روزنامه امریکایی "وال‌استریت ژورنال" (WallStreetJournal) در گزارشی از برنامه هسته ای ایران نوشته است: «ایران هم‌اکنون یازده هزار سانتریفیوژ فعال از مدل (آی.آر.1) دارد که بر پایه یک مدل قدیمی ساخت هلند طراحی شده و ایران از طریق "عبدالقدیر خان" دانشمند پاکستانی به آن دست یافته‌است. این نشان می‌دهد که با وجود تحریم‌های بین‌المللی، ایران هنوز می‌تواند قطعات و مواد حساس برای تولید سانتریفیوژها را به دست آورد و یا قادر است تمام قطعات آن ها را در داخل کشور تولید کند که به همان اندازه نگران‌کننده است.»

این روزنامه می افزاید: «مهم‌ترین نکته در آینده برنامه‌های هسته‌ای ایران، احتمال دستیابی آن کشور به سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر است. در چنین حالتی، ایران با استفاده از ذخایر اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد خواهد توانست ظرف چند ماه اورانیوم با غلظت ۹۰ درصد برای تولید چند و یا چندین بمب هسته‌ای را تولید کند. در آن حالت، ایران چه بمبی را بسازد و آن را آزمایش کند و چه نه؛ در حقیقت کشوری صاحب سلاح هسته‌ای تلقی خواهد شد. با در نظر گرفتن ابهامات و کمبود اطلاعات در مورد نزدیک شدن فعالیت‌های هسته‌ای ایران به مرز تولید بمب، باید گفت که تولید حجم کافی از اورانیوم حتی اگر غلظت آن در حد ۲۰ درصد باشد عملاً ایران را به کشوری صاحب قدرت هسته‌ای بدل خواهد کرد.»

  روزنامه فرانسوی "لوموند" (LeMonde) هم در این رابطه می نویسد: «گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی مبنی بر پیشرفت برنامه هسته ای ایران، خطر حمله اسرائیل به این کشور را افزایش داده است.»

لوموند خاطرنشان می کند: «در ژانویه سال 2009، چند روز پیش از انتقال قدرت در واشنگتن، "جرج دبلیو بوش" و "باراک اوباما" با یکدیگر دیدار کردند. در این دیدار بوش برنامه بی سابقه آمریکا برای خرابکاری در سایت های اتمی ایران و همچنین حملات سایبری به آن را فاش کرد. اسم رمز این برنامه، "بازی های المپیک" بود. وی به اوباما توصیه کرد که این برنامه را کنار نگذارد و اضافه کرد که این کار، تفاوت میان جنگ و صلح با ایران است. باراک اوباما در ابتدا در مورد میزان تأثیرگذاری این برنامه تردید داشت، اما پس از مدتی تصمیم گرفت تا این برنامه غیرقانونی را با نام جنگ سایبری حفظ کند. اکنون نیز این برنامه با کمک اسرائیل در حال ادامه یافتن است.»

  این روزنامه فرانسوی ادامه می دهد: «تحولات سوریه و مسائل هسته ای ایران به صورت های گوناگونی تحلیل می شوند. اسرائیل می گوید که دولت سوریه به دلیل جنگ های داخلی به شدت ضعیف شده و بالتبع توانایی ایران برای حملات تلافی جویانه علیه اسرائیل بسیار کاهش یافته است. از سوی دیگر، حزب الله لبنان مایل به حفظ موقعیت سیاسی خود در آینده لبنان است. بنابراین ایران ممکن است به این نتیجه برسد که دستیابی به بمب اتمی "تنها گزینه باقی مانده" برای مطرح کردن این کشور به عنوان یک قدرت جهانی است و بر این اساس، شتاب خود را در این راه افزایش دهد.»

لوموند در پایان می نویسد: «تحریم های بین المللی، به خصوص تحریم نفتی ایران، قطعا به اقتصاد این کشور آسیب وارد کرده است ولی زمان دستیابی ایران به سلاح هسته ای را به تأخیر نخواهد انداخت. مقامات اسرائیلی به این نتیجه رسیده اند که حمله هوایی به تأسیسات اتمی ایران، قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ششم نوامبر، ایالات متحده را وادار به شرکت در آن خواهد کرد. کارشناسان این سناریو را "سورپرایز اکتبر" نامیده اند. نتانیاهو با علم به این موضوع که اوباما به هرگونه عملیات نظامی که باعث افزایش قیمت نفت شود وسواس دارد، از اهرم انتخابات آمریکا برای اهداف خود استفاده می کند.»

به نظر می رسد ظرفیت سناریوپردازی غربی ها در مورد جمهوری اسلامی، از توانایی آن ها در متوقف نمودن پیشرفت های ایران بیشتر است؛ و ظاهرا انتشار تحلیل هایی از این دست، به منظور پر کردن فاصله بین آرزوها و واقعیت ها صورت می پذیرد!