دکتر محسن ایمانی عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران در پاسخ به این سوال که واقعیت جامعه امروز ایران در خصوص روابط دختر و پسر چیست گفت: این روابط در شهرهای بزرگ به دلیل کنترل کم تر، بیشتر است و هر چه از روستاها و شهرستان ها به سمت شهرهای بزرگ می رویم ، آمار دوستی ها سیر صعودی طی می کند و با گذشت سال ها، این سیر رو به فزونی رفته است. اما این بدان معنا نیست که همه دخترها و پسرها دوستانی دارند البته مراتب هم فرق می کند عوامل رفاهی، مانند تلفن همراه و کلاس های مختلف در افزایش این رابطه بسیار موثر است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس این سوال که آیا منظور شما این است که این رویداد در فضای مدرن بیشتر مشاهده می شود را این گونه پاسخ داد: البته تنها مربوط به فضای مدرن نیست کم و بیش و با شدت و ضعف در همه جا وجود دارد. جایی که رفاه بیشتر است این پدیده نیز بیشتر مشاهده می شود برای مثال کامپیوتر، امکان چت کردن و ایمیل کردن را ایجاد می کند که چنین امکاناتی زمینه را برای ظهور این روابط آماده تر می نماید.
ایمانی در پاسخ به سوال در شکل گیری این روابط و میزان آنها چه عوامل تاثیر گذار هستند گفت: هر چه فرایند مذهب قوی تر می شود،ارتباط ها نیز رنگ می بازند و هر چه اندیشه مذهبی افول می کند، این روابط بیشتر می شوند. این دو با هم رابطه عکس دارند در شکل گیری این روابط و میزان آنها عوامل مختلفی دخیل هستند. یکی از این عوامل مذهب می باشد. شان و منزلت جایگاه خانوادگی نیز عامل مهمی است در خانواده هایی که شان بالایی دارند روابط دختر و پسر پیشرفته تر نیست و همچنین آگاهانه و بدون اغفال می باشد اما در خانواده هایی که آگاهی کمتری دارند اغفال دختران و پسران بیشتر اتفاق می افتد و روابط آنها پیشرفته تر است.
ایمانی در پاسخ سوال خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران درباره عوامل کاهش میزان روابط دختر و پسر گفت: عواملی که باعث نزول روابط دختر و پسر می شود از جمله دین، اخلاق ، کنترل خانوادگی و اجتماعی، شان و جایگاه خانواده و علم، این موارد عواملی سلبی هستند که باعث کنترل این روابط می شود. غیر از عوامل سلبی، عوامل دیگری مانند منزلت اجتماعی در رشته ای خاص می تواند در کاهش این روابط موثر باشد.
وی در پاسخ به اينکه آیا دولت باید در این زمینه ها برنامه داشته باشد و دخالت کند  پاسخ داد: وقتی بحث دولت اسلامی را مطرح می کنیم انتظار داریم در امور عمومی و اجتماعی حساس باشد؛ وقتی یک موضوع حالت اپیدمی پیدا می کند و گسترش می یابد، دولت قطعا باید نسبت به آن واکنش نشان دهد و طرح و برنامه داشته باشد. اگر جامعه شناسانه برخورد کنیم باید بگوییم آنجا که افراد از هنجارهای اجتماعی فاصله می گیرند دولت باید با کجروی ها برخورد کند، اما برخورد دولت باید برخوردی فرهنگی باشد./ا