باشگاه خبرنگاران- در این دوره ریاست هیئت داوران به عهده ی وونگ کاروای کارگردان شهیر شرقی بود و شیرین نشاط ( کارگردان خارج نشین ایرانی) به همراه پنج نفر دیگر در ترکیب هیئت داوران قرار داشتند.

جشنواره‌ی برلین ( موسوم به برلیناله) طبق عرف هر ساله‌ی خود در رشته های مختلف اقدام به اهدای جوایزی کرد با عناوین: خرس طلا، خرس نقره، جایزه ی بزرگ هیئت داوران و جایزه ی آلفرد بائر (به افتخار موسس این فستیوال).

 آلمانی ها در جشنواره ی پر آوازه شان در هر دوره حداقل یک جایزه به ایرانی‌ها اهد می کنند (چه ایرانی های مقیم داخل و چه خارج) یا به هر ترتیبی لااقل یک ایرانی یا ایرانی الاصل را داخل ترکیب هیئت داوران قرار می دهند و این بعضی شایعات مبنی بر کشش آنها به سمت نژاد آریائی را تا اندازه ای تایید می کند.

به هر حال برلیناله شلوغ ترین جشنواره فیلم در دنیاست، بزرگترین بازار فیلم را دارد و بیشترین تعداد مخاطب؛ امسال حدود شش هزار و سیصد فیلم به دبیر خانه‌ی این جشنواره ارسال شد و از میان آنها چهارصد و چهار اثر برای نمایش در بخش های مختلف پذیرفته شدند.

بیش از سیصد هزار بلیت فروخته شد و علاوه بر آن مسئولین جشنواره برای بیست هزار کارشناس و درست اندر کار سینما از جمله چهار هزار خبرنگار، کارت های ویژه جهت حضور رایگان در سالن ها را صادر کردند.

برلینی ها جشنواره ی امسال را هم برگزار کردند و طبق معمول نگاهی به ایرانی ها داشتند اما باز متاسفانه در تبعیت از جهت گیری سیاسی مابقی اروپا نگذاشتند این توجهات در کام ما شیرین بیفتد.

در دوره ی شصتم، اولین جهت گیری سیاسی آنها علیه نظام ایران شروع شد تا پیش از آن چنین سابقه ای در کارنامه ی آلمانی ها علیه نظام ایران نداشت اما بالاخره آنها هم به جریان موج سازی‌های سیاه غرب پیوستند و در بخش ( سینما، آزادی برای صلح)، جایزه ی اصلی به فیلم "سنگسار ثریا" تعلق گرفت. سال بعد ایرانی ها به طور رسمی و از مجرای دولتی در برلینانه حضور یافتند یعنی همان سال که فیلم "جدائی نادر از سیمین" خرس طلای این فستیوال را دریافت کرد در آن دوره عکس های یک فیلم ساز ایرانی در تمام جشنواره ی برلین پر شده بود و این علامت اعتراضی بود به مسئولان قضایی ایران.

لازم به ذكر است؛ کسانی که در طول این مراسم و در منظر تمام رسانه هاي دنیا چنین شوی بزرگی را در حمایت از "جعفر پناهی" اجرا کردند، هیچ گاه برای کل مشکل حقوقی او کمترین زحمتی به خود نداده اند و صرفا با این جنجال سازی نمایشی می خواستند ژست حمایت از آزادی خواهی و ... بگیرند با توجه به این ها باید گفت به نظر می رسد آنها جعفر پناهی را در زندان و دارای مشکلات حقوقی بیشتر می پسندند چون به اين ترتیب امکان بهره برداری تبلیغاتی برایشان بیشتر فراهم می شود، در ضمن هنگام اهدای جایزه به بازیگران فیلم جدائی، سوال های شیطنت‌آمیزی از ساره ی بیات درباره ی پوشش اسلامی او شد که با پاسخ مناسبی از جانب این هنرپیشه بی اثر ماند.

امسال دوباره آلمانی ها به یک اثر ایرانی جایزه دادند که بسیاری تصور می کردند خرس طلای جشنواره را خواهد برد اما چنین نشد.

فیلم" پرده " یا " پرده ی بسته "، ساخته ی جعفر پناهی و کابوزیا پرتوی به گرفتن خرس نقره ای برای بهترین فیلم‌نامه بسنده کرد و این جایزه را آقای پرتو که در مراسم حضور داشت بالای دست برد. در ضمن یک فیلم ساز خارج نشین ایرانی ( شیرین نشاط) در جمع داوران برلین قرار داشت و این در حالی است که بسیاری از هنرمندان شاخص ایرانی می توانستند در ترکیب این هیئت قرار بگیرند اما نگرفتند چون برای بهره برداری تبلیغاتی مناسب نبودند...!

قطعا این توقع بالائی است تا جشنواره‌ی برلین در حمایت از آرمان های انقلاب اسلامی جهت‌گیری کند اما از طرفی این انتظار کاملا به جاست که آنها معیارهای سیاسی را داخل اندازه گیری های هنری نکنند و سینما را تابعی از اراده ی اربابان قدرت به حساب نیاورند./ص