بله، علاقه من به رادیو به زمان دانشجویی ام برمیگردد به سالهای 1355 زمانی که من در رشته کارگردانی تلویزیونی تحصیل می کردم و با شروع جنگ تحمیلی من هم فارغ التحصیل شدم.

بله، سازمان وبهتر بگویم رادیو به دنبال تولید برنامه هایی برای روزهای صبح جمعه مردم در نظر داشت و من به همراه "احمد شیشه گران" که او در مقام سردبیری و من هم تهیه کننده دست به تولید برنامه "صبح جمعه با شما" زدیم که 16 سال هر هفته صبح های جمعه توانست مخاطبان زیادی را از آن خود کند.

سال 1379 ضبط "صبح جمعه باشما" متوقف شد ودر آن سالها برنامه "قند و نمک" را در "رادیو تهران" کار می کردم و سال 1382 در واقع ابتدای بازنشستگی من در صدا و سیما بود که "دکتر حسینی" مدیر وقت شبکه رادیویی ایران دوباره تصمیم به ساخت برنامه هایی خاص گرفت ولی این بار با نام "جمعه ایرانی" و خیلی از چهره های بزرگ هنری که دیگر در بین ما نبودند را در پیش گرفت و من به همراه تیمی از پیشکسوتان حاضر و با حمایت دکتر "حسینی " و دکتر خجسته "جمعه ایرانی" را روی آنتن بردیم و در طول این 10 سال سعی کردیم باوجود منابع و رسانه های تصویری مختلف و نیز شبکه های بیگانه، برای مردم خاطرات و لحظات شادی را یادآوری و ایجاد کنیم و اینکه تاچه اندازه موفق بوده ایم را مخاطبان به قضاوت می نشینند.

تفاوتی "جمعه ایرانی" با "صبح جمعه با شما" داشت و آن هم متاسفانه نبود ستاره های بی بدیلی چون مرحوم "منوچهر نوذری" بود "زنده یاد نوذری" دستمزد کمتری را نسبت به فعالیت خود در واحد دوبلاژ سیما می گرفتند ولی او و دیگر همکارانش چون رادیو را دوست داشتند و ایجاد لحظاتی شاد برای مخاطبان برایشان از هر مسئله دیگری بیشتر اهمیت داشت با عشق و ذوقی سرشار در این برنامه حاضر می شدند و به کار تداوم می بخشیدند و مدیران هم متوجه این  علاقه مضاعف شده بودند.

برای جذابیت، تداوم و قوام کار باید دغدغه هایی چون شرایط مالی و مسائلی نظیر آن حل شود تا یک برنامه به اوج خود رسد ولی کمتر دیده شود که مسئولان دلسوزانه بیایند و از من در خصوص مشکلات بپرسند البته امیدوارم که در آینده این تغییر در نگرش و انگیزه برنامه سازان و مدیران بوجود آید.

همچنین امیدوارم روحیه نشاط نیز به همه دست اندرکاران رادیو و مدیران آن باز گردد./ي2