جواد حسینی سرپرست سازمان بهزیستی کشور تاکید کرد: ماموریت‌های اصلی بهزیستی، توانمندسازی و افزایش کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی به ویژه در اقشار آسیب دیده و آسیب پذیر، نوزادان، کودکان، زنان، سالمندان و افراد دارای معلولیت است.

وی تصریح کرد: سازمان بهزیستی برای انجام این ماموریت از بدو تاسیس (۱۳۵۹) تا کنون با دو روند دوگانه نسبتا متضاد رو به رو بوده است، از این سو در روند تاریخی اش ساختار آن روز به روز ضعیف‌تر شده است و از آن سو بر دامنه ماموریت هایش افزوده شده است، به گونه‌ای که امروز حدود ۱۶۰ فعالیت و وظیفه برای سازمان بهزیستی تعریف شده است.

سرپرست سازمان بهزیستی کشور با اشاره به اینکه قدرت بخشی سازمانی و انگیزه بخشی به کارکنان خدوم این سازمان دو راهبردی است که باید دنبال کرد، گفت: سازمان بهزیستی کشور برای تحقق مطلوب و اثربخش وظایف و ماموریت هایش باید یک نظام مدیریتی و تصمیم گیری دانش بنیاد، خانواده و مشارکت محور، محله و تجربه گرا را مبنای عمل خود قرار دهد.

وی با بیان اینکه با چنین رویکردی در این سازمان پهن پیکر باید به تبار شناسی مطلوبی از سیاست‌ها و طرح‌های در دست اجرا در چهار محور همت گمارد، افزود: طرح‌ها و فعالیت‌های تثبیتی و استمراری، برخی از فعالیت‌ها و طرح‌های در دست اجرا در سازمان بهزیستی جهت گیری مطلوبی دارند و باید با قدرت استمرار یابند و تثبیت شوند.

حسینی با اشاره به طرح‌ها و فعالیت‌های تعدیلی تکمیلی، گفت: برخی دیگر از فعالیت‌های این سازمان نیازمند اصلاح، تعدیل و تکمیل هستند.

باید هوشمندانه به سمت فعالیت‌های نوآورانه و حلقه‌های مفقوده حرکت کرد

سرپرست سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: برخی فعالیت‌ها جنبه تعطیلی توفیقی دارند، چون در راستای ماموریت اصلی سازمان اثر بخش نیستند و برخی طرح‌ها و سیاست‌ها تاسیسی و نوآورانه هستند که در این بخش سازمان باید هوشمندانه به سمت فعالیت‌های نوآورانه و حلقه‌های مفقوده حرکت کند تا با نگاه جدید اثربخشی بهزیستی را افزایش دهد.

وی افزود: این نگاه ابتدا در معاونت ها، مدیران و کارشناسان سازمانی باید مورد توجه و عمل قرار گیرد و جهت دانش بنیادی و تجربه محوری، مشارکت جویی در یک اتاق مشورتی راهبری فکری متشکل از سه گروه صاحب نظران برجسته، مدیران خوشنام سازمانی و تشکل‌های موثر در قلمرو فعالیت‌های بهزیستی مورد توجه و اعمال نظر قرار گیرد.

سرپرست سازمان بهزیستی کشور گفت: مبانی نظری این سیاست، نظریه دارای محور در مقابل نظریه نقص محور است. در نظریه نقص محور به انسان‌ها از منظر نقایص و کمبودهایشان نگریسته می‌شود و تلاش می‌شود کمبود‌ها و نقایص برطرف شود. رویکرد اعانه بگیری، پول پاشی و مستمری بگیری صرف نمونه‌ای از این نگاه است که البته به فکر نقض کلی آن نیستم و بخشی از خیریه ها، مراکز و فعالیت‌های سازمان بر آن متمرکز است.

حسینی افزود:، اما رویکرد اثربخش‌تر نگاه دارایی مبناست که بر آن اساس دارایی‌ها و استعداد‌های انسان‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و با توانمند سازی ایشان این استعداد‌ها شکوفا می‌شوند و نقایص و محدودیت‌ها به حاشیه می‌روند، به همین خاطر سیاست اول راهبردی سازمان بهزیستی سیاست توانمندسازی است.

وی ادامه داد: سیاست راهبردی دیگر بهزیستی، نگاه خانواده محور است که حتی المقدور مددجویان باید در محیط خانواده و یا شبه خانواده تحت حمایت و توانمندسازی قرار گیرند.

سرپرست سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: سیاست راهبردی دیگر، محله گرایی و مددکاری اجتماعی جامعه محور است که موجب خدمات اجتماعی ارزان، سریع، فراگیر و اجتماع محور و توانمندسازانه می‌شود.

وی مشارکت محوری و مردمی سازی فعالیت‌های سازمان بهزیستی را دیگر سیاست راهبردی عنوان کرد و افزود: این سیاست مورد توجه قرار خواهد گرفت، در این راستا مشارکت نهادمند و مستمر مبتنی بر تشکل‌های مردمی یا رویکرد توسعه منطقه ای، قشری، موضوعی و توانمندسازی و فرصت آفرینی برای تشکل‌ها مورد نظر قرار خواهد گرفت.

حسینی به عنوان پنجمین سیاست راهبردی به فرصت آفرینی اشاره کرد و افزود: مددجویان پس از تواناسازی، خصوصا در گام‌های اولیه نیازمند فرصت آفرینی هستند که دستگاه‌های دولتی، عمومی و حتی بخش خصوصی می‌باید در اختیار آنان قرار دهد تا از طریق بستر سازی‌های مبتنی بر فرصت آفرینی، توانمندی‌های ایشان به فعلیت برسد.

سرپرست سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه شایسته گزینی در مدیریت‌های سازمانی ششمین سیاست راهبردی قطعی این سازمان خواهد بود، گفت: مدیریت مطلوب، موثر و اثربخش و بهره ورانه در سایه شایسته گزینی محقق خواهد شد و این راهی است که شایسته است پیموده شود.

حسینی هفتمین سیاست راهبردی سازمان بهزیستی را اجتماعی شدن و جامعه پذیری سازمان عنوان کرد و افزود: این راهبرد در سه سطح دستگاه‌های دولتی و عمومی و تشکل‌ها و نهاد‌های مدنی و عموم مردم با ید محقق شود.

وی افزود: اجتماعی سازی همچنین به تغییر نگرش مردم به سازمان بهزیستی ناظر می‌شود و تغییر نگاه به سازمان بهزیستی از خدمت دهنده صرف به افراد دارای معلولیت به جامعیت خدمات سازمان و از نگاه اعانه بگیری به نگاه توانمندسازی باید اتفاق افتد.