در ویژه برنامه انتخاباتی بالاتر موضوع گازرسانی و تکمیل ۵ درصد باقی مانده شبکه گازرسانی کشور مورد بحث و گفتگو قرار گرفت و نظرات موافقان و مخالفان این موضوع بررسی شد. آقای دفتریان رییس هیئت مدیره انجمن مهندسی گاز و آقای منتظر تربتی مدیرعامل سابق شرکت ملی گاز به سوالاتی پاسخ دادند.
دفتریان گفت: شرایط کشور ما به گونهای است که عملا چارهای جز اینکه به سراغ انرژیهای جایگزین برویم. در ۲۰ سال گذشته به طور متوسط ۵ درصد افزایش تولید گاز داشتهایم و علیرغم اینکه افزایش تولید داشتیم، هیچ سالی نبوده که در شرایط سرد سال با مشکل تامین گاز مواجه نباشیم و مجبور نباشیم گاز صنایع و نیروگاه هارا کاهش دهیم.
او افزود: ما در شرایطی قرار گرفتیم که نه تنها افزایش تولید گاز نداریم بلکه با کاهش قابل توجه سالیانه گاز مواجه میشویم. این روند به صورت نگران کننده افزایش خواهد یافت. پیشبینی کردیم در سال ۱۴۱۸ اگر خوشبین باشیم و بتوانیم رشد مصرف را از ۶ به ۳ درصد کاهش دهیم، مقدار گازی که در ۴ ماه سرد سال لازم است ۱۵۰۰ میلیون مترمکعب است. اگر شرایطی برای سرمایهگذاری خارجی و توسعه منابع توسعه نیافته انجام شود، باز هم در آن سال تولید ما به ۵۰۰ میلیون مترمکعب میرسد که یک سوم گازی است که نیاز داریم.
منتظر تربتی در ادامه بحث گفت: بعد از انقلاب اسلامی برنامه تأمین انرژی کشور، تغییراتی داشت و سوخت گاز به عنوان یک سوخت جایگزین در کشور مطرح شد. گاز به عنوان یک سوخت پاک مطرح میشود و آلودگی کمی دارد و در مقایسه با سوخت مایع هزینه کمتری دارد. مجلس دائما پیگیر توسعه گاز کشور بوده چرا که مورد درخواست مردم بوده است.
دفتریان گفت: گاز نسبت به سوختهای دیگر پاکتر است، اما به دلیل پدیده گرمایش کره زمین و گاز متان، ۸۰ برابر گاز کربن دی اکسید تاثیر گرمایشی بر روی کره زمین دارد. در برنامه غایی باید به سمت انرژیهای بادی و خورشیدی برویم. اگر بخواهیم یک نیروگاه هزار مگاواتی با انرژی فسیلی ایجاد کنیم حداقل ۵ سال طول میکشد در حالی در ویتنام با انرژی خورشیدی ظرف ۱۰۵ روز ۵۰۰ مگاوات برق تولید کردند. منابع فسیلی ما بسیار ویژه هستند، اما از نظر خورشیدی شرایط ویژه تری داریم و مناطقی در کشور هستند که ۳۰۰ روز در سال میتوانیم از خورشید بهره بگیریم که امکان تولید برق ارزانتر را مهیا میکند.
منتظر تربتی با اشاره به اینکه برق اولویت سوم در تأمین انرژی نقاط دور دست کشور قرار دارد گفت: اولویت اول تأمین انرژی سوخت گاز و اولویت دوم سوخت CNG بود چرا که برق در کشور ما به شکل تجدیدپذیر تولید نمیشود و برق در کشور ما گران است. یک خانوار در سال ۲۵۰۰ لیتر مصرف سوخت دارد که معادل ۷۵۰ دلار اختلاف مصرف سوخت گاز و سوخت مایع در یک خانوار است. این اختلاف مسئله گازرسانی به نقاط کشور را اقتصادی میکند.