به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ نام "ملل‌متحد" که فرانکلین دی روزولت رئیس جمهوری ایالات متحده آن را ابداع کرد نخستین‌بار در اعلامیه "ملل‌متحد" مورخ اول ژانویه 1942، در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که نمایندگان 26 کشور قول دادند دولت‌های آنان به مبارزه مشترک علیه قدرت‌های محور ادامه دهند، مورد استفاده قرار گرفت.

کشورها نخست سازمان‌های بین‌المللی را ایجاد کردند تا در مسائل ویژه همکاری کند و اتحادیه بین‌المللی  ارتباطات در 1856 به‌عنوان اتحادیه بین‌المللی تلگراف تشکیل و اتحادیه جهانی پست در 1874 تاسیس شد و هم‌اکنون این دو اتحادیه از کارگزاری‌های تخصصی سازمان ملل هستند.

نخستین کنفرانس بین‌المللی صلح در 1899 در لاهه تشکیل شد تا اسناد لازم را برای حل مسالمت‌آمیز بحران‌ها، پیشگیری از جنگ‌ها و تدوین مقررات درگیری‌ها تهیه کند.

این کنفرانس، کنوانسیون حل مسالمت‌آمیز اختلافات بین‌المللی را تصویب و  دادگاه دائمی حکمیت را تاسیس کرد که در سال 1902 شروع به کار کرد.

الگوی نخست سازمان ملل متحد، جامعه ملل بود، سازمانی که تاسیس آن در شرایط مشابه در جریان جنگ جهانی اول مطرح و در 1919 براساس "معاهده‌ ورسای " برای حمایت از همکاری بین‌المللی و دستیابی به صلح و امنیت تشکیل شد.

گفتنی است؛ سازمان بین‌المللی کار نیز براساس معاهده‌ ورسای به‌عنوان کارگزاری وابسته به جامعه ملل ایجاد شد.

لازم به ذکر است جامعه ملل پس از ناکامی در پیشگیری از وقوع جنگ جهانی دوم، فعالیت‌های خود را متوقف کرد و نماینگان 50 کشور در 1945 در کنفرانس ملل متحد درباره تشکیل سازمانی بین‌المللی در سانفرانسیسکو دیدار کردند تا منشور ملل متحد را تدوین کنند.

این نمایندگان براساس پیشنهادهایی دست به مشورت زدند که نمایندگان چین، اتحاد شوروی، انگلیس و ایالات متحده از اوت تا اکتبر 1944 در " دمبارتن اوکز" ایالات متحده، مطرح کرده بودند البته منشور ملل متحد در 26 ژوئن 1945 به امضای نمایندگان 50 کشور رسید و لهستان که در کنفرانس نماینده نداشت کمی بعد آن را امضا کرد و یکی از 51 کشور عضو اولیه شد.

گفتنی است؛ سازمان ملل متحد در 24 اکتبر 1945 که منشور آن به تصویب چین، فرانسه، اتحاد شوروی، انگلیس، ایالات متحده و اکثریتی از سایر امضا کنندگان آن رسید به‌طور رسمی به‌وجود آمد و روز ملل متحد در 24 اکتبر هر سال گرامی داشته می‌شود.

انتهای پیام/