به گزارش خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، در بحبوحه انقلاب اسلامی در واپسین روزهای پایانی بهمن ماه سال 1357 اتفاقات خوشایندی در سراسر کشور و به خصوص از دورن سیستم از هم گسیخته‌ شاهنشاهی به گوش می‌رسید و سیستمی که پایبندی و وفاداری نیروهای نظامی کشور را افتخار خود می‌دانست با اقدامی برنامه‌ریزی شده و غافل‌کننده  از سوی نیروی ارتش هوایی ایران مواجه شد و در روز سرنوشت‌ساز نوزدهم بهمن ماه سال 1357 با امام خمینی (ره)  به بیعتی تاریخی دست زدند و این اتفاق در فردای این روز، تیتر اول روزنامه‌ها شد و این یکی از اخباری بود که انقلاب را به تثبیت در ایران، نزدیک و بختیار را از ادامه فعالیت برای ابقای رژیم سلطنتی ناامید ساخت و به عنوان روزی فراموش نشدني در تاريخ حماسه‌هاي قهرمانان نيروي هوايي شناخته شده است.

بیعت ابتدایی ارتش با امام در 12 بهمن ماه

در زمان ورود امام خمینی(ره) در 12 بهمن 1357 بعد از 15 سال تبعید به فرودگاه مهرآباد،  پرسنل نیروی هوایی از همان ابتدای ورود امام در استقبال و حراست از ایشان همبستگی و بیعت خویش را در همان ساعات اولیه نسبت به امام ابراز داشتند. امام پس از حضور میلیونی مردم در سخنرانی تاریخی خود در بهشت زهرا(س) خطاب به ارتش فرمودند:«از ارتش می‌خواهم هر چه زودتر به ما متصل شود. ارتشیان فرزندان ما هستند، ما به آن‌ها محبت داریم، باید به دامن ملت بیایند. عظمت ما عظمت کشور است و عظمت کشور عظمت ارتش...ارتش و ملت از همدیگر هستند. ارتش باید از دولت غاصب کنار برود تا مردم تکلیفشان را با او معین کنند.»

اعلام "ما همه سرباز توایم خمینی  گوش به فرمان توایم خمینی" از سوی ارتش

در پی سخنان این پیر فرزانه در 15 بهمن صدها تن از افراد نیروی زمینی و هوایی با لباس نظامی به محل اقامت امام رفته و وفاداری خود را نسبت به ایشان ابراز داشتند. نظامیان در این بازدید شعار"ما همه سرباز توایم خمینی   گوش به فرمان توایم خمینی"را سردادند.

در 17 بهمن کارکنان نیروی هوایی مقابل ستاد نیروی هوایی در تهران راهپیمایی برپا کردند و درجه‌داران با شعار الله اکبر به سمت چهار راه کوکاکولا حرکت کردند که با استقبال مردم همراه شد.

چه پایگاه‌هایی آماده بیعت با امام شدند

حرکت خودجوش ارتشی‌ها همچون دیگر اقدامات خاص و خودجوش ملت برای سرنگونگی رژیم شاهانشاهی از پایگاه اصفهان، دهن به دهن گشت و سپس پایگاه مهرآباد، لجستیکی نیروی هوایی، قصر فیروزه، مرکز آموزش‌های نیروی هوایی، آمادگی لازم را برای بیعت با امام خمینی(ره) را اعلام کردند.

آغاز تصمیم همافران برای برگزاری رژه رسمی در تهران

از یکی دو ماه قبل زمزمه‌های راهپیمایی و بیعت با امام خمینی(ره) در پایگاه‌های نیروی هوایی آغاز شده بود و زمانی که حکم نخست‌وزیری مرحوم بازرگان ابلاغ شد، ایشان دستور دادند که روز پنج‌شنبه به حمایت و تأیید از دولت موقت، مردم به خیابان‌ها بیایند. قبل از این راهپیمایی در منزل آیت‌الله طالقانی جزییات جزئیات برنامه آماده شد و نیروی هوایی ارتش به دنبال انجام چنین حرکتی بود.

آیت‌الله طالقانی خطاب به ارتشی‌ها گفت: اگر می‌خواهید به عنوان نیروهای مسلح حرکتی انجام دهید، طبعاً باید کاری کنید که یک سر و گردن از آن پیرزن عصازنان، زن بچه بغل و پیرمرد در راهپیمایی‌ها، شاخص‌تر باشد. در واقع سخنان ایشان در تهییج نیروها و آمادگی روانی آنان بسیار تأثیرگذار بود تا حرکتی در شأن یک فرد نظامی صورت بگیرد.

پس از این دیدارها و اقدامات، رژه رسمی ارتش در روز تأیید دولت موقت، پس از ادای احترام و اعلام بیعت با حضرت امام(ره)، به منظور راهپیمایی به خیابان‌ها در روز 19 بهمن، برنامه‌ریزی شد.

دعوت به راهپیمایی 19 بهمن ماه با صدور اطلاعیه

 در روزهای 17 و 18 بهمن اطلاعیه‌هایی در خانه‌های سازمانی ریخته شد و از پرسنل برای شرکت در راهپیمایی 19 بهمن دعوت شد. در این اطلاعیه نوشته شده بود:«19 بهمن خیابان ایران ساعت6 صبح» اداره ضد اطلاعات ارتش که از ماجرای 19 بهمن اطلاع داشت، از کارکنان نیروی هوایی خواست تا از هر گونه تجمع خودداری کنند.

در اطلاعیه‌ای که از سوی ضد اطلاعات نیروی هوایی صادر شد، از کلیه کارکنان خواسته شده بود در راهپیمایی روز 20 بهمن که قرار بود برای حمایت از رژیم شاه در میدان بهارستان برگزار شود، شرکت کنند. صبح روز 19 بهمن هیچ کس انتظار حضور بیش از 150 نفر را نداشت. اما خیابان ایران مملو از آبی‌پوشان نیروی هوایی شده بود، برخی هم با لباس شخصی آمده بودند و در حین تظاهرات لباس‌های فرم خود را پوشیدند. صف اول تظاهرکنندگان پرچمی در دست داشتند که روی آن نوشته بود: از طاغوت گسستیم به ملت پیوستیم، قطره‌ای از ارتش امام خمینی.

تا قبل از 19 بهمن چند اعتصاب و راهپیمایی توسط کارکنان نیروی هوایی اتفاق افتاد که بعضی از آن‌ها با دخالت ضد اطلاعات سرکوب شد. اما کارکنان نیروی هوایی همدیگر را شناخته بودند و از تهدیدها هراسی نداشتند و اعلامیه‌های امام را در سطح یگان‌ها توزیع می‌کردند و با توجه به حساسیت‌های موجود و بالا گرفتن اعتراضات و بسته شدن فرودگاه‌ها از بیم ورود امام، توسط بختیار، ساواک به صورت گسترده دست به دستگیری و پاکسازی در ارتش زد. عده‌ای از درجه‌داران نیروی هوایی پس از راهپیمایی 6 بهمن شبانه دستگیر و به زندان جمشیدیه منتقل و از آن جا با یک فروند هواپیمای 130c برای اعدام به خاش فرستاده شدند.

جسارت همافران ایرانی در نوزدهم بهمن ماه

تعداد بیعت‌کنندگان آن روز حدود 400 تا 500 نفر بود و پس از ملاقات با امام خمینی با جسارت و شجاعت وارد خیابان انقلاب شدند و این اتفاق موجب شد که فضای دلهره شکسته شود و تمامی پیکره نیروهای ارتش و دیگر نیروهای مسلح با ملحق شدن به آنها این اطمینان خاطر و جسارت را داد کهبا در دست داشتن کارت‌های شناسایی خود وارد میدان شوند و در راهپیمایی عظیم میدان انقلاب 19 بهمن 57 حضور یابند.

انجام راهپیمایی بزرگ ارتش در نوزدهم بهمن ماه

همافران، پس از دیدار با آیت‌الله طالقانی، تصمیم گرفتند تا صبح روز 19 بهمن در مدرسه علوی تهران لباس‌های خود را عوض کرده و در حضور امام خمینی(ره) به صف شوند تا به رهبرشان ادای احترام و اعلام بیعت کنند. از آن جاییکه در مدرسه رفاه فضای کافی وجود نداشت، عده‌ای نماینده شدند و در محضر امام(ره) حضور یافتند. بعد از این دیدار نیز به خیابان‌ها ریختند و با دیگر همافران و مردم در خیابان انقلاب همراه شدند.»

در پی فرمان امام مبنی بر تایید دولت موقت از سوی همگان، نیروی ارتش از درب جنوبی مدرسه خارج شده و بعد از مدتی وارد خیابان انقلاب شدند و به مردم پیوستند. نیروهای گاردی از بالا و پایین خیابان را بسته بودند، زنان برای این که بالگردها نتوانند از تظاهر کنندگان عکس‌برداری کنند چادرهایشان را روی سر افسران می‌انداختند اما جوانان نیروی هوایی شجاعانه و با فریادهای ارتش ما حسینی، رهبر ما خمینی تمام مسیر را به صورت بدو رو حرکت و جمعیت نیز راه را برای آن ها باز می کردند. حرکت راهپیمایان تا میدان آزادی ادامه داشت.

 بیم آن می‌رفت با پراکنده شدن مردم همه کارکنان دستگیر شوند بنابراین افسران نیروی هوایی از میدان انقلاب و از طریق خیابان جمهوری اسلامی و سپس میدان بهارستان به سمت مدرسه علوی بازگشتند. هر چند همه کارکنان شناسایی شده بودند و از آن‌ها عکس گرفته شده بود و چنان چه انقلاب به پیروزی نمی رسید همه آنها به عنوان خائن اعدام می‌شدند. در راه بازگشت عده‌ای از ماموران کلانتری بهارستان سعی کردند راه را بر پرسنل نیروی هوایی ببندند اما پس از تلاوت آیاتی از قرآن توسط یکی از کارکنان به سرعت تسلیم شده و راه را باز کردند.

توپ و تانک در برابر ارتش

از رفتارهای سلبی رژیم می‌توان به استقرار تانک در لجستیکی نیروی هوایی اشاره کرد. قبل از حمله به دانشجویان خوابگاه همافری، در مرکز آموزش‌های نیروی هوایی نیز گارد جاویدان شاه و تانک مستقر شده بود. تمامی مراکز حساس تحت حفاظت نظامی بود اما گستره حرکت، آنقدر وسیع بود و جریان چنان پرقدرت که آنها توان مقابله با این حجم انقلابی را نداشتند.

موضع مضحک بختیار از راهپیمایی ارتش در نوزدهم بهمن ماه

این اعلام همبستگی با قیام ملت ایران، اربابان و عاملان رژیم پهلوی را به وحشت انداخت به گونه‌ای که مجبور به تکذیب خبر بیعت شدند و ستاد بزرگ ارتشتاران عکس تاریخی بیعت کارکنان نیروی هوایی که توسط عکاسی به نام حسین پرتویی گرفته شده و در روزنامه کیهان چاپ شده بود را جعلی و مونتاژ شده خواند. اما صبح روز 21 بهمن دفتر امام خمینی(ره) با انتشار اعلامیه‌ای، صحت عکس منتشر شده را تایید کرد و با پیوستن نیروی هوایی به ملت، انقلاب رنگ و بوی دیگری گرفت. رفته رفته سایر نظامیان نیز به مردم پیوستند و تنها ابزار امید شاپور بختیار، به یاس تبدیل شد.

حضور ارتش در مدرسه علوی پس از راهپیمایی نوزدهم بهمن ماه

پس از پایان راهپیمایی، کارکنان به نشانه همبستگی با امام خمینی(ره) به اقامتگاه ایشان در مدرسه علوی رفتند. امام با حضور در میان پرسنل نیروی هوایی فرمودند:«کاری که شما عزیزان در این روزها در روز 19 بهمن انجام دادید از حیث معنویت بزرگ‌ترین کارها و با ارزش‌های دنیایی هم بزرگ‌ترین ارزش ها بود... خداوند این افتخار را برای شما حفظ کند و شما را در دو جهان سعادتمند فرماید و آنچه که باید به شما عرض کنم این است که تا شما تعهدتان را به اسلام حفظ کردید و روابط خودتان را با همه قشرهای ملت برادرانه کردید، این انقلاب محفوظ خواهد ماند و شما با برادران خودتان که افراد عزیز این ملت هستند، همدوش برای پیشبرد این انقلاب به پیش خواهید رفت و احکام اسلام را ان شا‌ءالله تعالی در همه جا، در همه ایران اجرا خواهید فرمود.»

انتهای پیام/