خانه ملاصدرا یادگاری بازمانده از دوران سکونت ملاصدرا، بنیان گذار حکمت متعالیه است. طرح اصلی بنا شبستانی است که گرداگرد آن را در چهار گوشه، طبقه همکف و اول، حجرهها و اتاقهایی دربر گرفته اند. تزیینات بنا شامل گچبری شبه سجادهای و مشبکهای گچی در نورگیرها است. محوطه اصلی این بنا سقف گنبدی شکل دارد و در راس گنبد آن، شیشههای رنگی نور را به داخل بنا هدایت میکند.
از جاذبههای گردشگری شهر کهک، میتوان به عصارخانه اشاره کرد که جایی است که در آن شیره انگور یا روغن نباتی گیرند و عصار به کسی گویند که از دانههای گوناگون مانند کرچک و کنجد و جز آن روغن گیرد.
ساختمان تاریخی عصارخانه در یک طبقه با فضایی گنبدی شکل، با دیوارههای ضخیم خشتی (آجری) ایجاد گردیده است.
ساختمان حلوایی نیز از دیگر جاذبههای شهر کهک قم است که در مجاورت عصارخانه، بنای کوچک و سرپوشیدهای با پوشش طاقهای قوسی شکل قرار دارد که براساس شواهد و بقایای موجود حکایت از کاربری مکان برای تهیه حلوا دارد.
تقریباً در میانه فضای اصلی حلوایی، آسیاب مخصوص کوبیدن دانههایی از قبیل کنجد دیده میشود. کف این آسیاب کمی تو گود است و در بخشی از آن سوراخی به سمت پایین ایجاد شده که محل خروج مواد تهیه حلوا بوده است.
معاون میراث فرهنگی خوزستان گفت: خانه احمد محمود در محدوده بافت تاریخی اهواز قرار دارد و هرگونه تغییر در آن از سوی مالک باید با مجوز از میراث فرهنگی انجام شود.
مسجد تاریخی نو یکی از آثار تاریخی ارزشمند شهرضاست که تاریخ بنای آن مربوط به دوران حکمرانی سلجوقیان است و دارای جذابیتهای معماری و بصری فراوانی از جمله شبستان وسیع و زیبا با ستونهای سنگی، مناره بلند آجری و تنوع آجر چینی در طاقهای ضربی شبستان است. این مسجد در زمینی به مساحتی در حدود هزار متر مربع ایجاد شده و دارای مناری بلند به ارتفاع ۱۲متر و طاقهای ضربی و دو شبستان است.
شبستان اصلی قسمت غربی مسجد را تشکیل میدهد، که دارای ۹ ستون سنگی است و در قسمت شرقی مسجد نیز حیاطی با ایوان آجری و شبستانی کوچک قرار دارد. سنگفرش مسجد نیز از کاشی فیروزهای است.
در ساخت زیرستونهای مسجد از سارُچ استفاده شده و محراب مسجد نیز به صورت مُقرنس کاری تزیین شده است؛ تنها مناره مسجد، ۳۰ سال قبل تعمیر شده است.
از آثار باقی مانده در مسجد ۹ منار سنگی و چهار ناودان سنگی و همچنین سنگابی مربوط به زمان قاجار است. در سال ۱۳۷۷ شبستان مسجد دچار آب گرفتگی شده است. مسجد نو در سال ۷۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.