بسیاری از تحلیلگران در تبیین تغییراتی که در دوره رضاشاه در زمینه‌های مختلف رخ داد به موارد متعددی از اقدامات مثبت و منفی اشاره می‌کنند، اما اسناد لانه جاسوسی روایت دیگری از این اقدامات ارائه می‌کند.
یکی از سیاست‌هایی که رضاشاه در دوران سلطنت خود دنبال کرد و بعد از فرار و تبعید وی، به شدت مورد توجه مطبوعات ایران و جهان قرار گرفت، استفاده مداوم از شیوه «قتل‌درمانی» بود.
علی اصغر حکمت یکی از فراماسون‌های ایرانی بود که تلاش بسیاری برای سوق دادن فرهنگ ایرانی به سمت تجدد انجام داد و طرح‌هایی را که داشت به نام رضاخان انجام می‌داد.
با شروع جنبش مشروطه «حاجیه علویه خانم» همسر حاجی میرزاعلی از معتمدین بازار تبریز عده‌ای از زنان و دختران تبریزی را دور خود جمع کرد و با کمک آن‌ها انجمنی تشکیل داد.
محمدرضا پهلوی در چند کتاب خود، در ابتدا ظاهراً از پدرش به نیکی یاد می‌کند، اما در ادامه، سعی و اهتمام ویژه‌ای برای بزرگ‌تر جلوه دادن اقدامات خود به خرج می‌دهد.
بر اساس بایگانی وزارت خارجه ایالات متحده، رضاخان در زمان کناره‌گیری، ۵۰ میلیون دلار در بانک تهران، ۱۸ میلیون دلار در بانک‌های نیویورک و حداقل ۱۰۰ میلیون دلار در بانک‌های لندن ذخیره کرده بود.
با توجه به اسناد موجود در وزارت امور خارجه آمریکا مشخص شده است موجودی حساب‌های بانکی رضاشاه حداقل 200 میلیون دلار بوده است؛ یعنی ده برابر بودجة دولت ایران در سال 1925!
او در قضیه کشف حجاب به تمام و کمال از رضاشاه حمایت کرد و وی را «نابغه بزرگ» لقب داد. وی در این راه تلاش کرد از ادله شرعی کمک بگیرد. بدین ترتیب و با این رویه‌ای که در پیش گرفت، بار دیگر وارد صحنه سیاست ایران شد و به عنوان رئیس دایره نامه‌نگاری در اداره سیاسی شهربانی مشغول به کار شد.