به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، شخصی از امام صادق(ع) در مورد خصوصیات و ویژگی های لقمان سوال کرد.
 
امام صادق(ع) فرمودند: سوگند به خدا حکمتی که از جانب خداوند به لقمان داده شده به خاطر سبب و مال و جمال و جسم او نبود، بلکه او مردی بود که در انجام فرمان خدا نیرومند بود، از گناهان و شبهه ها دوری می کرد، ساکت و خاموش بود، با دقت به امور می نگریست وبسیار فکر می کرد هشیار و تیز بین بود و هرگز در آغاز روز نخوابید، در مجالس به رسم مستکبران تکیه نمی کرد و آداب معاشرت را به طور کامل رعایت می نمود، آب دهان نمی افکند، با چیزی بازی نمی کرد و هرگز درحال نامناسبی دیده نشد، هیچگاه دو نفر را در حال نزاع ندید مگر آنکه آن ها را آشتی داد و در عین حال دخالت بی جا نمی نمود.
 
اگر سخن خوبی از کسی می شنید حتما مأخذ و تفسیر آن را سوال می کرد.
 
با فقیهان و دانشمندان بسیار همنشین می شد، به سراغ علومی می رفت که آن را وسیله ی تسلط برهوای نفس قرار دهد، نفس خود را با نیروی اندیشه و عبرت، درمان می نمودو تنها به سراغ کاری می رفت که به سود دین و دنیای او بود و از امور بیهوده دوری می کرد.
 
از این رو به او از جانب خدا حکمت داده شد. آری حکمتی که خداوند به لقمان عنایت کرد از معرفت و علم، اخلاق و تقوا و نیت پاک بود.
 
لقمان به خاطر داشتن این حکمت، به شکر پروردگارش پرداخت، او هدف نعمت های الهی و کاربرد آن را می دانست و آن نعمت ها را در جهت همان هدفی که برای‌ آن آفریده شده بود به کار می بست و در حقیقت حکمت همین است: به کار بستن هر چیزی در جای خود *(آیه 12 سوره ی لقمان برگرفته از تفسیر نمونه )/ز
 
منابع:
 
1) تفسیر نمونه، سوره لقمان،
 
2) قصه های قرآن، محمد مهدی اشتهاردی