گپی موسیقیایی با رضا رویگری از سرود « ایران، ایران» تا آلبوم کازابلانکا
خواننده اثر زیبای ایران ایران پس از 34 سال که از آن اتفاق و اجرای سرود می‌گذرد دوباره به یاد دوران جوانی افتاده و می‌خواهد به خوانندگی بازگردد.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، هرساله با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی مردم ایران و بازآفرینی حال‌وهوای آن روزها سرود «ایران، ایران» از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
در این بین خواننده این اثر سر از سینما درآورد و تبدیل به یک بازیگر حرفه‌ای شد، رضا رویگری پس از 34 سال که از اجرای سرود می‌گذرد دوباره به یاد دوران جوانی افتاده و می‌خواهد به خوانندگی بازگردد،
این درحالی است که موج سرازیر شده اهالی سینما به سمت موسیقی باعث رکود نسبی هنر موسیقی ما شده است. رضا رویگری در گفت‌وگویش با خورشید از جنبه‌های هنری سرود « ایران، ایران» می‌گوید:
34 سال از اجرای سرود ایران، ایران می‌گذرد این درحالی است که شما آن دوره به نقاشی و تئاتر هم مشغول بودید؟
در کودکی پدرم مرا به جلسات قرآن می‌برد و من قرآن را با صوت می‌خواندم، بعدها موسیقی را با تئاتر شروع کردم و در تئاترهایی که اجرا داشتم آوازهای مناسبتی می‌خواندم که اولین کار من «زندگینامه حلاج» بود که شعر حافظ و عطار را خواندم، این روند ادامه‌دار بود و باعث شد دستگاه‌های موسیقی را یاد بگیرم و بعدها دو تا از آهنگ‌هایی که خوانده بودم بر اثر سیل تجریش از بین رفت.
ممکن است درمورد آن آثار توضیح بیشتری بدهید؟
یکی از آن آثار بر مبنای موسیقی نوایی بود و ناصر چشم‌‌آذر موسیقی آن را تنظیم کرد و شعر آن را آقای منصور تهرانی گفته بود و کار دیگرم را آقای طوفان ساخته بود. اصلا این کارها به شکل حرفه‌ای صورت گرفت. این آثار به همراه سرود ایران، ایران ساخته آقای خشنود کاملا شخصی بود و ازجایی سفارشی نگرفته بودم، اصلا در آن زمان کسی نبود که حمایت کند.
چطور شد که در جریان انقلاب سرود ایران،ایران شما اینقدر گل کرد در حالی که این آهنگ قبل از انقلاب ضبط شده بود؟
در آن زمان آهنگ‌های خوانندگان قبل از انقلاب پخش نمی‌شد و پس از آن صدا و سیما هیچ کاری برای پخش نداشت. اولین آهنگی که از رادیو و تلویزیون پخش شد ایران ایران بود، آقای خشنود روز 23 بهمن 1357 این آهنگ را به صدا و سیما داد که به سرعت در تلویزیون پخش شد و کم‌کم پس از آن آهنگ‌های بعدی همین‌طور سرازیر شد و این عمل با نظر مثبت امام(ره) صورت گرفت.
فکر نمی‌کنید اگر موسیقی را ادامه می‌دادید، موفق‌تر بودید؟
فکر می‌کنم به موسیقی کم‌لطفی کرده‌ام، اما در آن زمان من چون با بازیگری شروع کردم اصلا به فکر خوانندگی حرفه‌ای نبودم با تمام این احوال موسیقی اصلا برایم جدی نبود، اما حالا کاملا جدی است و آلبوم کازابلانکای من اوایل اسفند بیرون می‌آید. پشت سر آن می‌خواهم کنسرت اجرا کنم و از فعالیت‌های بازیگری‌ام کم کرده و به موسیقی بپردازم، چون این هنر را جدی نگرفتم، پشیمانم.
به نظرتان در عرصه موسیقی هم مانند سینما موفق خواهید بود؟
به شما قول می‌دهم، موفق خواهم بود و باید این‌طور فکر کنم. اگر من تعللی در این امر داشته باشم مردم هم تعلل خواهند داشت.
رضا رویگری چقدر موفقیت هنری خود را مدیون آهنگ ایران، ایران می‌داند؟
خیلی‌ها و بیشتر مردم مرا نه به نام سینما بلکه با سرود ایران، ایران می‌شناسند. اما در چند وقت گذشته بازی در نقش کیان (سریال مختارنامه) شاید به نوعی جایگزین این سرود شد. این سرود بسیار زیاد در موفقیت هنری و شناخت من به مردم تأثیر داشته است. به هر حال این آهنگ نوستالژی زندگی هنری من است.
به‌تازگی سینمای ما را موجی فرا گرفته و هنرمندان را به سمت موسیقی و انتشار آلبوم کشانده است، شما چه تحلیلی در این‌باره دارید؟
به نظر من بازیگران سینما و فوتبالیست که به موسیقی وارد می‌شوند بیشتر جنبه تفریحی دارند چون این افراد پس از بیرون دادن یک آلبوم، فعالیت موسیقی آنها به پایان می‌رسد. این امر سبب شده که مردم هنر آنها را جدی نگیرند. شما نمی‌توانید چهره‌ای شاخص را نام ببرید که در این راه موفق شده باشد.
اما من با صدای خودم معروف شدم و به سمت سینما آمدم. هنرمندان سینما که در استودیو با دستگاه‌های دیجیتالی صدای خود را تغییر می‌دهند بعد روی صحنه دچار مشکل می‌شوند. این است که خودشان پولش را می‌دهند، آلبوم را می‌سازند و اجازه پخش آن را می‌گیرند.
در این بین خواننده این اثر سر از سینما درآورد و تبدیل به یک بازیگر حرفه‌ای شد، رضا رویگری پس از 34 سال که از اجرای سرود می‌گذرد دوباره به یاد دوران جوانی افتاده و می‌خواهد به خوانندگی بازگردد،
این درحالی است که موج سرازیر شده اهالی سینما به سمت موسیقی باعث رکود نسبی هنر موسیقی ما شده است. رضا رویگری در گفت‌وگویش با خورشید از جنبه‌های هنری سرود « ایران، ایران» می‌گوید:
34 سال از اجرای سرود ایران، ایران می‌گذرد این درحالی است که شما آن دوره به نقاشی و تئاتر هم مشغول بودید؟
در کودکی پدرم مرا به جلسات قرآن می‌برد و من قرآن را با صوت می‌خواندم، بعدها موسیقی را با تئاتر شروع کردم و در تئاترهایی که اجرا داشتم آوازهای مناسبتی می‌خواندم که اولین کار من «زندگینامه حلاج» بود که شعر حافظ و عطار را خواندم، این روند ادامه‌دار بود و باعث شد دستگاه‌های موسیقی را یاد بگیرم و بعدها دو تا از آهنگ‌هایی که خوانده بودم بر اثر سیل تجریش از بین رفت.
ممکن است درمورد آن آثار توضیح بیشتری بدهید؟
یکی از آن آثار بر مبنای موسیقی نوایی بود و ناصر چشم‌‌آذر موسیقی آن را تنظیم کرد و شعر آن را آقای منصور تهرانی گفته بود و کار دیگرم را آقای طوفان ساخته بود. اصلا این کارها به شکل حرفه‌ای صورت گرفت. این آثار به همراه سرود ایران، ایران ساخته آقای خشنود کاملا شخصی بود و ازجایی سفارشی نگرفته بودم، اصلا در آن زمان کسی نبود که حمایت کند.
چطور شد که در جریان انقلاب سرود ایران،ایران شما اینقدر گل کرد در حالی که این آهنگ قبل از انقلاب ضبط شده بود؟
در آن زمان آهنگ‌های خوانندگان قبل از انقلاب پخش نمی‌شد و پس از آن صدا و سیما هیچ کاری برای پخش نداشت. اولین آهنگی که از رادیو و تلویزیون پخش شد ایران ایران بود، آقای خشنود روز 23 بهمن 1357 این آهنگ را به صدا و سیما داد که به سرعت در تلویزیون پخش شد و کم‌کم پس از آن آهنگ‌های بعدی همین‌طور سرازیر شد و این عمل با نظر مثبت امام(ره) صورت گرفت.
فکر نمی‌کنید اگر موسیقی را ادامه می‌دادید، موفق‌تر بودید؟
فکر می‌کنم به موسیقی کم‌لطفی کرده‌ام، اما در آن زمان من چون با بازیگری شروع کردم اصلا به فکر خوانندگی حرفه‌ای نبودم با تمام این احوال موسیقی اصلا برایم جدی نبود، اما حالا کاملا جدی است و آلبوم کازابلانکای من اوایل اسفند بیرون می‌آید. پشت سر آن می‌خواهم کنسرت اجرا کنم و از فعالیت‌های بازیگری‌ام کم کرده و به موسیقی بپردازم، چون این هنر را جدی نگرفتم، پشیمانم.
به نظرتان در عرصه موسیقی هم مانند سینما موفق خواهید بود؟
به شما قول می‌دهم، موفق خواهم بود و باید این‌طور فکر کنم. اگر من تعللی در این امر داشته باشم مردم هم تعلل خواهند داشت.
رضا رویگری چقدر موفقیت هنری خود را مدیون آهنگ ایران، ایران می‌داند؟
خیلی‌ها و بیشتر مردم مرا نه به نام سینما بلکه با سرود ایران، ایران می‌شناسند. اما در چند وقت گذشته بازی در نقش کیان (سریال مختارنامه) شاید به نوعی جایگزین این سرود شد. این سرود بسیار زیاد در موفقیت هنری و شناخت من به مردم تأثیر داشته است. به هر حال این آهنگ نوستالژی زندگی هنری من است.
به‌تازگی سینمای ما را موجی فرا گرفته و هنرمندان را به سمت موسیقی و انتشار آلبوم کشانده است، شما چه تحلیلی در این‌باره دارید؟
به نظر من بازیگران سینما و فوتبالیست که به موسیقی وارد می‌شوند بیشتر جنبه تفریحی دارند چون این افراد پس از بیرون دادن یک آلبوم، فعالیت موسیقی آنها به پایان می‌رسد. این امر سبب شده که مردم هنر آنها را جدی نگیرند. شما نمی‌توانید چهره‌ای شاخص را نام ببرید که در این راه موفق شده باشد.
اما من با صدای خودم معروف شدم و به سمت سینما آمدم. هنرمندان سینما که در استودیو با دستگاه‌های دیجیتالی صدای خود را تغییر می‌دهند بعد روی صحنه دچار مشکل می‌شوند. این است که خودشان پولش را می‌دهند، آلبوم را می‌سازند و اجازه پخش آن را می‌گیرند.
