به گزارش باشكاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز اعلام کرد: قانون برنامه پنجم توسعه (بند «ط» ماده (194) و ماده (232)) بر توسعه شبکه راه‌های روستایی تاکید کرده است.

بر همين اساس برآوردهای این مطالعه در خصوص زمان مورد نیاز به منظور ایجاد راه مناسب برای روستاهای بالای 20 خانوار نشان داد که تحقق برنامه اعلامی وزارت راه و شهرسازی با فرض اینکه اعتبارات راه روستایی، سالیانه متناسب با تورم، رشد پیدا کند و یک ریال از اعتبارات راه نیز صرف تکالیف برنامه پنجم در رابطه با ایمن سازی و نگهداری راه روستایی و توسعه حمل و نقل بار و مسافر روستایی نشود، در یک سناریو 23 سال و در سناریوی دیگر، 30 سال طول خواهد کشید؛  در سیاست‌گذاری و اجرای راه‌های روستایی کشور باید به طور اصولی و منطقی مشخص کرد که برای هر بار ترافیکی چه نوع جاده‌ای مناسب است.

در همين راستا باتوجه به تاثیر بودجه‌های عمرانی روستایی دولت بر کاهش فقر روستایی و بهبود عدالت، توسعه راه‌های روستایی و اعطای اعتبارات متناسب به این امر ضروری است هر چند باید اظهار داشت اتخاذ رویکرد متمرکز و غیر مشارکتی و پر هزینه و غیر ضرور برای توسعه راه‌های روستایی، از کارآیی لازم برخوردار نیست، در حال حاضر رویکردهای هزینه‌ای اثربخش‌تر و کارآمدی‌تر برای توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل روستایی به کار گرفته می‌شود که در این گزارش مطرح شده‌اند.

همچنين علاوه بر این بررسی‌ها نشان دادند اعتبارات راه روستایی در قوانین بودجه سنواتی کشور از دو نظر ابهام دارند، اول اینکه عنوانی که برای آنها انتخاب شده است تمامی تکالیف قانونی در خصوص راه روستایی را پوشش نمی‌دهد و دیگر آن که مشخص نیست با این اعتبارات، دستگاه مربوطه چند کیلومتر راه روستایی باید احداث یا مثلا چند کیلومتر راه شوسه را به راه آسفالته تبدیل کند.
 
بر اساس اين گزارش مرکز پژوهش‌ها پیشنهادهایی را به منظور بهبود وضعیت راه‌های روستایی کشورمان ارائه داده که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود:
1
- معماری شبکه راه‌های روستایی باید به گونه‌ای اصلاح شود که راه‌های روستایی، کارکرد چندگانه داشته باشند و در عین حالی که مشکل دسترسی روستاییان به نقاط جغرافیایی دیگر را برطرف می‌کنند، رونق گردشگری، دستیابی به معادن، تسهیل در حمل بار، پدافند غیرعامل و ... را نیز تحت پوشش قرار دهند.
 
2- برنامه‌ریزی باید به گونه‌ای باشد که سرمایه گذاری در راه‌های روستایی، بازده بالایی ایجاد کرده و حتی بخشی از هزینه‌های سرمایه گذاری از این طریق مرتفع شود، طراحی برنامه مناسب برای رشد ارزش افزوده حاصل از راه‌های روستایی، نیازمند همکاری بین بخشی و اجرای برنامه‌هایی است که از ظرفیت راه‌های روستایی برای فعالیت‌های اقتصادی ، استفاده بیشتر و بهتری به عمل آید كه این امر در گرو توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی (کشاورزی)، توسعه گردشگری روستایی، ایجاد متل و امکانات استراحت‌گاهی متناسب در کنار جاده‌ها ، ایجاد امکان فروش مستقیم و مناسب محصولات وفرآورده‌های کشاورزی در کنار جاده‌های پرتردد و مواردی از این قبیل است.
 
3- دستگاه‌های مرتبط مانند وزارت جهاد کشاورزی، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و وزارت صنعت، معدن و تجارت باید روستاهای دارای کارکرد تولیدی و خدماتی خاص را تا یک بازه زمانی مشخص، به وزارت راه و شهرسازی اعلام کنند و این وزارتخانه، روستاهای مذکور را در اولویت کاری خود قرار دهد.

همچنین در سطوح شهرستانی یا استانی باید ساز و کار نهادینه‌ای مانند شورا یا کمیته راهبری راه‌های روستایی، متشکل از نمایندگان دستگاه‌های مربوطه شکل گیرد تا جامع نگری و نگاه چند کارکردی در برنامه‌ریزی راه‌های روستایی تضمین شود.

انتهاي پيام/