به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران کشف این ستاره که ۱۳.۶ میلیارد سال عمر دارد به پژوهشگران امکان داده تا ترکیبات "نخستین ستار ه" هستی را بررسی کنند.
 
این محققان امیدوارند کشف این ستاره به آنها کمک کند تا ناهمخوانی‌ هایی که بین تئوری‌های فیزیک نظری در مورد انفجار بزرگ با مشاهدات اخترشناسی وجود دارند برطرف کنند.



 
دانشمندان دانشگاه ملی پس از یازده سال جستجو توانستند با استفاده از تلسکوپ اسکای‌مپر در رصدخانه سایدینگ اسپرینگ این ستاره را که اندکی بعد از انفجار بزرگ شکل گرفته شناسایی و ترکیبات شیمیایی آن را بررسی کنند.
 
دکتر استفان کلر، که هدایت این گروه از دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا را بعهده دارد این ستاره را "کپسول زمان" لقب داده و می‌گوید "پیدا کردن این ستاره مثل پیدا کردن سوزن در کاهدان بوده است."
 
این ستاره به ما شناختی از بنیادی‌ترین نقطه عالم می‌دهد، آنچه ما می‌بینیم منشا تمام موادی است که هستی ما از آنها نشات گرفته است.
 
این ستاره کهنسال در فاصله ۶۰۰۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد که در مقیاس‌های نجومی فاصله‌ای کوتاه محسوب می‌شود.
 
بر اساس نظریه‌های موجود اولین ستارگان عالم در انفجارهایی بسیار شدید از بین رفته‌اند. این انفجارها بخش عظیمی از فضا را با عنصر آهن آغشته‌اند.
 
ستارگان مثل پیاز لایه لایه هستند و عناصر سنگین مثل آهن در هسته آنها قرار دارند. اما ستاره ای که ما کشف کردیم کربن و اندکی منیزیم دارد.
 
به گفته اخترشناسان هر چه ستاره‌ای کمتر آهن داشته باشد قدیمی‌تر است و این ستاره یک شصتم ستاره های دیگر آهن دارد.
 
به گفته دکتر کلر کشف این ستاره یکی از نظریه‌های قدیمی را نقض می‌کند که بر اساس آن ستارگان کهنسال بیشتر از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده بودند.
 
این ستاره یکی از ۶۰ میلیون ستاره‌ای است که تلسکوپ اسکای‌مپر از آنها عکسبرداری کرده است.


انتهای پیام/