به گزارش حوزه سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از وارپ؛  معمولا بخش بهترین مستند کوتاه در آکادمی اسکار، مجموعه‌ای از فیلم‌های اجتماعی، سیاسی و بیماری‌های اجتماعی را تشکیل می‌دهد، فیلم‌های امسال با موضوعات دیگری مثل جنگ، خشونت، تعجب و مرگ وارداین بخش شده‌اند.  

فیلم‌های بخش مستند کوتاه از رستگاری و بازآفرینی که در سخت‌ترین و سیاه‌ترین روی می‌دهد، شرایط روایت می‌کنند این فیلم‌ها راجع به بخشیدن مردی است که شما را تا حد مرگ کتک زده است، درباره‌ی گوش دادن به موسیقی در کریه‌ترین محیطی که تا به حال انسان خلق کرده است، درباره‌ی قاتلی که آرامش پیدا می‌کند.  

اغلب، برنده جایزه مستند کوتاه، فیلمی است که نگاه منتقدانه‌ای و سخت‌گیرانه‌ای به بی‌عدالتی‌های  جامعه دارد و کاری می‌کند که مخاطب درآخر فیلم به ریشه‌کن شدن این مشکلات امیدوار شوند. موضوع فیلم‌های امسال تغییر آنچنانی با سالهای قبل ندارند و فقط رقابت‌شان در چند مسیر مختلف خواهد بود و تنها به این دلیل که ریشه‌های امید در بیشتر این فیلم‌ها دیده می‌شود.  

نگاهی به فیلم‌های شرکت کننده در بخش فیلم مستند کوتاه داریم:  

غارکن ساخته‌ی جفری کاروف  

تصویربرداری زیبا و برجسته‌ی این نامزد، داستان زندگی "راپالت" را نشان می‌دهد. او هنرمند خاص و عجیبی است که تپه‌ها را به صورت غارهای دیدنی در می‌آورد. او عقده‌های روحی و روانی دارد؛ با پشتکار است و شاید کمی هم فریب خورده باشد، اما هرچه که هست او تپه‌ها را به شکل تابلوی نقاشی در می‌آورد و دوربین "کاروف" گوشه و زوایای کار نمایشی او را شکار می‌کند.  

"کاروف" با درک بالایش مفهوم تراژیکی بی‌علاقگی "پالت" زندگی روزمره را نشان می‌دهد. 
 


"روبرو شدن با ترس" ساخته‌ی جیسون کوهن  

داستان بخششی که می‌توان رقیب "فیلومنا" هم دانست. 
 
"روبرو شدن با ترس" داستان زندگی دو مرد را شرح می‌دهد: 
 
"ماتیوباگر" مردی که در سن 13 سالگی مادر مذهبی‌اش او را از خانه بیرون می‌کند و "تیم زیل" که کلوب نازی‌ها می‌پیوندد.  


"زیل" و دار و دسته‌اش "باگر" را تا حد مرگ کتک می‌زنند و بعد از گذشت دو دهه این دو اتفاقی در موزه‌ای با یکدیگر ملاقات می‌کنند. ساختار فیلم براساس روایت این دو مرد شکل گرفته است و جزئیات صلح و دوستی این دو را بیان می‌کند.  

داستان با دو سری که در حال حرف زدن هستند روایت می‌شود. بیننده صدای صحبت‌های "زیل" و "باگر" را درباره بخشش می‌شنود، اما هیچ‌گاه تصویرشان را نمی‌بیند. همین نقصی می‌شود چون فیلمی که این قدر پتانسیل تأثیرگذار بودن دارد، ناقص به شمار می‌رود. اما پیام فیلم بسیار قوی است که می‌تواند نظر چند رای دهنده را به خود جلب کند.  

"کاراما دیوار ندارد" ساخته‌ی سارا ایشاق  

می‌توان این فیلم را ضمیمه‌ای برای فیلم مستند بلند "میدان" دانست.  

"کاراما دیوار ندارد" فیلمی که قیام مردم یمن را روایت می‌کند.  

هرچه فیلم پیش می‌رود، ترسیم صحنه‌ها، دلهره آور بودن فیلم بیشتر می‌شود.  

"خانمی که در خانه‌ی پلاک6 زندگی می‌کند: موسیقی زندگی‌ام را نجات داد" ساخته‌ی مالکولم کلارک و نیکولاس رید  


روی کاغذ به نظر "خانمی که در خانه‌ی پلاک6 زندگی می‌کند" انتخاب خوبی است. این فیلم درباره جنگ جهانی دوم و همچنین قدرت شفابخشی هنر است.  

آلیس هرتز سامر، خانم 109 ساله‌ای است که هر روز پیانو می‌نوازد و بدون هیچ کینه و خشمی از روزهای تاریکی می‌گوید که در کمپ موسیقی گوش می‌داده است.  

اما اگر فیلم روی کاغذ برنده حساب بیاید، مسئله‌ای هست که نتیجه را خدشه‌دار می‌کند. کارگردان مالکولم کلارک داستان را روایت می‌کند، صدای بی‌رحم و خشن او از مد افتاده و دلهره آور است. به هر حال ممکن است رای دهندگان به نواقص فیلم توجه نکنند و به این فیلم شانسی برای برنده شدن بدهند.  

"پایانه زندان: آخرین روزهای زندگی سرباز جک‌هال"

ساخته‌ی ادگار بارنز بلندترین مستند کوتاه، فقط چند ثانیه از 40 دقیقه‌ی مجاز کمتر است. "پایانه زندان" روایت زندگی پرستار بیمارستانی است که در آن زندانی‌هایی که به علت بیماری در آن بستری شده‌اند و آخرین روزهای زندگی‌شان را سپری می‌کنند.  


شخصیت اصلی فیلم "جک هال" است که به خاطر کشتن فروشنده مواد مخدر به حبس ابد محکوم شده است.  

هال به هیچ عنوان پشیمان نیست و مدام به خاطراتش از جنگ جهانی دوم و روزهایی که در کمپ آلمانی‌ها اسیر بوده است فکر می‌کند.  

فیلم پرمعنی و بامحتوا جلوه می‌کند وقتی که خشکی و سردی شخصیت اصلی با تصاویر تکان دهنده مرگ او جابه جا می‌شود.  


انتهای پیام/  اس