درست زمانی که فکر می‌کردید اوضاع خاورمیانه نمی‌تواند بیشتر از این متشنج شود، ترور اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس، تنش‌های منطقه‌ای را به سطح جدیدی از تشنج سوق داده است. هنیه اواخر روز سه‌شنبه در تهران، پایتخت ایران که در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران شرکت کرده بود، در یک حمله کشته شد. ترور کار چه کسی است؟ - دولت اسرائیل، اگرچه به نظر می‌رسد تل‌آویو در حال حاضر سیاست سکوت و «عدم اظهار‌نظر» را اتخاذ کرده است. یکی از مقامات اسرائیلی، وزیر میراث فرهنگی کابینه نتانیاهو، آمیخای الیاهو، ظاهراً نتوانست جلوی شور و شوق خود را بگیرد و در شبکه ایکس اظهار خرسندی کرد.

الیاهو همچنین در پست خود در شبکه‌های اجتماعی سوگند یاد کرد، دیگر توافقات صلح خیالی وجود نخواهد داشت و دست آهنینی که ضربه می‌زند همان است که آرامش و کمی آسایش به ارمغان می‌آورد و توانایی ما را برای زندگی با کسانی که خواهان صلح هستند، تقویت می‌کند.»

این استفاده زیادی از کلمه «صلح» برای افرادی است که اساساً صلح نمی‌خواهند. مطمئناً، کشتن یکی از مذاکره‌کنندگان اصلی برای توافق آتش‌بس در نوار غزه، راه بسیار خوبی برای خنثی کردن هرگونه چشم‌انداز صلح در حال حاضر است؛ و تو چه می‌دانی؟ همان‌طور که رویترز در آگهی ترحیم خود برای هنیه اشاره کرد، این مرد «از نظر بسیاری از دیپلمات‌ها در مقایسه با دیگر اعضای حماس فردی میانه‌رو به شمار می‌رفت.»

به هر حال، مدت‌هاست که این شیوه عملی اسرائیل بوده است که هرگونه فرصتی را برای به اصطلاح «اعتدال» از بین برد تا رفتار افراطی همیشگی خود را توجیه کند. روزنامه‌نگار جاستین

صالحانی در مقاله اخیر الجزیره با عنوان «چرا اسرائیل حملات خود را با پیشروی مذاکرات آتش‌بس در غزه افزایش می‌دهد؟»، تشدید نسل‌کشی کنونی اسرائیل در نوار غزه را حتی زمانی که مذاکرات آتش‌بس در حال پیشرفت بود، منعکس کرد.

صالحانی یک سابقه خاص در جریان انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۲ را یادآور شد که در آن شبه‌نظامیان متحد فتح قرار بود «آتش‌بس یکجانبه اعلام کنند.» سپس اسرائیل یک بمب یک‌تنی بر خانه یکی از رهبران حماس در شهر غزه انداخت و این پایان کار بود.

اکنون، اسرائیل رسماً در کمتر از ۱۰ ماه نزدیک به ۴۰ هزار فلسطینی را در غزه کشته است، اگرچه فرض می‌شود که تعداد واقعی کشته‌شدگان به طور نجومی بیشتر باشد. برای «توانایی زندگی در صلح» وام گرفتن از سخنان الیاهو بسیار زیاد است.

البته، اگر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، اجازه پایان جنگ را بدهد، باید با بسیاری از چیز‌هایی که نمی‌خواهد با آنها زندگی کند - مانند مخالفان داخلی، اتهامات فساد و چیز‌های دیگر که جالب نیست- کنار بیاید.

در ماه مه، دادستان ارشد دیوان کیفری بین‌المللی درخواست داد تا حکم بازداشت نتانیاهو را به دلیل جنایات جنگی مرتکب‌شده در غزه صادر کند. برای اطمینان کامل از اینکه هیچ امکان قابل تصوری برای صلح در کوتاه‌مدت وجود نخواهد داشت، اسرائیل تمام تلاش خود را می‌کند تا دشمنان خود را به ارتکاب اقدامات ستیزه‌جویانه تحریک کند که خود اسرائیل می‌تواند از آن به عنوان بهانه‌ای برای ادامه جنگ استفاده کند.

به گفته وزارت بهداشت لبنان، روز سه‌شنبه، اسرائیل به یک ساختمان مسکونی در بیروت، پایتخت لبنان حمله کرد که بر اثر آن یک زن و دو کودک کشته و ۷۴ نفر زخمی شدند. هدف این حمله یکی از فرماندهان حزب‌الله بود که توسط اسرائیل متهم به طراحی حمله موشکی ۲۷ جولای به شهر مجدل شمس در بلندی‌های جولان در سوریه تحت اشغال اسرائیل بود که منجر به کشته شدن حداقل ۱۲ کودک شد. حزب‌الله که معمولاً مسئولیت اقدامات خود را بر عهده می‌گیرد، بشدت انجام حمله به مجدل شمس را - که تأکید می‌کند در سرزمینی که به‌طور غیرقانونی توسط اسرائیل اشغال شده است - رد کرده است. اما این دلیل کافی برای بمباران بیروت از سوی اسرائیل بود.

در این میان، ترور هنیه در خاک ایران، چاره‌ای به ایران نمی‌دهد جز اینکه به نوعی به اسرائیل پاسخ دهد، کاری که قبلاً نشان داده است بیش از حد توانایی انجام آن را دارد. پس از حمله مرگبار اسرائیل در آوریل به کنسولگری ایران در دمشق، پایتخت سوریه، ایران صد‌ها پهپاد و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کرد.

درست است، این بیشتر یک نمایش قدرت بود تا تلاش برای ایجاد خسارت، اما اسرائیل با ترور هنیه در تهران به معنای واقعی کلمه با آتش بازی می‌کند. بنابراین، به نظر می‌رسد که اسرائیل برای از بین بردن چشم‌انداز آتش‌بس و تداوم کشتار در غزه، دست هایش را در منطقه به خون بیشتری آغشته کند.

منبع: روزنامه ایران