نزدیکترین فاصله را نقطه حضیض و دورترین فاصله را نقطه اوج مداری می‌گویند.

وقتی ماه در حضیض مداری خود قرار دارد حدود ۵۰ هزار کیلومتر به زمین نزدیکتر می‌شود و طبیعی است که اثرات فیزیکی مشخصی بر سیاره زمین بر جای می گذارد.

طبیعی ترین اثر گردش ماه به دور زمین٬ جذر و مد است. وقتی ماه به حضیض خود می رسد بالا آمدگی آب چیزی حدود ۱ تا ۲ سانتی متر بیشتر می شود.

البته بنا بر موقعیت جغرافیایی این مقدار می تواند بیشتر هم باشد. مثلا اگر دریا به یک دره ختم شود٬ آب می تواند تا ۱۴ سانتی متر یا بیشتر بالا بیاید اما اذعان دارید که این مقدار سیلی به راه نمی اندازد.

اهله یا فازهای ماه

حالا درست است که ماه هر ۴ هفته یکبار به حضیض مداری خود می رسد اما الزاما هر بار که از نزدیکترین فاصله با زمین رد می شود ماه کامل نیست.