امیر منصوری کارشناس مسکن و شهرسازی گفت: به وزیر شهرساز، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، شهردار تهران و اعضای شورای شهر تهران اعلام خطر می‌کنیم، ما در شرایط بسیار بحرانی نسبت به برنامه توسعه شهر تهران هستیم. 

به گفته وی، طرح جامع شهری که در سال  ۸۶ تدوین شده بود  وجه قانونی نداشته و بسیاری از مشکلاتی که در حال حاضر وجود  دارد و  فاصله طبقاتی که در این بخش ایجاد شده ناشی از طرح جامعی بود که بدون برنامه ریزی و با تبعیض های فراوان طراحی شده بود.

او می گوید: تهران در شرایط خطرناک قرار  دارد و به موضوع  توسعه شهر تهران نباید ساده  نگاه کنیم و مسئله را ساده سازی نکنید.

گفتنی است طرح جامع شهری نوعی برنامه ریزی شهری است که به توسعه فیزیکی یک شهر در دراز مدت مربوط می شود و معمولا بازه زمانی حدود ۱۰ تا ۱۵ سال آینده را پوشش می دهد. قالب طرح جامع شهری می تواند متفاوت باشد، اما اساسا یک سند برنامه ریزی بلند مدت پویا است که چارچوبی برای رشد آینده فراهم می کند.

این طرح بر تعیین اهداف سطح بالا و تعیین مناطق رشد مطلوب برای یک شهر یا منطقه شهری تمرکز دارد. اهداف طرح جامع شهری ممکن است شامل تسهیل حمل و نقل در سراسر شهر، ایجاد فضاهای اجتماعی بیشتر، بهبود کیفیت زندگی شهروندان، یا تشویق مردم به نقل مکان باشد.