دولت آينده براي محيط زيست چه بايد بكند
امروزه در فرآيند تحولات جهاني اساسا رويكردهاي زيست محيطي در كنار جنبش هاي اجتماعي قرار گرفته و جزو چشم انداز هاي جديديست كه كشورهاي جهان نمي توانند به آن توجه نداشته باشند .
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، رييس فراكسيون محيط زيست مجلس در گزارشي به تشريح رويكردهاي زيست محيطي پرداخته است.
بنابر اين گزارش تحولات سخت افزاري و نرم افزاري كه هر جامعه اي و جهان جديد را در برگرفته ،نمي تواند مقوله محيط زيست را ناديده بگيرد واين يك موضوع لوكس و شيك نيست ،بلكه مقوله اي است كه زندگي مردم و سلامت شهروندان و آينده دنيا ؛فرآيند توسعه پايدار و حتي افول و يا ظهور تمدنها را تحت تاثير خويش قرار داده و مي دهد و آثار آن در قانون گذاري ؛تاسيس NGO ها و سازمانها و حكمروايي خوب كه بخش جديد جامعه مدني است نيز جلوه گر است و بطور مشخص هم دولت ها و هم مردم و نهادهاي مدني نمي توانند از اهميت يافتن محيط زيست خود را بركنار دارند.
خلاصه آنكه توجه به محيط زيست ؛ هم از اصول بديهي حكمروايي خوب است و هم اينكه جامعه و نهاد هاي مدني نمي توانند مساله محيط زيست را از بقيه مسائل خود جدا كنند به اين دليل كساني كه هم توانسته اند درون ساختارهاي رسمي و هم درون ساختارهاي مدني اين ديدگاه را پيش ببرند، فهم و برنامه زيست محيطي داشته باشند و كارنامه درخشاني از خود به جاي بگذارند درخور تقدير و تكريم هستند.
اميدواريم همچنان كه رياست محترم جمهوري منتخب جناب آقاي دكتر روحاني گفته اند دولت متكفل امور حاكميتي باشد و انجام كارها و نظارت بر حسن اجرا آنها را به مردم بسپارد دولت موفق ؛دولت مداخله گر نيست.دولت قوي متكي به جامعه قدرتمند است كه شكل گيري آن در سايه سپردن كار مردم به مردم و اجازه فعاليت به سازمانهاي مردم نهاد و NGO ها و وجود رسانه هاي متعهد و نقاد كه وجدان بيدار و چشمان ناظر جامعه هستند امكان پذير است.
ما دولت متولي و نه دولت متصدي ، مي خواهيم .دولتي كه كوچك؛چابك،مسئوليت پذير و پاسخگو باشد و بايد كمك كنيم شعارهاي رياست محترم منتخب جمهوري در عمل زمينه تحقق پيدا كند.
با توجه به مخاطرات زيست محيطي كه حيات مردم و طبيعت و كشور را تهديد مي كند،اميدوارم تمامي اعضاء دولت آينده خود را متعهد به محيط زيست بدانند.
در دولت آينده:- احياي مجدد شوراي عالي حفاظت محيط زيست؛ اجراي طرح آمايش سرزمين و الزام به رعايت موازين زيست محيطي و انجام اقدامات جبراني در اجراء طرح هاي بزرگ،بازنگري در قوانين حمايتي مربوط به محيط بانان،بازنگري در ساختار تشكيلاتي سازمان و ابطال بخشي از مصوبات دولت فعلي كه به تخريب محيط زيست منجر خواهد شد،ضروري است و رئيس سازمان حفاظت محيط زيست نيز بايد بتواند در سايه تعامل با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي و قوه قضائيه و همكاري وزرا بر مشكلات حاد زيست محيطي موجود از جمله آلودگي هوا ؛ ريزگردها و خشك شدن تالابها فايق آيد و با بهره گيري از نيروهاي زبده و متخصص در سطح سازمان ، اجراي طرح هاي فراگير آموزش محيط زيست در سطح جامعه با همكاري رسانه ها و NGO ها وجلب مشاركت گسترده مردم ؛ ايجاد اتاق فكر متشكل از متخصصان محيط زيست و كارآزمودگان نخبه در حوزه هاي مختلف زيست محيطي به عنوان بازوي فكري سازمان ؛حمايت از ظرفيت هاي مردمي و رسانه اي مرتبط با محيط زيست و بالا بردن آستانه انتقاد پذيري مديران سازمان بر مشكلات موجود فايق آيد و آينده اي اميد بخش را براي مردم رقم زند.
امروزه رشد جمعيت خصوصا در كلان شهرها و شهرهاي بزرگ و فعاليت و تردد و لزوم تامين نيازهاي همه جانبه شهروندان و حضور پر ازدحام انسان در واحد سطح و عدم پيش بيني و برنامه ريزي صحيح ، مخاطراتي جدي در عرصه هاي آلودگي هوا ،آب ،پسماند ،خاك و آلودگي هاي صوتي به وجود آورده است
بنا بر اين شهرداريها و شوراهاي شهر خصوصا در كلانشهرها براي ايجاد شهرهاي سبز بايد سياست گذاري ها و برنا مه ريزي ها و اجراء فعاليت هاي خود را بر مبناي اصول زيست محيطي منطبق با استاندارهاي روز دنيا سامان دهند.
آيا مي توان در تهران با وسعت 650 كيلومتر مربع و جمعيت حدود ده ميليون نفر و 4 ميليون خودرويي كه روزانه در حال تردد هستند كه اين رقم در سال 79 (حدود700هزار دستگاه بوده است) و مصرف بنزيني كه روزانه از 3 ميليون ليتر به 11 ميليون ليتر افزايش يافته بدون برنا مه ريزي مطلوب و هماهنگي كليه دستگاهها ، ما هواي پاك را شاهد باشيم.
نتيجه اين مي شود كه در سال 90، 217 روز و در سال 91؛ 147 روز ناسالم داشته ايم.
بنا بر اين بايد به فوريت مطابق با برنامه جامع كاهش آلودگي هواي تهران ؛خودروو بنزين (به اندازه كافي) با استانداردهاي يورو 4 توليد شود و خودرو هاي مستعمل از رده خارج شوند و شبكه حمل و نقل عمومي گسترش يابد و گازوئيلي كه در حال حاضر ppm آن 700 است به زير 50 برسد.
دولت؛مجلس و شهرداري و همه دستگاههاي ذيربط بايد به عنوان يك امر عاجل كمك كار يكديگر در كاهش آلودگي هوا باشند.
در حوزه پسماند عليرغم حركات خوبي كه در زمينه جمع آوري مكانيزه زباله و انتقال و دفع بهداشتي آن انجام شده اما تا رسيدن به استانداردهاي روز دنيا كه كاهش توليد زباله،تفكيك پسماند،توزيع كيسه هاي زباله هوشمند بهادار متناسب با نوع و حجم زباله و بكارگيري قوانين مدرن و آموزش همگاني است، راه درازي در پيش داريم.
متاسفانه بخش قابل توجهي از ميوه و تره بار توزيعي در شهر تهران از جمله پياز، هندوانه، طالبي و سبزيجات آلودگي به انواع فلزات سنگين دارند و تجمع مواد شيميايي ناشي از مصرف بيش از حد سموم و كودهاي شيميايي مصرف آنها را مخاطره آميز كرده است.
لازم است سازمان ميادين ميوه وتره بار از يك سازمان توزيع كننده به يك سازمان تامين كننده مواد و محصولات سالم تبديل گردد و توليد كنندگان محصولات ارگانيك مورد حمايت قرار گيرند.
به دليل نبود شبكه فاضلاب و استفاده از آبهاي زير زميني جهت تامين آب شرب شهرندان تهراني (حدود 1 ميليارد متر مكعب)آب شرب تهران مشكوك به آلودگي به انواع مواد فنلي است كه اين مواد به دليل پايداري در بدن و عملكرد شبه هورموني بسيار خطرناك مي باشند.
نبود شبكه فاضلاب شهري و جمع آوري آبهاي سطحي در شهر تهران سبب شده پساب آلوده به اراضي جنوب تهران سرازير شده و اين امر خاك حريم شهر تهران را كه محل توليد سبزيجات مي باشد تا 15 برابربيشتر آلوده به انواع فلزات سنگين نمايد.
اينها چند نمونه از آلودگي هاي زيست محيطي بود كه مخاطرات جدي براي شهروندان تهراني بوجود آورده و اميد آنكه رفع انها مورد توجه شوراي جديد و شهردار محترم و ساير مسئولان دولتي قرار گيرد. /ل
بنابر اين گزارش تحولات سخت افزاري و نرم افزاري كه هر جامعه اي و جهان جديد را در برگرفته ،نمي تواند مقوله محيط زيست را ناديده بگيرد واين يك موضوع لوكس و شيك نيست ،بلكه مقوله اي است كه زندگي مردم و سلامت شهروندان و آينده دنيا ؛فرآيند توسعه پايدار و حتي افول و يا ظهور تمدنها را تحت تاثير خويش قرار داده و مي دهد و آثار آن در قانون گذاري ؛تاسيس NGO ها و سازمانها و حكمروايي خوب كه بخش جديد جامعه مدني است نيز جلوه گر است و بطور مشخص هم دولت ها و هم مردم و نهادهاي مدني نمي توانند از اهميت يافتن محيط زيست خود را بركنار دارند.
خلاصه آنكه توجه به محيط زيست ؛ هم از اصول بديهي حكمروايي خوب است و هم اينكه جامعه و نهاد هاي مدني نمي توانند مساله محيط زيست را از بقيه مسائل خود جدا كنند به اين دليل كساني كه هم توانسته اند درون ساختارهاي رسمي و هم درون ساختارهاي مدني اين ديدگاه را پيش ببرند، فهم و برنامه زيست محيطي داشته باشند و كارنامه درخشاني از خود به جاي بگذارند درخور تقدير و تكريم هستند.
اميدواريم همچنان كه رياست محترم جمهوري منتخب جناب آقاي دكتر روحاني گفته اند دولت متكفل امور حاكميتي باشد و انجام كارها و نظارت بر حسن اجرا آنها را به مردم بسپارد دولت موفق ؛دولت مداخله گر نيست.دولت قوي متكي به جامعه قدرتمند است كه شكل گيري آن در سايه سپردن كار مردم به مردم و اجازه فعاليت به سازمانهاي مردم نهاد و NGO ها و وجود رسانه هاي متعهد و نقاد كه وجدان بيدار و چشمان ناظر جامعه هستند امكان پذير است.
ما دولت متولي و نه دولت متصدي ، مي خواهيم .دولتي كه كوچك؛چابك،مسئوليت پذير و پاسخگو باشد و بايد كمك كنيم شعارهاي رياست محترم منتخب جمهوري در عمل زمينه تحقق پيدا كند.
با توجه به مخاطرات زيست محيطي كه حيات مردم و طبيعت و كشور را تهديد مي كند،اميدوارم تمامي اعضاء دولت آينده خود را متعهد به محيط زيست بدانند.
در دولت آينده:- احياي مجدد شوراي عالي حفاظت محيط زيست؛ اجراي طرح آمايش سرزمين و الزام به رعايت موازين زيست محيطي و انجام اقدامات جبراني در اجراء طرح هاي بزرگ،بازنگري در قوانين حمايتي مربوط به محيط بانان،بازنگري در ساختار تشكيلاتي سازمان و ابطال بخشي از مصوبات دولت فعلي كه به تخريب محيط زيست منجر خواهد شد،ضروري است و رئيس سازمان حفاظت محيط زيست نيز بايد بتواند در سايه تعامل با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي و قوه قضائيه و همكاري وزرا بر مشكلات حاد زيست محيطي موجود از جمله آلودگي هوا ؛ ريزگردها و خشك شدن تالابها فايق آيد و با بهره گيري از نيروهاي زبده و متخصص در سطح سازمان ، اجراي طرح هاي فراگير آموزش محيط زيست در سطح جامعه با همكاري رسانه ها و NGO ها وجلب مشاركت گسترده مردم ؛ ايجاد اتاق فكر متشكل از متخصصان محيط زيست و كارآزمودگان نخبه در حوزه هاي مختلف زيست محيطي به عنوان بازوي فكري سازمان ؛حمايت از ظرفيت هاي مردمي و رسانه اي مرتبط با محيط زيست و بالا بردن آستانه انتقاد پذيري مديران سازمان بر مشكلات موجود فايق آيد و آينده اي اميد بخش را براي مردم رقم زند.
امروزه رشد جمعيت خصوصا در كلان شهرها و شهرهاي بزرگ و فعاليت و تردد و لزوم تامين نيازهاي همه جانبه شهروندان و حضور پر ازدحام انسان در واحد سطح و عدم پيش بيني و برنامه ريزي صحيح ، مخاطراتي جدي در عرصه هاي آلودگي هوا ،آب ،پسماند ،خاك و آلودگي هاي صوتي به وجود آورده است
بنا بر اين شهرداريها و شوراهاي شهر خصوصا در كلانشهرها براي ايجاد شهرهاي سبز بايد سياست گذاري ها و برنا مه ريزي ها و اجراء فعاليت هاي خود را بر مبناي اصول زيست محيطي منطبق با استاندارهاي روز دنيا سامان دهند.
آيا مي توان در تهران با وسعت 650 كيلومتر مربع و جمعيت حدود ده ميليون نفر و 4 ميليون خودرويي كه روزانه در حال تردد هستند كه اين رقم در سال 79 (حدود700هزار دستگاه بوده است) و مصرف بنزيني كه روزانه از 3 ميليون ليتر به 11 ميليون ليتر افزايش يافته بدون برنا مه ريزي مطلوب و هماهنگي كليه دستگاهها ، ما هواي پاك را شاهد باشيم.
نتيجه اين مي شود كه در سال 90، 217 روز و در سال 91؛ 147 روز ناسالم داشته ايم.
بنا بر اين بايد به فوريت مطابق با برنامه جامع كاهش آلودگي هواي تهران ؛خودروو بنزين (به اندازه كافي) با استانداردهاي يورو 4 توليد شود و خودرو هاي مستعمل از رده خارج شوند و شبكه حمل و نقل عمومي گسترش يابد و گازوئيلي كه در حال حاضر ppm آن 700 است به زير 50 برسد.
دولت؛مجلس و شهرداري و همه دستگاههاي ذيربط بايد به عنوان يك امر عاجل كمك كار يكديگر در كاهش آلودگي هوا باشند.
در حوزه پسماند عليرغم حركات خوبي كه در زمينه جمع آوري مكانيزه زباله و انتقال و دفع بهداشتي آن انجام شده اما تا رسيدن به استانداردهاي روز دنيا كه كاهش توليد زباله،تفكيك پسماند،توزيع كيسه هاي زباله هوشمند بهادار متناسب با نوع و حجم زباله و بكارگيري قوانين مدرن و آموزش همگاني است، راه درازي در پيش داريم.
متاسفانه بخش قابل توجهي از ميوه و تره بار توزيعي در شهر تهران از جمله پياز، هندوانه، طالبي و سبزيجات آلودگي به انواع فلزات سنگين دارند و تجمع مواد شيميايي ناشي از مصرف بيش از حد سموم و كودهاي شيميايي مصرف آنها را مخاطره آميز كرده است.
لازم است سازمان ميادين ميوه وتره بار از يك سازمان توزيع كننده به يك سازمان تامين كننده مواد و محصولات سالم تبديل گردد و توليد كنندگان محصولات ارگانيك مورد حمايت قرار گيرند.
به دليل نبود شبكه فاضلاب و استفاده از آبهاي زير زميني جهت تامين آب شرب شهرندان تهراني (حدود 1 ميليارد متر مكعب)آب شرب تهران مشكوك به آلودگي به انواع مواد فنلي است كه اين مواد به دليل پايداري در بدن و عملكرد شبه هورموني بسيار خطرناك مي باشند.
نبود شبكه فاضلاب شهري و جمع آوري آبهاي سطحي در شهر تهران سبب شده پساب آلوده به اراضي جنوب تهران سرازير شده و اين امر خاك حريم شهر تهران را كه محل توليد سبزيجات مي باشد تا 15 برابربيشتر آلوده به انواع فلزات سنگين نمايد.
اينها چند نمونه از آلودگي هاي زيست محيطي بود كه مخاطرات جدي براي شهروندان تهراني بوجود آورده و اميد آنكه رفع انها مورد توجه شوراي جديد و شهردار محترم و ساير مسئولان دولتي قرار گيرد. /ل
