نرخ بالای قتل و ناپدید شدن زنان بومی در کانادا
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد در حالی که زنان بومی تنها ۵ درصد جمعیت زنان کانادا را تشکیل می‌دهند، اما ۱۶ درصد از قربانیان قتل زنان را به خود اختصاص داده‌اند.
کانادا، که همواره خود را یکی از مدعیان اصلی حقوق بشر معرفی می‌کند، خود یکی از ناقضان اصلی حقوق بشر، به‌ویژه حقوق بومیان این کشور است.
بومیان کانادا همواره طی قرن‌ها و دهه‌های گذشته با تبعیض، نابرابری و نژادپرستی روبرو بوده‌اند؛ در این میان، زنان و دختران بومی به‌طور ویژه با پیامد‌های ناشی از نقض حقوق خود دست‌وپنجه نرم کرده‌اند.
گزارش عفو بین‌الملل
عفو بین‌الملل به‌تازگی گزارشی درباره وضعیت زنان و دختران بومی منتشر کرده است؛ براساس این گزارش، زنان و دختران بومی درحال حاضر با بالاترین میزان قتل در کانادا مواجه هستند.
براساس آمار‌های ارائه‌شده از سوی عفو بین‌الملل، زنان و دختران بومی ۱۶ درصد از کل قربانیان قتل زنان، ۱۱ درصد از زنان ناپدیدشده را تشکیل می‌دهند؛ آنها همچنین ۶ برابر بیشتر از زنان و دختران غیربومی با احتمال ناپدید شدن یا قتل مواجه هستند.
گزارش نهایی تحقیق ملی کانادا درمورد زنان بومی گم‌شده و کشته‌شده در سال ۲۰۱۹ به‌طور جامع خطر‌های منحصربه‌فردی را که زنان و دختران بومی با آن مواجه هستند، برجسته کرد.
از جمله این خطر‌ها می‌توان به نژادپرستی ضدبومی، خشونت جنسی و جنسیتی و تبعیض ساختاری از طریق ساختار‌های استعماری مانند مدارس شبانه‌روزی بومیان، قانون بومیان، حبس جمعی، خشونت پلیس و نابرابری در خدمات اجتماعی اشاره کرد.
علت بالا بودن نرخ قتل و مفقود شدن زنان بومی
عفو بین‌الملل گزارش کرد که فقدان خدمات حمل‌ونقل مقرون‌به‌صرفه و ایمن، زنان و دختران بومی به‌طور فزاینده‌ای را در معرض خشونت، استثمار و تبعیض‌های ساختاری قرار داده است؛ نابرابری‌ها در زمینه حمل‌ونقل عامل اصلی تعداد بالای موارد ناپدید شدن و قتل زنان و دختران بومی در امتداد بزرگ‌راه ۱۶، معروف به «بزرگ‌راه اشک‌ها» است؛ بزرگ‌راه ۱۶، مسیری به‌طول ۷۱۹ کیلومتر (۴۴۷ مایل) بین شهر پرنس‌جورج و شهر پرنس‌روپرت در استان بریتیش کلمبیای کانادا است. گزارش عفو بین‌الملل اضافه می‌کند که دولت کانادا به اندازه کافی برای رسیدگی به خشونت علیه زنان و دختران بومی اقدم موثر انجام نداده است.
در همین حال، یک گزارش تحقیقاتی در سال ۲۰۲۳ ارتباط میان پروژه‌های استخراج منابع در مقیاس بزرگ را با افزایش نرخ خشونت علیه زنان و دختران بومی برجسته می‌کند؛ زنان و دختران بومی با نظارت گسترده و هدفمند، جرم‌انگاری، خشونت جنسی و جنسیتی در خط مقدم دفاع از منابع سرزمینی و آب مواجه هستند.
انتقاد عفو بین‌الملل از دولت کانادا
عفو بین‌الملل همچنین از دولت فدرال کانادا به‌دلیل انتشار دیرهنگام برنامه اقدام ملی دختران، زنان بومی گم‌شده و کشته‌شده انتقاد کرده است؛ این برنامه ۲ سال پس از گزارش نهایی تحقیقات ملی درباره زنان و دختران بومی ناپدیدشده و کشته‌شده منتشر شد. تاکنون گزارش‌های متعددی درباره خشونت علیه زنان و دختران بومی منتشر شده است.
خشونت علیه زنان بومی؛ واقعیتی در کانادا
این یک واقعیت در کانادا است که زنان بومی با سهم نامتناسبی هدف خشونت قرار می‌گیرند و علت تداوم این روند حمایت ضعیف مسئولان کانادایی از زنان بومی در شرایط اسف‌بار یاد شده است.
براساس آمار‌های رسمی که یک دوره ۱۱ ساله تا سال ۲۰۲۱ را مستند کرده، زنان بومی حدود یک‌پنجم از کل زنانی را تشکیل می‌دهند که در قتل‌های مربوط به پدیده قتل زنان در کانادا کشته می‌شوند؛ این درحالی است که زنان بومی تنها ۵ درصد از جمعیت زنان را در این کشور تشکیل می‌دهند.
یک کمیسیون ملی در کانادا در سال ۲۰۱۹ اعلام کرده بود که قتل و ناپدید شدن هزاران زن بومی طی سال‌ها یک نسل‌کشی است؛ براساس نتیجه‌گیری این کمیسیون، زنان بومی به‌حاشیه رانده‌شده و شدیدا تحت تاثیر آسیب‌های بین نسلی قرار گرفته‌اند.
منبع: میزان
