در نخستین روز‌های پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بنا به فرمان حضرت امام خمینی (ره) به جوانان غیور و انقلابی ایران اسلامی، عده‌ای از پیروان ولایت فقیه و جوانان پرشور آن روز های انقلاب گرد هم جمع آمدند و نهاد‌ی به نام سپاه را پی ریزی کردند.

طولی نکشید که امام خمینی (ره) در دوم اردیبهشت سال ۱۳۵۸ یا سوم شعبان روز ولادت امام حسین ع را روز پاسدار نامگذاری نمودند و طی فرمانی به شورای انقلاب رسماً تأسیس این نهاد مقدس را اعلام کردند و شورای انقلاب با تأسیس شورای فرماندهی سپاه گام اساسی را در جهت سازماندهی این نهاد برداشت.

روزی که امسال به شکلی جالب مصادف با روز‌های سالگرد پیروزی جشن انقلاب اسلامی شده است. انقلابی که از بطن مردم شکل گرفت و سپاه نیز از بطن مردم نقش مهمی را در آن ایفا کرد.

اگر چه سپاه هویتی نظامی دارد ولی نظامی گری در واقع یک بعد از ابعاد هویت این نهاد مکتبی و مردمی است.

سپاه نهادی در جهت پیاده کردن اهداف و آرمان‌های والای انقلاب اسلامی است و نامگذاری سالروز ولادت سالار شهیدان به نام روز پاسدار از این جهت است که سپاه آرمانی بزرگ و مقدس دارد که حفاظت و نگهبانی از نظام و حکومتی است که بر اساس اسلام ناب محمدی - صلی الله علیه و آله- برپا شده است و داعیه‌ی تحقق نسبی آن را در جهان امروزی دارد و دامنه‌ی این آرمان تا زمان حکومت عدل جهانی امام مهدی «عج» نیز گسترده است و بدین لحاظ دارای آرمان‌های مکتبی، انسانی و جهان شمول است که باید همیشه حرکت خود را بدان سوی جهت دهد.

سپاه واقعیتی شکل گرفته از متن و بطن انقلاب و نمادی از تولی و تبری است. نهادی انقلابی که با انقلاب پدید آمد با انقلاب رشد کرد و تا همیشه با انقلاب و انقلابی خواهد ماند.

ما شخصیت‌های برجسته‌ای را داریم که در تاریخ ماندگار شده اند؛ از شهدای دفاع مقدس و مدافعین حرم تا سردار شهید حاج قاسم سلیمانی؛ سیدالشهدای مقاومت؛ که همه آن‌ها خود را همیشه پاسدار انقلاب و جمهوری اسلای ایران می‌دانستند و همه آن‌ها نیز از مردم بودند و برای همین مردم جان خود را فدا کردند.

همین مردمی بودن سپاه و حضور آن در تمامی صحنه‌ها و دفاع از مظلوم و مردم بی دفاع نه تنها در ایران و بلکه در بسیاری از کشور‌ها باعث دشمنی‌های فراوانی با این نهاد انقلابی شده است. نهادی که اگر نبود شاید نقشه منطقه ما در این سال‌ها با تغییرات زیادی مواجه می‌شد. تغییراتی که شکل نگرفت و دشمنی‌های زیادی با سپاه ایجاد شد.

علت اصلی دشمنی غربی‌ها با سپاه و اینکه اینگونه سپاه را تخریب می‌کنند و مورد هجوم قرار می‌دهند همین است که پاسداران به تاسی از مکتب عاشورا توانسته‌اند از انقلاب اسلامی پاسداری کنند.

دشمنان تصور می‌کنند که اگر بخواهند انقلاب را کم فروغ و متوقف کنند، باید سپاه را از سر راه خود بردارند. آن‌ها فکر می‌کنند می‌توانند سپاه را از چشم مردم ایران بیاندازند، اما در این سال‌ها مردم ما  و همچنین منطقه چیزی به جز آرزوی غربی‌ها را نشان داده اند.

امام حسین (ع) دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است و این خصایص را فقط از زبان و بیان شیوای ایشان می‌توان شنید، در واقع آنچه امام حسین (ع) برای مسلمانان رقم زدند نشان از تفکر والای ایشان داشته است، امام حسین (ع) می‌فرمایند: من می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر را بر پا دارم و بر سنت جدم و پدرم قدم بردارم، اینکه روز ولادت ایشان به روز پاسدار نامگذاری شده حتماً در ذهن حضرت امام (ره) از عقبه و فلسفه‌ای برخوردار بوده، در واقع پاسداران بهترین کسانی هستند که راه امام حسین (ع) را در میدان عمل امروز دنیا به جهانیان نشان می‌دهند، راهی که امام حسین (ع) به تصویر کشید پاسداران ما در هشت سال دفاع مقدس  و همچنین در طول ۴۵ سال انقلاب اسلامی تداوم بخشیدند.

قانون اساسی جمهوری اسلامی وظایف پاسداران را حفاظت از دستاورد‌های انقلاب اسلامی بیان می‌کند، یعنی یک پاسدار و مجموعه پاسداران انقلاب باید حافظ انقلاب باشند تا از همه گزندها، آفت‌ها، دسیسه‌ها و دشمنی دشمنان در امان بمانند، در تمامی عرصه‌ها و صحنه‌ها به خاطر زنده نگاه داشتن دین حضور داشته باشند.

حضرت آیت الله خامنه‌ای در یکی از دیدارا‌های خود در روز پاسدار با پاسداران انقلاب اسلامی تعبیر جالبی را از این نیروی مردمی عنوان کرده اند؛ تعبیری که می‌تواند پایان بندی خوبی برای این گزارش باشد:

امروز من عرض می‌کنم هویت سپاه که هویت پاسداری است، به معنای یک مفهوم محافظه‌کارانه تلقی نشود. پاسداری یعنی نگه داشتن، حفظ کردن. این حفظ کردن را می‌توان با یک تفسیر محافظه‌کارانه معنا کرد. یعنی بگوییم وضع موجود انقلاب را حفظ کنیم؛ من این را نمی‌گویم. حفظ انقلاب به معنای حفظ وضع موجود نیست. چرا؟ چون انقلاب در ذات خود یک حرکت پیشرونده است، آن هم پیشرفت پرشتاب. به کجا؟ به سمت هدف‌های ترسیم شده. هدف‌ها عوض نمی‌شوند. این اصول و ارزش‌هایی که بر روی آن بایستی ایستادگی کرد و برای آن جان داد، اصول و ارزش‌هایی هستند که در اهداف، مشخص شده‌اند. هدف نهایی، تعالی و تکامل و قرب الهی است. هدف پائین‌تر از آن، انسان‌سازی است؛ هدف پائین‌تر از آن، ایجاد جامعه‌ی اسلامی است با همه‌ی مشخصات و آثار، که استقرار عدالت در آن باشد، توحید باشد، معنویت باشد. این‌ها اهداف هستند. این اهداف عوض‌شدنی نیستند؛ یعنی ما نمی‌توانیم بیاییم مایه بگذاریم تا از هدف کم کنیم. بگوییم خیلی خب، یک روز می‌خواستیم عدالت برقرار کنیم، حالا میگوییم عدالت که نمی‌شود، یک نیمه‌عدالتی برقرار کنیم! نه، عدالت؛ این، هدف است. توحید، استقرار شریعت اسلامی به طور کامل، این‌ها اهداف است، این‌ها تغییرپذیر نیست. لیکن در جهت حرکت به سمت این اهداف، سرعت‌ها قابل کم و زیاد شدن است، شیوه‌ها قابل تغییر یافتن است، تدابیر ممکن است جورواجور باشد. در این جهت، انقلاب پیشرونده و پیش‌برنده است. حفظ انقلاب یعنی حفظ همین حالت پیشروندگی و پیش‌برندگی. پاسداری از انقلاب، به این معناست. اگر ما اینجور نگاه کردیم و مفهوم پاسداری را اینجور فهمیدیم، آن وقت آن طراوت و شور و هیجانی که در حرکت پاسداری هست، مضاعف خواهد شد.

 جوانِ امروز اکتفا نمی‌کند به ظواهری که حالا در جامعه‌ی ما به هر حال تا حدود زیادی هست، بلکه اعماق را، مغز‌ها را، سیرت‌ها را مورد توجه قرار می‌دهد؛ دنبال آن‌ها حرکت می‌کند. ایمان‌های عمیق، آگاهی‌های بیشتر؛ این‌ها چیزهایی است که ما باید دنبالش باشیم. پس این پاسداری است به معنای صحیح، به معنای کامل، به معنای درست؛ پاسداری از حرکت انقلابی و پیشرفت انقلابی.