در بیانیه تحلیلی انجمن اسلامی دانشگاه شاهد در پایان سال ۹۰ مطرح شد
انتقاد از بی‌توجهی دستگاه‌ها به جهاداقتصادی/تقدیر از حمایت مردم آمریکا از حقوق ایران در اجلاس آیپک
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد با صدور بیانیه‌ای در پایان سال ۹۰ مواضع خود درباره برخی مسائل درون دانشگاهی، کشوری و حوزه بین الملل را اعلام کرد.
به گزارش حوزه دانشگاه باشگاه خبرنگاران، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد در پایان سال ۹۰ با صدور بیانیه‌ای تحلیلی، نظرات خود درباره برخی تحولات کشور و آموزش عالی را منتشر کرد که متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسمه تعالی
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد پیشاپیش فرا رسیدن سال نو را به تمامی دانشجویان و یاران دبستانی خود در دانشگاه شاهد که یک سال دیگر را نیز با کاستی‌ها و در عین حال موفقیت‌های چشمگیر در زمینه‌های علمی گذرانده‌اند، تبریک می‌گوید.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد تصمیم دارد تا در بیانیه آخر سال خود مروری بر ماوقع سال جاری داشته باشد فلذا اتفاقات و رویدادها را به دو بخش درون دانشگاهی-صنفی و مسائل عمومی کشور تقسیم می‌کند.
الف) دانشگاه شاهد
الف-1) نواقص و مشکلات
دانشگاه شاهد در سال90 علاوه بر مشکل کمبود امکانات رفاهی که سال‌هاست بدلیل بی توجهی مسئولین دولتی با آن مواجه است، امسال نیز با مشکل جدی و جدیدی تحت عنوان سامان‌دهی دانشجویان شهرستانی و مشکل «خوابگاه‌ها» مواجه شد که البته جابه جایی خوابگاه خواهران و برادران شاید از نظر منطقی و عقلانی امری پذیرفته باشد؛ اما اقدام سریع و دقیقه نودی دانشگاه که با ضعف شدید اطلاع‌رسانی همراه بود، باعث سرگردانی دانشجویان شهرستانی در ترم اول امسال شد و نارضایتی آنها را به‌همراه داشت. مسائل مربوط به کمبود اعضای هیئت علمی و مشکلات آموزشی که اکثر اوقات و در اوایل ترم دانشجویان با آن مواجه می‌شوند نیز از دیگر مشکلاتی بود که شاه بیت آن در ابتدای ترم جاری و تحت عنوان مفهوم جدیدی به نام«اضافه اضطراری»خودنمایی کرد!
لازم به ذکر است که در سال جاری و با دستاویز قرار گرفتن برخی کمبودهای رفاهی و آموزشی دانشگاه، برخی اتفاقات حاشیه‌ای در دانشکده‌های سطح شهر رخ داد که الحمدلله با هوشیاری دانشجویان و اساتید متعهد ختم بخیر شد.
الف-2)پیشرفت‌ها و تحول‌ها
درست است که دانشگاه شاهد با مشکل‌هایی مواجه است اما تنها امید و دلخوشی دانشجویان به پیشرفت‌ها و بهبود وضعیت دانشگاه است که الحمدلله روز به روز شاهد آن هستیم.
افزایش رشته‌های تحصیلات تکمیلی از 23 به 70 و افزودن 10 رشته در مقطع دکتری طی چهار سال یکی از این موفقیت‌هاست که افزایش کمی و کیفی مقالات ژورنال اعضای هیئت علمی، تخصصی‌تر شدن دانشگاه و رویکرد دانشگاه به تحصیلات تکمیلی باعث شده است که دانشگاه شاهد رتبه 26ام را در بین 2300مرکز علمی وزارت علوم کسب کند.
این در شرایطی است که در سال‌های قبل دانشگاه شاهد اصلا در این رتبه‌بندی مطرح نبوده است و هیچ جای تعجب نیست که در چنین شرایطی ارتقای 1969رتبه‌ای دانشگاه شاهد را در جدیدترین آمار منتشره وبومتریکس شاهد باشیم.
علاوه بر پیشرفت‌های علمی دانشگاه در سال90، پیشرفت‌های دیگری نیز در حوزه‌های دانشجویی و پربار شدن مراکز تحقیقات دانشگاه نمایان است که کسب 4 رتبه دانشجوی نمونه کشوری در سال 90 شاهدی بر این مدعاست.
پروژه‌های عمرانی دانشگاه شاهد نیز در سال جاری با پیشرفت خوبی همراه بوده که بعنوان نمونه می‌توان افتتاح بلوک دوم ساختمان ایثار را ذکر کرد و همچنین گفتنی است که بلوک سوم ساختمان ایثار نیز مراحل پایانی ساخت را سپری می‌کند.
کلنگ مسجد دانشگاه شاهد نیز در روزهای پایانی سال به دست یار دیرینه امام راحل، حجت الاسلام و المسلمین رحیمیان زده شد تا علم سازندگی و همت مسئولین کماکان بلند باشد و حسن ختامی باشد بر سالی پرفراز و نشیب در دانشگاه شاهد.
در نهایت نیز حسن اعتماد مقام معظم رهبری در انتصاب رئیس دانشگاه به عنوان عضو شورای عالی فضای مجازی نیز برگ دیگری از شایستگی‌های مجموعه دانشگاه شاهد است که بایستی شکر نعمت آن با جدیت و کار جهادی ادا شود.
ب)مسائل عمومی کشور و منطقه
ب-1)حوزه اقتصاد و سیاست
سالی که تنها چند روز بیشتر به پایان آن باقی نمانده توسط رهبر معظم انقلاب تحت عنوان «جهاد اقتصادی» نام گرفت اما چیزی که وهله اول در این سال مشاهده شد تنها تبلیغاتی بود برای این «جهاد» که در بنرهای اطراف و اکناف وزارتخانه‌ها، همایش‌های مختلف و فراخوان مقاله‌ها خودنمایی می‌کرد و به نظر می‌رسید که برنامه‌ای برای «جهاد» در کار نباشد.
شرایط سخت تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی و لزوم همراهی ملت و مسئولان وجه دیگری از انتخاب نام "جهاد" در عرصه اقتصادی در این سال را روشن می‌ساخت به گونه‌ای که برخی گمان می‌کردند وضعیت اقتصادی کشور به مثابه شرایط "شعب ابیطالب" است!
بنا به فرموده رهبر معظم انقلاب که آگاه‌ترین و دلسوزترین نسبت به این انقلاب و نظام است کشور نه تنها در شرایط "شعب ابیطالب" که وجه بارزش شرایط سنگین اقتصادی و تحریم است، نیست بلکه در شرایط "بدر و خیبر" است چنین تحلیلی حاکی از آن است که برآیند حرکت اقتصادی کشور با وجود تمام مشکلات و در نگاهی کلان‌تر با وجود تحریم‌های اقتصادی سنگین _که هر کدام از آن برای هر کشوری، شکننده است_ همراهی ملت و مسئولان، وضعیت اقتصادی کشور با درایت رهبری در دمیدن روحیه جهادی به کشور شرایط را رو به جلو و پیشرفت مهیا ساخته است.
لذا آنچه در این روزهای آخر سال از سوی برخی سیاه‌نمایان و غرض‌ورزان مبنی بر عدم توفیق کشور در تحقق حتی حداقلی جهاد اقتصادی القا می‌شود، غیرقابل قبول و مردود است و به نظر می‌رسد چنین گمانه‌هایی تنها "اراجیف سیاسی" است آن هم برای تهی ساختن عزم مردم در گام‌های روبه جلوی کشور در عرصه‌های مختلف که پیشرفت‌های هسته ای و رشد علمی و نزدیک شدن سریع‌تر به افق چشم‌انداز دلیل اثبات این مدعاست.
سال 90 ازجهات دیگری نیز قابل بحث بود که وجه روشن‌تری از تعامل و عینی‌تر شدن قول و عمل مسئولان با مردم را روشن می‌ساخت.
هر چند سال 90 پر است از هزاران حاشیه و مسئله فرعی که اگر به خواست سیاسیون بود سیر حرکتی نظام را با اصلی ساختن این مسائل، کند و یا مختل می‌ساخت اما بصیرت مثال زدنی مردم که اوج اقتدار و شکوه آن در 12 اسفند به نمایش گذاشته شد؛ ثابت کرد که ملت ایران دست رد به سینه جریانی می‌زند که گفتمانش آزادی منهای استقلال و آزادی منهای عدالت است، جریانی که حاضر است با بیگانه علیه نظام ائتلاف کند. اکنون دیگر رسما و صراحتا شعار آزادی منهای استقلال و منهای عدالت از سوی مردم نفی شده است اما باید دقیقا توجه داشت که آزادی همراه با استقلال و عدالت همواره و هنوز یکی از شعارها و اصول اساسی مردم است؛ مردم ولایت فقیه را محور هویت ملی خودشان دیدند و در برابر ائتلاف اشرافیت داخلی و استکبار خارجی با رهبری یکی شدند و صریحا از استقلالشان دفاع کردند.
متأسفانه یک عده با نگاه‌های متحجرانه موجب شدند که عده‌ای بتوانند در میدانی که هیچ مزیت نسبی در آن ندارند، چالشی قلابی و مصنوعی را در حوزه‌های نرم افزاری و فکری برای انقلاب و جمهوری اسلامی به وجود بیاورند.
در حالی که امروز "اشرافیت"به ویژگی اصلی جریانات نخبگانی و روشن فکری تبدیل شده است و این ویژگی در دو انتخابات اخیر به طور کامل آشکار شد و تعریف دقیقی از جریان روشن فکری در ایران به دست داد.
اکنون آشکار شده است که مهمترین ویژگی جریان روشنفکری در ایران، انفعال و تسلیم در برابر غرب و تحقیر ملت و داشته‌های اجتماعی، فرهنگی و تاریخی اوست.
و همین است که موجب تقابل با عامه مردم می‌شود. یعنی امروز برای روشنفکری حتی علم مدرن هم اگر ذیل سلطه و ه‍ژمونی غرب نباشد و بومی شده باشد، موضوعیت ندارد.
جمهوری اسلامی در حوزه‌های متعدد و مختلفی، پیشرفت‌های علمی وسیع و خارق‌العاده‌ای به وجود آورده است. اگر هدف ما از مدرن شدن این است که به علم دست پیدا کنیم، جمهوری اسلامی در حد بالایی به این سمت می‌رود ولی علم موضوعیت و اهمیتی ندارد و در قبال کشتار بزرگترین دانشمندان ایران، جریان روشنفکری واکنشی نشان نمی‌دهد. به عنوان مثال شهید مجید شهریاری که در رده یک علمی جهان قرار دارد و جزء دانشمندان برجسته دنیا است و حتی شهید احمدی روشن و شهید قشقایی توسط غربی‌ها در خیابان‌های تهران ترور می‌شود و جریان روشنفکری واکنشی را که نسبت به فلان جایزه غربی به فیلمساز ایرانی نشان می‌دهد نسبت به ترورها نشان نمی‌دهد.
ملت همچنان بر شعار "استقلال آزادی جمهوری اسلامی " پافشاری می‌کند ولی این جریانات اول از همه با "استقلال" مشکل دارند و به چیزی جز اضمحلال در نظم غربی جهان و هضم در دنیای مدرن و پذیرش سلطه و باختن هویت ایرانی- اسلامی- انقلابی راضی نمی‌شوند و فقط به دنبال این هستند که ببینند غرب به آنها چگونه نگاه می‌کند و چه جایگاهی به آنها می‌دهد. ذوب در غرب‌اند و به معنای دقیق کلمه ولایت غرب را پذیرفته‌اند.
از سوی دیگر نقطه عطف تحولات سیاسی کشور و حتی منطقه به جهت تاثیرگذاری کلان جمهوری اسلامی بر بهار بیداری‌ها را بطور قطع می‌توان مشارکت 64درصدی مردم در انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی ذکر کرد که ملت همیشه درصحنه ایران با حضور پای صندوق‌های رای، بار دیگر رفراندوم بزرگ جمهوری اسلامی را با «بلی» قاطع خود بصورت استکبار جهانی کوبیدند و سخنان چند روز قبل از انتخابات مقام معظم رهبری را به منصه ظهور گذاشتند که «ملت ایران در روز جمعه، یک سیلى سخت‌تر به چهره‌ى استکبار خواهد زد»
ب-2)حوزه بین الملل
سال 90 سالی بود که بیداری ملت‌ها به لطف الهی با سقوط دیکتاتور‌ها و با روی کار آمدن اسلام گرایان در انتخابات ملت‌ها به ثمر نشست و قدرت سیاسی اسلام را به رخ کسانی کشید که سال‌ها در پی قدرت طلبی و بهره‌برداری از سرمایه ملت‌ها در خاورمیانه بودند و در این سال همان‌ها بودند که سیلی‌های محکمی را به کرات از امت واحده اسلام خوردند.
همانطور که شاهد بودیم، سال 90 سالی بود که از سوی غرب «تمامی گزینه‌ها روی میز» بود؛ اما سخنان بیدار کننده مقام معظم رهبری در نماز جمعه 14بهمن و استهزاء این جمله کلیشه‌ای غرب کاخ پوشالی آمریکا را ویران کرد: «این تهدید به جنگ، به ضرر آمریکاست؛ خود جنگ، 10 برابر به ضرر آمریکاست. چرا این تهدیدها به ضرر آمریکاست؟ به خاطر اینکه خود این تهدیدها نشان‌دهنده عجز آمریکا از مقابله منطقى و مقابله گفتمانى است؛ یک گفتمانى در مقابل گفتمان جمهورى اسلامى ندارند؛ نمی‌توانند در میدان مقابله فکرى و منطقى، براى خودشان غلبه‌اى ایجاد کنند؛ مجبور می‌شوند توسل به زور و تشبث به زور بکنند.»
و همانطور که شاهد بودیم بازتاب این سخنان رهبری را در روزهای گذشته و از بیان رئیس جمهور بی اراده آمریکا در نشست سالانه بزرگترین لابی صهیونیست‌ها در آمریکا(آیپک) دیدیم که با یک عقب نشینی آشکار بیان کرد منظورش از روی میز بودن گزینه‌ها اصلا بحث جنگ نیست و بیشتر تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی را درنظر دارد و هرکس بگوید که قصد جنگ با ایران را داریم، این به نفع ایران تمام می‌شود!
اما در حاشیه نشست آیپک اتفاقی افتاد که ثابت کرد ملت‌ها «تروریسم» و «تروریست» را خیلی بهتر از سران آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌شناسند و این مردم آمریکا بودند که با در دست داشتن پرچم جمهوری اسلامی ایران و تصاویر شهدای هسته ای ایران (شهید مصطفی احمدی‌روشن و شهید داریوش رضایی‌نژاد) مقابل محل برگزاری نشست سالانه آیپک تجمع کردند و نسبت به سیاست‌های خصمانه و سلطه طلبانه آمریکا و اسرائیل اعتراض کردند.
ب-3)حوزه فرهنگ و جامعه
حوزه فرهنگ در سال 90 با فراز و فرود بسیار زیادی همراه بود؛ بطوری که «امید» و «ناامیدی» توامان در این حوزه تزریق می‌شد. گاه باید بابت کج فهمی مسئولان در رابطه با زمینه سازی برای پیروزی‌های کاذب یک فیلم سینمایی سراسر «دروغ» و «سیاه نمایی» غصه می‌خوردیم و گاهی هم باید به برخی دلسوزان فرهنگی بابت ایده نو و خلاقانه‌شان مثل ابداع جشنواره فیلم عمار تبریک می‌گفتیم.
درشرایطی که حتی رسانه ملی ما هم با سریال‌های خود در سال 90 تمام همت خود را برای نشان دادن بدبختی مردم گمارده بود و از طرف سینماگرها هم مورد هجمه فیلم نامه‌هایی با مضامین خیانت، نسبی‌گرایی و بی‌اعتمادی در جشنواره فیلم فجر بودیم، ظهور فیلمی همچون «روزهای زندگی» پرویز شیخ طادی امیدها را کماکان به پویایی سینمای ارزشی زنده نگهداشت؛ و یا اکران پر دردسر «قلاده‌های طلا» ابوالقاسم طالبی در جشنواره فجر ثابت کرد که هنوز کارگردان‌هایی در کشور نفس می‌کشند که دغدغه هایی از جنس مردم داشته باشند.
البته لازم بذکر است که پخش فیلم‌هایی نظیر «مختارنامه» و «شوق پرواز» از رسانه ملی شایسته تحسین است اما سخنی که در خصوص سریال‌های تلویزیون گفته شد منبعث از فضای فکری و فرهنگی حاکم بر رسانه ملی است.
اگر فارغ از فضای سینما و تلویزیون هم بخواهیم رویکرد فرهنگی نهاد‌های مختلف را بررسی نماییم می‌توانیم بعنوان نمونه از شهرداری تهران یاد کنیم که در سال 90 با برپایی جشن‌های مبتذل نیمه شعبان، ماجرای آب بازی پارک آب و آتش و تخریب متعدد و بعضا بی مورد مساجد مختلف برای ساخت اتوبان امام علی (علیه السلام)، رکوردار کار فرهنگی در کشور است!
در پایان اعلام می‌کنیم بیش از 14سال از فعالیت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد که به فرموده مقام معظم رهبری «دانشگاه شاهد گلخانه‌ای عطرآگین و منشا خیر است» می‌گذرد و در این مدت اعضای این مجموعه دانشجویی از ابتدا تاکنون قصدی جز رضایت قلبی ولی امر مسلمین و نائب بر حق امام زمان(عج) نداشته‌اند و به عشق یک لحظه لبخند امام خامنه‌ای به حکم "هل الدین الا الحب و البغض" در برابر هرگونه هجمه‌ای خواهد ایستاد که در این راه یا به پیروزی خواهد رسید و یا به پیروزی بزرگ‌تر که شهادت است مفتخر خواهد شد.
اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد به عنوان تنها انجمن اسلامی میراث‌دار خون شهدا، افتخار دارد که از بدو تولد لحظه‌ای در بند بازی‌های‌سیاسی طراحی شده توسط روباهان مکار و سیاست‌بازان حقیر در بیرون و داخلِ دانشگاه نیافتاده است و به پاس خون شهدای انقلاب همچنان از خداوند تمنا دارد که با اتصال به حبل المتین شهادتِ در راهش را عاقبت اعضای این مجموعه دانشجویی مقرر فرماید.
/ر
