به گزارش سرویس وب گردی باشگاه خبرنگاران به نقل از فارس، همراه با گروه دانشگاه علوم پزشكي مشهد و جمعي از خبرنگاران و عكاسان به ملكآباد يكي از مبادي ورودي مشهد و در مسير زائران پياده عليبن موسيالرضا (ع) رفتيم، آسمان ابري حكايت از بارش برف و باران دارد و سردي صبح بهمن ماه با حركت ماشين انگار دو برابر شده است.
كوههاي حاشيه جاده پوشيده از برف بود، در ابتداي حركت و در مسير راه آنچه كه لنزهاي دوربين عكاسان به تصوير كشيدند برف بود و برف..
كمتر از يك ساعت راه تا ملكآباد و پايگاه بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي مشهد راه نبود اما در اين ميان هنوز پاسخي به سوالي كه از ابتداي راه در ذهنم نقش بسته بود نرسيده بودم چرا پاي پياده؟
به نزديكي پايگاه ملكآباد كه شديم نگاهم در كنار جاده به تعدادي از كاروانهاي پياده كه در حال حركت به سمت مشهدالرضا بودند جلب شد، كاروان از پير و جوان، زن و مرد تشكيل شده بود و در جلوي كاروان نوجواناني با پرچمهايي مزين به نام ائمه اطهار در حركت بودند.
*درد پا دليلي براي يك لحظه ايستادن نبود
صدايي كه از كاروان به گوش ميرسد نواي آرام و دلنيشني از زمزمه يا رضا(ع) بود، مردان و زنان كاروان آرام و منظم در ميان كوهها و در كنار جاده گامهايي استوار بر ميداشتند آنگونه كه درد پا و راه رفتن طولاني ديگري دليلي براي يك لحظه ايستادن نباشد.
به پايگاه بهداشتي رسيديم و از مينيبوس دانشگاه علوم پزشكي پياده شديم از كنار جاده تا پايگاه بهداشتي و سولهاي كه سر در آن زدهبودند ايستگاه پذيرايي جواد ائمه (ع) آستانقدس رضوي فاصله كوتاهي بود و در همين فاصله كوتاه تعدادي از خدام حرم رضوي ايستاده بودند و از كاروانهاي پياده استقبال ميكردند.
وارد سوله كه شديم تعدادي زائران در گوشهاي مشغول استراحت بودند، در داخل سوله قسمتي براي درمانگاه در نظر گرفته شده بود كه تعدادي از پزشكان به مداواي زائران ميپرداختند.
هنوز داخل درمانگاه نشده بوديم كه صداي يك پسربچه در داخل سوله طنينانداز شد، با دستش پاي راست خود را گرفته بود و داد ميزد از پزشك كه در ارتباط با مشكل پسر بچه پرسيدم گفت كه راه رفتن طولاني سبب خستگي و گرفتگي عضلات پاي راست او شده است.
آن طرف روي برگهاي زده بودند محل پانسمان، وارد آن بخش كه شدم يكي از پرستاران در حال پانسمان كردن زخمهاي پاي زائران بود.
*تاولهاي خوني و اشكهايي نه از جنس درد، از جنس عشق و ارادت
كنار قسمت پانسمان خواهران، يك دختر جوان روي صندلي نشستهبود و پزشك در حال پانسمان زخمهاي پاي او بود و اشك ميريخت، اشكهايي نه از جنس درد از جنس عشق و ارادت.
اين را ميشد از زمزمههاي يا رضاي او در زمان بازكردن زخمهايش و كشيدن خونهاي جمع شده در تاولهاي پايش شنيد از اشكهاي كه بر روي گونههايش نقش ميبست را ميتوان ديد.
كنار او نشستم اما هيچ سوالي به ذهنم نميرسيد، شايد بهتر است بگويم نگاه او و چشمهاي ترشده به اشكهايش جاي براي سوال تكراري ذهنم باقينگذاشت، نشد كه بپرسم چرا آمدهاي؟ چرا با پاي پياده؟
فقط يك جمله به ذهنم رسيد آنهم، التماس دعا
آن طرفتر يك زن ميان سالي منتظر بود كه براي درد پايش پزشك دارويي تجويز كند نزديك او ميشوم و از او ميپرسم از كجا آمدهايد.
در حاليكه با دستش پاهاي خود را مالش ميداد، گفت: از كدكن تربتحيدريه آمدهايم دو روزي هست كه پياده در حال حركت به سمت مشهد هستيم و آنگونه كه گفتهاند فردا ظهر اگر خدا بخواهد به مشهدالرضا ميرسيم.
از او در ارتباط با چگونگي آمدنش به مشهد ميپرسم و با لبخندي ميگويد: فقط يك كلمه عشق به امام رضا (ع)، پنج سالي هست كه هر سال دهه آخر ماه صفر پياده به مشهد براي آستان بوسي آستان حريم قدس رضوي ميآيم.
هوا سردتر شدهبود، صداي صلواتهاي بلندي از خارج از سوله ميآمد، از سوله خارج ميشوم، تعدادي از افراد در حال آماده كردن شرايط براي ادامه راه و حركت بودند.
نزديك يكي از افراد كه كودكي به آغوش داشت ميشوم تا از شهرشان و كارواني كه با آن به قصد زيارت ثامن الحجج(ع) و مشهد مقدس پياده در حال حركت بودند بپرسم خودش را احمد رضايي معرفي ميكند و ميگويد: ما از روستا حصار و زبرخان نيشابور براي زيارت بارگاه عليبن موسيالرضا به مشهد ميرويم.
در حالي كه با تكاندادن كودك در آغوش قصد آرام كردن او را داشت، ادامه داد: امروز روز دومي است كه پياده به سمت مشهد ميروم و هر روز در حدود هشت تا 9 ساعت پياده حركت ميكنيم.
سردي هوا دستهايم را بيحس كردهبود و نوشتن با گذشت زمان آرام آرام سخت ميشد اما باز از او نيز همان سوال را پرسيدم چرا پياده؟
او در حالي كه به كودكش نگاه ميكند، گفت: ضحا را امام رضا (ع) پس از چند سال به ما بخشيد و اكنون به آستان امام رضا(ع) ميرويم كه بگوييم هر آنچه كه داريم در زندگي از سايه عنايت و ارادت و كرم اوست.
*اطعام روزانه 10هزار نفر
صداي اذان از بلندگوهاي سوله بلند ميشود و زائران داخل سوله و درمانگاه و كساني كه در بيرون بودند به سمت محل نماز جماعت حركت ميكنند.
پس از اقامه نماز به سالن غذا خوري كه در نزديكي سوله قرار داشت رفتيم، تعدادي از خدام آستان قدس رضوي در حال آماده كردن سفرههاي غذا بودند.
از يكي از خدام در ارتباط با غذاي تهيه شده براي زائران پياده امام رضا(ع) ميپرسم كه اين گونه عنوان ميكند: غذايي كه براي زائران تهيه شده است از سوي خدام كفشدار حرم مطهر رضوي و با همكاري تعدادي از خيران به زائران ارائه ميشود كه با توجه به برنامهريزيهايي كه در اين راستا انجام دادهايم تا روز دوشنبه، اطعام زائران حرم رضوي ادامه دارد.
وي در ارتباط با اينكه روزانه چه تعداد از زائران از اين غذا اطعام ميشوند، گفت: به طور متوسط هر روز و در سه وعده غذايي صبح، ظهر و شب در حدود 10هزار نفر را پذيرايي ميكنيم كه در دو روز گذشته با توجه به حجم بالاي زائران، تعداد بيشتري از افراد و زائران به اين مكان براي استراحت مراجعه كردند.
*همراه زائران غذايي با طعم دلنشين نذري خورديم
همراه با زائران و مسئولان دانشگاه علوم پزشكي مشهد، پزشكان و كادر درماني مستقر در پايگاه در كنار سفره نشستيم و با آنان غذايي با طعم دلنشين نذري خورديم.
قبل از غذا از يكي از پزشكان در ارتباط با فعاليت در پايگاه اورژانس براي ارائه خدمات به زائران پياده و نحوه درمان آنان سوالاتي پرسيديم.
*فراهمشدن بيش از 50 محل اسكان و درمان زائران
هادي جلالي، رئيس جامعه پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد، گفت: به منظور ارائه خدمات بهداشتي و درماني به زائران، پايگاههاي اروژانسي در مبادي ورودي شهر و نيز 50 محل اسكان براي زائران پياده در نظر گرفته شده است.
رئيس جامعه پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد اظهار داشت: در راستاي اجراي اين طرح 60 پزشك و بيش از 200 پرستار و پيراپزشك به صورت داوطلبانه و رايگان به ارائه خدمات بهداشتي و درماني زائران ميپردازند.
رئيس جامعه پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در ارتباط با مدت زمان ارائه خدمات به زائران، اظهار داشت: خدماترساني پزشكي در محلهاي اسكان زائران پياده از چند روز گذشته آغاز شده است و به منظور فراهمكردن شرايط خدمات درماني و پزشكي اين خدمات تا چهارم بهمن ماه و همزمان با پايان ايام شهادت امام رضا (ع) ادامه دارد.
*25 پايگاه درماني در محورهاي برون شهري
وي در ارتباط با تعداد پايگاههاي اورژانس برون شهري مستقر در جادهها و مبادي ورودي مشهد گفت: تعداد 25 پايگاه درماني در محورهاي برون شهري و مبادي ورودي شهر مشهد و در محورهاي باغچه، قوچان، سرخس و كلات راهاندازي شده است.
به سمت مشهد حركت كرديم و از زائران و كادر درماني كه در آنجا بودند، خداحافظي كرديم، بدان اميد كه در روز شهادت ولي نعمت ما مشهديها، خراسانيها و شايد گزاف نباشد كه بگويم ايرانيها، ميزبان كساني باشيم كه نه با پاي جان و نه با تعلقات اين دنيا بلكه بادل، با عشق و با نام نامي رضا(ع) به اين قطعهاي از بهشت سفر ميكنند.
آمدهام شاه پناهم بده
خط اماني ز گناهم بده