آرین کودک ۴ساله اهل یکی از روستاهای کوهدشت بود که برای خرید از خانه خارج شد و دیگر برنگشت.

 از ساعت هشت شب ۱۸ شهریور که پیکر آرین را در خانۀ همسایه پیدا کردند زن‌ها، مادربزرگ و عمه‌ها ناخن به صورت کشیدند و گیس‌های بریده دور انگشت مویه‌های‌شان را به‌دور قاب عکس آرین می‌پاشید.

زنان با خبر مرگ آرین لحظه‌های داغ را با هم قسمت کردند و برای آرین که مادر نداشت با لباس سیاه خاک‌برسر کردند. انگار کسی جانشان را در مشتی گرفته باشد نشسته‌اند به تماشای مجازات زندگی بدون آرین.

به روستای شورابه بهرام‌بیگ که رسیده‌ام یکی از زنان با چادر بسته به‌ پشت سر مرا می‌برد سمت خانه‌ای که می‌گوید بساط پُرس آرین در آنجا پهن است. عکس آرین را با بنری چسبانده‌اند به دیوار و نوگل پرپرشده از ردّ لبخند روی عکس می‌زند بیرون و شیون را به گوش همه می‌رساند. دو سه نفری از زنان همسایه لَچِک بر سر دارند و در چال چانه خال کبود، از آن خال‌ها که با سوزن و دوده بر پیشانی و چانه‌ دختران می‌زنند با نقشی آبی‌رنگ بر صورت بخت.

حالا بخت از خانۀ بی‌آرین رفته‌است. عمه زهرا سراپا لباس سیاه است و با چشمانی بی‌رمق که ۲۴ساعت روی هم پلک نشده‌است. انگشتانش می‌پیچید به‌هم و داغ است که از ردّ خون‌های خشک روی صورت بیرون می‌زند.

صدای عمه زهرا از عمق چاه‌های بی‌آب می‌آید و قنات‌های کور و تشنه. قاب آرین را می‌گذارد روی لبان ترک‌خورده‌اش. دست‌کشیده است از نفس‌کشیدن: «آرین ساعت هشت صبح ۱۸ شهریور با یکی از پسرهای همسایه رفته بود مغازه. بعد از آن بود که دیگر هیچ خبری از او نشد تا خبر مرگش را به ما دادند. پیکرش را ساعت هشت شب یکی از زن‌های همسایه در خانه‌اش دیده بود، روی سنگ‌های چیده‌شده کنار دیوار. زن جسد را که دیده تاب از توانش رفته و با جیغ‌وداد پلیس را خبر کرده. پلیس که می‌رود گوشۀ حیاط همسایه را قرق می‌کند. سه نفر را برده‌اند برای تحقیقات».

«آرین» چراغ خانه‌ای که خاموش شد

اینجا حرف نمی‌آید. ردّ گیس‌های بریده و روی مچ برای تن نحیف و بی‌جان آرین بیرون زده‌است. معلق در خشم و اندوه است، درست شبیه روزی که «یسنا» در گلستان گم شد و «آی‌نور» در لرستان.

گم‌شدگان بی‌بازگشت لرستان

یسنا ۱۳ اردیبهشت در زمین‌های کشاورزی روستای یلی بدراق گم شد و تا پنج روز بی‌نشان. امدادگران و مردم هرچه می‌گشتند یسنا نبود. پلیس از روز سوم گم‌شدن این دختربچه سرنخ‌هایی که حاکی از رباییدن یسنا بود را پیدا کرد.

پنج روز بعد یک کایت‌سوار عضو داوطلب هلال‌احمر یسنا را با گشت هوایی زنده پیدا کرد. پرونده آدم‌ربایی کودک کلاله‌ای چهار متهم داشت که دو نفر به حبس و مجازات‌های تکمیلی متهم شدند.

ماجرا برای آی‌نور امّا شکل دیگری پایان یافت. جست‌وجوها برای یافتن او به اندوه‌های جان‌داده از قتل توسط یک زن رسید. او ۱۸ مرداد از خانه‌شان در روستای ده‌سفید الیگودرز خارج شد و پیکرش را  ۲۳ مرداد در چاه فاضلاب خانۀ همسایه پیدا کردند.

حالا حدود یک‌ماه پس از یافتن جسد آی‌نور، جسد آرین در روستای شورابه پیدا شده‌است. روایت‌ها از فوت این پسر چهارساله دقیق نیست و نمی‌توان تا اعلام رسمی پلیس به آن‌ها استناد کرد، منابع رسمی هم البته با سخنانی سربسته از ماجرا گفته‌اند.

«آرین» چراغ خانه‌ای که خاموش شد

ظهر ۱۹ شهریور برای پیداکردن جزئیات گزارش یک مرگ رفته‌ام روستای شورابه. راننده پراید تا اسم روستا می‌آید روایتی از مرگ آرین را میان پیچاپیچ جاده تعریف می‌کند. روایتی که می‌گوید یکی از مسافرها برایش از یک زن، قاتل ساخته‌است.

چشم‌درچشم تیغ آفتاب با دست راست روی زانویش می‌زند.‌ دندان می‌گزد به اندوهِ فشرده در دهان: «آخرالزمان است. پنجاه سال عمر کرده‌ام، امّا شبیه این ماجرا را ندیده‌ام. بشکند آن دستی که آرین را از روستا گرفت‌ و از پدری که حالا دیگر فرزند ندارد. داغ جگرگوشه کمر را پیر می‌کند. یک مرده می‌شوی میان یک زندگی اجباری».

آرین بی‌جان و بی‌لبخند

۴۰کیلومتر دورتر از کوهدشت تابلوی روستای شورابه بهرام‌بیگ زیر تیغ آفتاب چندان پیدا نیست. تابلوی ورودی نشان می‌دهد که این روستا از توابع بخش کونانی است. جاده ورودی که به تابلو می‌رسد، آبادی را دوقسمت می‌کند. نیزارهایی در سمت راست جاده و تپه‌ها، آن قسمت آبادی را بدون سکونت کرده‌است.

زنی آن دور شلنگ آب را گرفته توی کوچه و خاک نشسته بر آسفالت را می‌شوید. هُرم آفتاب شهریور کوتاه نیامده‌است. آب شلنگ را می‌گیرم روی تشنگی که زنی چادر بسته به‌سر نزدیک می‌شود.

همین که می‌فهمد خبرنگارم، بلد راه می‌شود. می‌رویم آن‌سوی آبادی، آنجا که برای جای خالی آرین پُرس است. جادۀ این قسمت روستا خاکی است و گُله‌گُله کنده از خاک و سنگ‌ریزه. زنانی نشسته‌اند سایۀ دیوار. ردّ ما را می‌پایند.

صدای قرآن خانۀ عزا را از دور نشان می‌کند. خانه از حیاطی بزرگ می‌رسد به چند پله و بعد یک ایوان. دو عکس از آرین را بزرگ بنر کرده‌اند کنار نرده‌ها. هر زنی که می‌آید دست اندوه می‌ساید به خنده‌ای که حالا دیگر بی‌جان است.

زنانی تکیه زده‌اند به نرده و دیوار. هوا و زمین شیون شد وقتی چادرهای سیاه، آبادی را به لرزه انداخت. مادربزرگ هنوز هم حال‌‌وروز خوشی ندارد. نمی‌داند این بلا از کجا در کنج دلش خانه کرده‌است. سرنوشت پسرش با سیاهی گره خورده‌است. حالا اجاق خانه‌اش کور است و او نمی‌داند زندگی بدون آرین را چگونه تاب بیاورد؟

زنان دیگر نزدیک‌تر می‌آیند. هرکدام برای خود روایتی دارند، امّا همه استخوان‌های‌شان از بی‌گناهی آرین کبود است و دودشده در هوا. زنی می‌گوید تا پلیس چیزی را ثابت نکند ما حرف هیچ‌کسی را باور نداریم. ما نمی‌دانیم آخر این ‌ماجرا چیست، امّا جامال ما کور شده‌است‌.

یک جهان اندوه مادربزرگ

مادربزرگ  کمر خمیده‌اش را راست می‌کند. هوای صبح ۱۸ شهریور ترس به دلش ریخت که آرین کجا است؟ پریشان‌تر از گیس‌های بریده داد کرده بود که او نیامده. همۀ روستا و هلال احمر نیزارها را گشتند، جاده را و کوه را، امّا آرین نبود.

صمد مرادیان، امدادگر، همان روز گم‌شدن آرین به‌همراه یک تیم هلال‌احمر رفته بودند به شورابه. این ماجرا برای او با تمام ماجراهای امدادونجات فرق دارد. ماجرای پسری که پدرش کارگر آوارگی‌های تهران است و مادرش را زمانی که قنداقه بوده از دست داده‌است.

تیم هلال‌احمر تا ساعت هشت شب ۱۸ شهریور در روستا است. هوا که تاریک می‌شود برمی‌گردند به کوهدشت تا سگ‌های زنده‌یاب ردّی از 12ساعت بی‌نشانی آرین را فردا پیدا کنند.

مرادیان می‌ایستد وسط جاده، دو خط موازی که کیلومترهایش را گشته‌اند و حتی چاه روستا را:«ما وجب‌به‌وجب نیزارهای روستا را گشتیم، کوه را و حتی جاده را. دست‌ها و پاهای‌مان میان خارهای نیزارها خونی شد، امّا این مادربزرگ آرین بود که دل ما را خون کرد. پای برهنه آمده بود و با ضجه التماس می‌کرد که نوه‌ام را پیدا کنید. آن شب را تا صبح نخوابیدم و آن آشفتگی‌های روستا برای آرین حتی لحظه‌ای از فکرم نمی‌رفت».

«آرین» چراغ خانه‌ای که خاموش شد

غروب بود و خورشید زخم‌خورده در سرخی آسمان شورابه غوطه می‌خورد و فرو می‌رفت که خبر آمد آرین پیدا شده‌است. عمه و مادربزرگ و همه با پاهای برهنه رفته بودند که او را روی شادی‌های دست بیاروند به خانه. امّا کسی از اهالی خبر مرگ آورد و چاو آرین.

مادربزرگ ناخن بر صورت می‌ساید. داغ نوه‌ای دیگر تازه می‌شود روی عزای چشم‌هایش و آرزو می‌کند کاش روی زمین نبود و به‌جای آرین فرو می‌رفت در خاک:«آرین دوماهه بود که مادرش را از دست داد. او را میان تنی نماسیده با گوشت و خون روی دست‌هایم بزرگ کردم. همه‌کس من بود. حتی قرص‌هایم را او می‌داد. دو روز پیش اول صبح بود گفت که می‌خواهم مغازه بروم. کمی بعد که آرین نیامد دلم جوشید، شبیه سیروسرکه. هوار کشیدم. او انگار آبی شده بود در زیر زمین. آبادی آن روز همه‌تن جست‌وجو شدند، امّا همچنان او ناپیدا بود. آنجا بود که دلم ریخت پایین. دانستم که آرین بی‌بلا نیست، شبیه آن روزی که بردارش را از دست دادیم. برادر آرین رفته بود آب‌تنی در رود آبادی، اما غرق شد و ما را داغدار کرد. رخت عزای چهلم او هنوز در تن خانه است و حالا داغ روی داغ است که ستون زندگی‌مان را آوار کرده».

استخوان‌های کبود در داغ

روستای شورابه بهرام‌بیگ ۱۸ شهریور همه نیروی امداد شده بودند برای یافتن آرین. عمه می‌گوید که آن روز اجاق هیچ خانه‌ای روشن نشد و همه دست از زندگی شسته بودند. حالا که آرین دیگر نیست آن‌ها انگار تمام آبادی را از دست داده‌اند.

مادربزرگ از میان زنان نشسته به شیون دوباره می‌آید کنار ما. صدایش حالا گرفته‌تر شده‌است و دشتی است بی‌سوار که میان غبار گم شده‌است. روایت او از ماجرای آرین را ورود زنانی تازه‌وارد قطع می‌کند.

زنان صاحب‌عزا گره چادرهای‌شان را باز می‌کنند. می‌آییم داخل حیاط رو به بنر آرین. عمه تکیه داده به دیوار. توان از تنش رفته‌است. یادآوری اینکه در لحظه‌های آخر بر بدن نیم‌بسمل آرین چه رفته که تسلیم مرگ شده‌است راه گلویش را می‌بندد. تکه‌ای دست می‌شود در هوا و دور انگشت‌ها چرخ می‌خورد. رو به عکس آرین بی‌صدا می‌گوید:«دردتَل قُور باوه‌م، دردتل ئه خَنَه رنگینت، دردتل اجاق کور بِرام، دردتل زجری که کیشاتَه، دردتل گیون نیانِنت، دردتل زندگی نیاشَته‌م، مِه بی‌تو چَه بِکم؟»(درد زجری که در لحظۀ مرگ کشیده‌ای، به‌جان من؛ حالا من بدون تو چگونه زندگی کنم؟)

عمه در خودش فرو می‌رود و دیگر صدا نیست. با یکی از زنان می‌رویم سمت نیزارها که رو به تپه‌ای است و حالا هیچ جنبده‌ای در آنجا پر نمی‌زند و سکوت مرگ است که غلت می‌خورد و تکرار می‌شود در کوه.

«آرین» چراغ خانه‌ای که خاموش شد

آبادی امن حتی در غیاب مردان

آسمان آبادی را سراسر غبار گرفته و زمین آبادی بی‌جان و عبوس است از ماجرایی که اهالی می‌گویند لکۀ ننگی است روی پیشانی شورابه. روایت دقیق و رسمی از مرگ آرین نیست. آبادی در بهت و حیرت پسر چهارساله‌ای است که برای خریدن یک چیپس و یخمک به مغازه رفت و دیگر بازنگشت. کسی نمی‌داند آرین چگونه وارد خانۀ همسایه شد و در آنجا چه اتفاقی افتاده‌است که بی‌جان بیرون آمد؟

دادستان کوهدشت گفته‌است که آرین را با علائم کبودی در سر در خانۀ همسایه پیدا کرده‌اند و حالا هم پیکرش را برده‌اند پزشکی قانونی تا علّت فوت مشخص شود و تحقیقات پلیس هم ادامه دارد.

وقت بازگشت است. هوای آبادی تاریک شده‌است. هیچ ماشینی نمی‌ایستد به‌سمت کوهدشت. زنی با صورت آفتاب‌سوخته و دست‌هایی بازکرده به‌پهنای شانه‌ها نزدیک می‌آید. تعارف می‌کند به خانه‌اش. نمی‌روم که ممکن است ماشینی پیدا شود.

زن می‌گوید شورابه شبیه ماجرای آرین را تا حالا به خود ندیده‌است و آبادی همیشه امن بوده حتی در غیاب مردانی که زندگی و زن و بچه‌شان را گذاشته‌اند پشت‌سر تا لقمه نانی را در کارگری‌های تهران سر سفرۀ بی‌رمقشان بیاورند.

سال‌ها است که آبادانی بر خاک آبادی‌های کوهدشت ننشسته. خیلی از مردها جان کنده‌اند تا خانه‌ای را پی بکَنند و صاحب اثاث شوند و چهاردیواری. خیلی از مردها هم دست زن‌وبچه را گرفته‌اند و رفته‌اند جایی که نان باشد.

زن هنوز از ماجرای آرین دل‌چرکین است که دست توقف تکان می‌دهد به پرایدی با سه سرنشین. به یکی از زن‌ها می‌گوید جمع‌تر شود تا من هم سوار شوم.

پراید حالا به‌سمت کوهدشت در حرکت است. هیچ‌ صدایی از کسی بیرون نمی‌آید جز صدای زنگ گاه‌وبیگاه یک موبایل و پچپچه‌هایی آ‌ن‌سوی خط. آسمان غروب روی درخت‌های کم‌رمق جاده نشسته‌است و حالا شب در سیاهی تکثیر می‌شود که زنان مویه‌شان را به آسمان برگردانده بودند.

منبع: تسنیم

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۵۳
در انتظار بررسی: ۰
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۷:۱۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
این چه طرز گزارشه
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۴۶ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
انشا خوبی نبود خیلی طولانی بود البته نویسنده اگر تروشی نخورد در آینده قصه گوی خوبی خواهد شد حالا واسه این هم داستان سرای یکف بی صدا با یک صلوات بلند
Iran (Islamic Republic of)
ندا
۱۶:۲۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
درست خبر بنویس مگه رمانه؟ هرکی نوشته خیلی بد نوشته، آدم گیج میشه معلوم نیست چی نوشته؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۱۵ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
الان اینهمه نوشته،داستان بود یا گزارش خبر؟ چی شد بالاخره؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۱۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
چی نوشته این بنده خدا
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۰۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
رمان خوبی بود حوصله نداشتم بخونم، معلوم نیست خبر بود یا داستان
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۰۲ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
امان از فقر
شاید اگه پدر بخاطر فقر وکارگری مهاجرت نمیکرد و بالای سر بچه ها میموند نه برادر آرین غرق میشد نه این بلا سر خود آرین میومد
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۱:۴۳ ۲۳ شهريور ۱۴۰۳
مگر متوجه شدی خبر ما که سر درنیاوردیم چه بود چه نوشته
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۵:۵۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
نویسنده انشلی با موهای قرمز بوده
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۵:۴۱ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
فارسی دری وری یود.
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۵:۲۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
اتفاق خیلی دردناکیه ولی این مدل نوشتن واقعا لوس بازیه .
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۴:۰۲ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
الان این چی بود؟ داستان بود؟ جاش اینجاست آیا؟ نویسنده حالش خوب بوده؟ بره بشینه رمان بنویسه اینجا سایت خبریه !
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۵۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
این گزارش زیرنویس نداره بفهمیم چه خبره . فکر کنم نویسنده سرکار گذاشته همه رو که اصل موضوع مشخص نشه .
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۲۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
دیشب توی تلگرام و داخل کانال خبر ایرانی با سه تا اکانت فیک سایبری 8200 اسراییل که داشتن فارسی حرف میزدن و افکار عمومی رو خراب میکردن بحثم شد. من فهمیدم اینا سایبری 8200 هستن و بهشون گفتم شماها ایرانی نیستین فارسی زبان های ارتش اسرائیل هسین. بعد داشتم توی گروه اطلاع رسانی میکردم به بقیه که این سه تا اکانت فیک هستن و ایرانی نیستن

در عرض 5 دقیقه سه تا اکانت تلگرام منو ازم گرفتن و از دسترس خارج شد
یه اکانت فیک 8200 اسرائيلی اومد پیویم اینو بهم گفت و بعد دوباره اکانت بعدیم هک و محروم شد

שלום ילד למה אתה אומר משהו אתה רוצה להרוג את עצמך ואת המשפחה שלך?
אתה רוצה לא לראות את הזריחה?
שתוק ותשתוק
אנחנו בכל מקום
אנו מפקחים על כל טלפון המחובר לאינטרנט

ترجمه :

سلام پسر چرا چیزی می گویی که می خواهی خودت و خانواده ات را بکشی؟ آیا می خواهید طلوع خورشید را نبینید؟ خفه شو و ساکت شو
ما همه جا هستیم ما هر تلفن متصل به اینترنت را کنترل می کنیم
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۱۴ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
نویسنده برای داستان‌های تخیلی بیشتر بکار میاد آخه این چگونه گزارشیه
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۰۹ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
این خبرنگار واقعا خودش فهمید چی گفته؟ والله من که هرچی این گزارش رو خوندم هیچی نفهمیدم
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۰۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
شاهنامه می سرایی؟؟؟
Germany
ناشناس
۱۳:۰۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
باید دقیقا ریشه یابی بشه و چرا اینقدر بی رحمی و سنگدلی تو جامعه زیاد شده
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۴۵ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
اصلا از سبک نوشتنه خوشم نیومد
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۴۴ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
نویسنده این مطلب
استعداد خبرنگاری ندارد...بلکه استعداد نویسندگی مطالب
جنایی دارد .در اصل نویسنده است نه خبرنگار
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۴۴ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
گزارش قتل رو با این سبک‌مینویسن؟ مگه خواستی قصه ادبی عاشقانه توصیف کنی؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۳۹ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
تویسنده این متن،همین جور ادامه بده،نویسنده قابلی میشه!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۳۵ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
این گزارش نبود بلکه داستان غم بار فیلم هندی بود
گزارش باید کوتاه و اصل مطلب را برساند
بهتره بود .بگویید .کتاب داستان
باید حسابی بررسی و موشکافی شود که چه دست خبیث و شیطانی پشت این ماجراست .قتل کودک
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۳۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
چی به چیه من که درست نمی فهمم!!!!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۱:۴۷ ۲۳ شهريور ۱۴۰۳
منم در به در دنبال نظرات می‌خوانم گفتم شاید کسی متوجه شده ولی هیچ یا ملت‌ کم سواد شدند يا نوشتنده مردم را دستگاه کرده
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۳۲ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
چقدر مسخره گزارش کردید
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۲۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
آخه کدام ناقص العقلی بچه چهار ساله را بفرسته بره خرید کنه بچه ها کوچک هستند و از خودشان هیچ دفاعی ندارند اون کسی مقصر هست که بچه را تنها گذاشته اون کسی هم که در قتل بچه کوچک دست داشته باید به اشد مجازات بشود
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۹:۳۹ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
عزیزم روستاس توی روستا بچه های چهار و پنج ساله رو چوپونی هم می فرستن خرید که جای خودش داره همه همو می شناسن فرق می کنه باشهر
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۱۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
مرزها را ببندید تا تفکرات سلفیو انتحاری صفت مغز زنگ زده در فرهنگ اصیل و نجیب چند صد هزار ساله ایران جان ما که زبانزد خاص عام جهان می باشد راه پیدا نکند
متاسفیم!!!!!!!
Netherlands (Kingdom of the)
ناشناس
۱۲:۰۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
واقعا جای تاسف داره یه خبر قتل و ناگوار را با این همه اب وتاب و ناز و عشوه و لفظ قلم میکید عین این مستند رازبقا... اخرشم کسی نمیدونه اصلا ماجرا به کجا رسید وچی شد... مدال افتخار بازی با کلمات تقدیم به شما..
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۰۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
درست بنویس ببینیم چی شده خودت فهمیدی گزارشت چی بوده یا دکلمه تعریف کردی
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۲:۲۹ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
آره انگار قصه ظهره جمعه بود
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۱:۳۲ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
والا ما که چیزی نفهمیدیم کسی فهمید بگه
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۱:۲۱ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
من که هیچی نفهمیدم ، ببین کیارو برمیدارن میارن تو صداوسیما، مثل آدم خبرتو بده ، داره داستان تعریف میکنه
Iran (Islamic Republic of)
اسی
۱۳:۴۱ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
خودش پیام داده
نوشته منم چیزی نفهمیدم?
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۱:۰۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
دردناک ترازخودحادثه این متن نوشته است که گیج میشوی وچشمت سیاهی میرودبااین نوشتنت
Iran (Islamic Republic of)
پارسی
۱۰:۵۰ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
چی میگی بابا؟ درست خبرتو بده مثل آدم.تو که بلد نیستی نمیخواد تصویر سازی کنی بی هنر.خبر جای این کاراس؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۴۷ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
متاسفم برای سردبیر
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۴۶ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
مسخره ترین متنی که تا به حال خوندم. از آرین به یسنا....وا اصل داستان چی شد
Iran (Islamic Republic of)
احسان
۱۰:۳۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
وقتی تازه استخدام خبرگزاری تسنیم شدی و میخوای خودی نشون بدی!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۲۱ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
خودت فهمیدی چی گفتی ؟!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۱۷ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
آقا به والله این سبک گزارش نویس درست نیست، یکساعت خواننده رو مجبور میکنید که داستان بخونه؟! اصل مطلب در میان این رمان گم شده!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۰۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
رمان بود یا گزارش؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۰۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
هوش مصنوعی نوشته همش چرت و پرته
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۰۲ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
یاد درس انشای دهه شصت افتادم .
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۰:۰۱ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
مثلا خواستی مقاله بنویسی؟
Iran (Islamic Republic of)
علی
۰۹:۵۹ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
درد بزرگیه ،ولی اگر این متن رو ببینن خودشون هم هاج و واج میشن!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۵۸ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
اراجیف چیه بافتی
اصل خبر رو مثل آدم بگو
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۵۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
منم نفهمیدم چی شد هر چی خوندم، ترجمه کنید چی شده؟
Iran (Islamic Republic of)
علیرضا
۰۹:۵۳ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
گیج شدم!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۴۷ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
منم نفهمیدم چی گفت!!!
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۴۴ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
این چه جور نقل و قول کردنیه ؟؟؟ با چه زبونی نوشته ...؟؟؟
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۰۵ ۲۲ شهريور ۱۴۰۳
بابا‌ خبرنگاری‌ یا‌ رمان‌ نویس‌ حوصله‌ داری‌ من‌ که‌ نفهمیدم‌ کسی‌ فهمید‌ به‌ من‌ بگه