک سیمون: باید به خاطر داشته باشیم که بنیانگذاران سازمان ملل را ضعیف طراحی کردند و به برندگان جنگ جهانی دوم که در آن زمان تصور می‌شد قدرتمندترین کشور‌های جهان بودند، در شورای امنیت حق وتو دادند. چنین ترتیبی همچنین با محدود کردن اختیارات مجمع عمومی به توصیه‌ها و ابتکارات حقیقت یاب خاص، علیرغم اینکه این مجمع نماینده‌ترین ارگان سازمان ملل برای مردم جهان است، می‌تواند بیان شود. در سرتاسر منشور ملل متحد در مفاد متعدد منشور مشخص شده است که سازمان به اولویت ژئوپلیتیک تعلق می‌گیرد. این بدان معناست که در عمل، سازمان ملل تنها زمانی می‌تواند مؤثر باشد که گروه ۵ به توافق برسند و زمانی که اختلاف نظر در مورد نسل‌کشی آشکار فلسطینی‌های غیرنظامی غزه و کمتر به طور مستقیم کل حضور فلسطینی‌ها در غزه اساسی باشد، فلج می‌شود.

حتی اگر شورای امنیت موافق باشد، سازمان ملل موافق نیست. این سازمان توانایی اجرای تصمیمات خود را بدون تدارک داوطلبانه بودجه و پرسنل برای حفظ صلح و تعهدات بشردوستانه ندارد. اگر قطعنامه شورای امنیت در سال ۲۰۱۱ در رابطه با لیبی باشد، سازمان ملل می‌تواند مؤثر باشد، شاید در این زمینه حتی بیش از حد مؤثر باشد، اما در مورد موضوعاتی مانند غزه این طور نیست.

نقش رسانه‌ها در این میان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ 

گرک سیمون: رسانه‌ها اعتباری برای مراحل اولیه واکنش اسرائیل فراهم کردند. با توجه به شفافیت صریح اظهارات بسیاری از رهبران اسرائیلی از جمله نتانیاهو و گالانت، انجام این کار دشوارتر شد، زیرا روایت حمله حماس در ۷ اکتبر به مرور زمان کاهش یافت و حمله اسرائیل چنین ویژگی‌های خشونت آمیز و نسل کشی نامتناسب را به خود گرفت. گالانت، وزیر جنگ رژیم اسرائیل آن فرمان بدنام را صادر کرد که مردم غزه را از غذا، سوخت و برق محروم می‌کرد و غیرنظامیان فلسطینی به دام افتاده را با «حیوانات انسانی» مقایسه می‌کرد که قرار بود «بر این اساس» با آن‌ها رفتار شود، این همان زبان غیرانسانی است که نیت نسل‌کشی را تأیید می‌کرد.

به نظر من در این میان نقش کشور‌های جهان بسیار مهم است. در اصل، کشور‌های مسلمان، به ویژه، اما در واقع همه کشورها، باید بیش از درخواست آتش بس اقداماتی انجام دهند، اما قطعاً باید حداقل این کار را انجام دهند. از طریق اقدامات تنبیهی و اساسی در قالب تحریم، محکوم کردن نسل کشی برای متوقف کردن ماشین جنگی اسرائیل، به اقدامات بیشتری نیاز است. همچنین در مورد آینده، پاسخگویی ایده آل برای اسرائیل، درخواست صلح عادلانه و پایدار برای فلسطینیان است که می‌تواند بیشتر مورد نیاز باشد. این یک اصل است. لحظه حقیقت برای کل جهان، و می‌تواند نقطه عطفی برای آینده‌ای بهتر برای بشریت باشد، اما تنها در صورتی که اقدامات انجام شده با فوریت، فداکاری و کفایت انجام شود. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم، هر کجا که قرار داریم، به سرنوشتی مسموم برای فلسطینی‌ها تبدیل شویم که توسط جنایت‌های اسرائیل تحمیل شده است. بهتر است به سخنان و شعار‌های توده‌های خشمگین در خیابان‌های شهر‌ها در سراسر جهان توجه کنیم تا اینکه خود را در برابر لفاظی‌های سران حکومتی تسلیم کنیم.

گرک سیمون، استراتژیست و تحلیلگر سوئدی و استاد دانشگاه اوپسالاست. وی در مورد تحولات سوریه و روسیه و روابط این دو کشور در موضوعات استراتژیک جهان مطالعات عمیقی انجام داده است. وی در سوئد به عنوان یک طرفدار پوتین و سیاست‌های روسیه شناخته می‌شود و سال‌ها برای رصد تحولات در سوریه زندگی کرده است.