بِسْمِ رَبِّ الشُّهَداءِ

اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا بِنتَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا بِنتَ نَبیِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا بِنتَ حَبیبِ اللهِ،

اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا بِنتَ خَلیلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا بِنتَ صَفیِّ اللهِ ...

*****

ایام جانسوز فاطمیه و سالروز شهادت مظلومانه و جانسوز حضرت فاطمه زهرا (س)

را تسلیت و تعزیت عرض می نماییم.

چنان ز نای دل فاطمه، فغان برخاست --- که جای جای مدینه به الامان برخاست.

شکست شهپر جبریل از شکستن پهلو --- که دود آه ملائک در آسمان برخاست.

چو گشت سینه سپر در مقابل مسمار --- پسر به یاری مادر، در آن میان برخاست.

چو دست بسته علی را ز خانه اش بردند --- یگانه همسر او با قد کمان برخاست.

گرفت دامن او را، رها نکرد ز کف --- که تازیانه قنفذ به ترجمان برخاست.

چو گشت فاطمه نقش زمین، به یاری او --- چهار ساله گلی در بر خزان برخاست.

حدیث کوچه چه گویم که مجتبی داند --- چو خورد فاطمه سیلی، ز جا چه سان برخاست.

قسم به غربت و مظلومی علی، زهرا --- برای حفظ ولایت، به بذل جان برخاست.

خموش شاعر « ژولیده »، دم مزن دیگر --- که ناله از جگر صاحب الزمان برخاست.

*****

« اللّهُمَّ صَلِّ عَلي فاطمةَ و اَبيها وَ اُمِّها وَ بَعلِِها وَ بَنيها وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فيها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُک. »

*****

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در روز جمعه 20 جمادی الثانی سال پنجم پس از بعثت، در مکه مکرمه به دنیا آمد.

پدر گرامیشان؛ حضرت رسول خدا، محمد بن عبدالله ( صلی الله علیه و آله و سلم ) می باشد که خاتم پیامبران الهی و برترین مخلوق خداوند می باشد، و مادر گرامی حضرتش، خدیجه دختر خویلد، از زنان بزرگ و شریف قریش بوده است. او نخستین بانویی است که به اسلام گرویده است و پس از پذیرش اسلام، تمامی ثروت و دارایی خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان مصرف نمود. خدیجه در دوران جاهلیت و دوران پیش از ظهور اسلام نیز به پاکدامنی مشهور بود، تا جایی که از او به عنوان طاهره ( پاکیزه ) و بزرگ زنان قریش یاد می شد.

اکثر مفسران شیعی و عده ای از مفسران بزرگ اهل تسنن، آیه آغازین سوره مبارکه کوثر را به حضرت فاطمه (س) تطبیق نموده و او را خیر کثیر و باعث بقاء و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم (ص) ذکر نموده اند.

حضرت فاطمه زهرا (س) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد که رسول اکرم (ص) هم می فرمایند: « فاطمه، سرور زنان جهانیان است. »

همچنین رسول مکرم اسلام (ص) در شأن حضرت زهرا (س) فرمایشات مختلفی دارند: « پدرش به فدایش باد. »، « فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بیازارد مرا آزرده است. »، « من، بوی بهشت را از او استشمام می‌کنم. » و ...

نام مبارک آن حضرت، فاطمه (س) است که القاب متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه و ... هم برای ایشان ذکر شده است.

فاطمه، در لغت به معنی « بریده شده » و « جدا شده » می باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی (ص)، آن است که « پیروان فاطمه (س) به سبب او، از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند. »

کنیه های حضرت زهرا (س) نیز ام ابیها، ام الحسن، ام الحسین، ام الائمه و ... می باشد.

سراسر زندگانی حضرت صدیقه طاهره (س)، مملو از مکارم اخلاق و رفتارهای نمونه و انسانی است.

فاطمه زهرا (س) اگر چه امام نیست، اما مقام و منزلت او در نزد خداوند و در بین مسلمانان به خصوص شیعیان، نه تنها کمتر از سایر ائمه (ع) نیست، بلکه آن حضرت (س)، همتای امیرالمؤمنین (ع) و دارای منزلتی عظیم تر از سایر ائمه طاهرین (ع) است.

مراجعه زنان و یا حتی مردان مدینه در مسائل دینی و اعتقادی به آن بزرگوار، و همچنین استدلال های عمیق فقهی فاطمه زهرا (س) در جریان فدک و ...، بر احاطه آن حضرت (س) بر مفاهیم والای قرآن کریم و شرایع اسلامی دلالت دارد.

با هجرت پیامبر گرامی اسلام (ص) در سال سیزدهم بعثت، از مکه به مدینه، حضرت فاطمه زهرا (س) که در آن زمان، 8 سال از عمر شریفشان می گذشت، به همراه پدر بزرگوار خود، به مدینه رفتند.

رشد جسمانی مناسب و رشد و کمال عقلی حضرت زهرا (س) سبب شده بود که بانوی فضیلت ها با وجود کمی سن، میان همه دختران ممتاز شود. توجه و مهرورزی بی پایان رسول خدا (ص) نیز بر امتیازات ایشان افزوده بود. کمالات بی شمار فاطمه (ص)، باعث شد تا سرشناسان شهر، به رسم دیرین عرب، او را از پیامبر اکرم (ص) خواستگاری کنند.

نقل است که پیش از حضرت امام علی (ع)، عده‌ ای از نامداران صحابه و همچنین نامداران مهاجرین، از او خواستگاری کردند، اما رسول خدا (ص) مسأله را به نظر خداوند موکول می فرمود. سرانجام جبرئیل بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد و فرمود: « ای محمد! خدا بر تو سلام می‌رساند و می‌فرماید فاطمه را به عقد علی درآور، خداوند علی را برای فاطمه و فاطمه را برای علی پسندیده است. »

بنابراین، امام علی (ع) از آن حضرت فاطمه (س) خواستگاری فرمود و حضرت رسول خدا (ص) هم به امر الهی با این وصلت موافقت فرمودند. بدین ترتیب بود که مقدمات این ازدواج آسمانی در اول ذی الحجه سال دوم هجری ( بنابر برخی روایات ) فراهم شد و حضرت فاطمه (س) با مهری اندک ( بر خلاف رسوم جاهلی که مهر بزرگان بسیار بود. ) به خانه امام علی (ع) قدم گذارد.

فاطمه (س) با آن همه فضیلت، همسری نیکو برای امیرمؤمنان (ع) بود.

ثمره این ازدواج مبارک هم 5 فرزند به نام های حسن، حسین، زینب، ام کلثوم و محسن ( که در جریان وقایع پس از پیامبر (ص) سقط شد)، بود.

امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) از امامان 12 گانه می باشند که در دامان چنین مادری تربیت یافته اند و 9 امام دیگر ( به غیر از امام علی (ع) و امام حسن (ع)) از ذریه امام حسین (ع) هستند و بدین ترتیب و از طریق فاطمه زهرا (س) به حضرت خاتم الانبیاء (ص) منتسب می شوند و از ذریه ایشان به شمار می آیند که بخاطر این انتساب ( منسوب بودن ائمه طاهرین، به غیر از امیرالمؤمنین (ع) به آن حضرت )، حضرت فاطمه (س) را « ام الائمه » ( مادر امامان ) می نامند.

حضرت زینب کبری (س) که بزرگترین دختر فاطمه زهرا (س) به شمار می آید، بانویی عابد و پاکدامن و عالم بود که پس از واقعه عاشوراء، و در امتداد حرکت امام حسین (ع)، اهداف و پیام قیام حسینی (ع) را به نیکی تبیین کرد که پایه های حکومت فاسق اموی به لرزه افتاد و حرکت های گسترده ای بر ضد ظلم و ستم یزید سازمان گرفت. عقیله بنی هاشم (س)، حتی در سخت ترین و طاقت فرساترین شرایط و لحظات نیز راز و نیاز خویش با پروردگار را ترک ننمود که این عبادت و راز و نیاز نیز ریشه در شناخت و معرفت ایشان نسبت به ذات مقدس ربوبی داشت.

ام کلثوم نیز که در دامان چنین مادری پرورش یافته بود، بانویی جلیل القدر، خردمند و سخنور بود که او نیز پس از واقعه عاشوراء، به همراه خواهرش زینب کبری (س)، نقشی عمده در تبیین پیام و اهداف قیام عاشوراء ایفا نمود.

با رحلت جانسوز پیامبر اکرم (ص) در روز دوشنبه 28 صفر سال 11 هجری، فاطمه (س) غرق در سوگ و ماتم شد، چرا که نه تنها پدر او، بلکه آخرین فرستاده خداوند و ممتازترین مخلوق او، از میان بندگان به سوی خداوند، بار سفر بسته بود و از طرفی دادن نسبت هذیان به رسول خدا (ص) و بی اعتنایی به وصایای آن حضرت (ص) در مورد قرآن و عترت، غصب خلافت و خانه نشینی امام علی (ع)، غصب فدک و ... و هجوم و به آتش کشیدن خانه امام علی (ع) و آن حضرت (س)، از دیگر مسائلی بود که روح و جان تنها یادگار رسول خدا؛ حضرت زهرای اطهر (س) را بسیار متأثر و آزرده کرد.

سرانجام حضرت فاطمه (س) بر اثر شدت ضربات و لطماتی که بر اثر هجوم و به آتش کشیدن خانه اش و وقایع و حوادث ناشی از آن، به جسم مطهرشان وارد گشته بود، در بستر بیماری افتاد.

در ایام بیماری، روزی همسرش؛ امام علی (ع) را فراخواند و آن حضرت (ع) را وصی خویش قرار داد و وصیت فرمود که پس از وفاتش، وی را شبانه غسل دهد، شبانه کفن نماید و شبانه دفن کند و احدی از کسانی که در حق او ستم روا داشته اند، در مراسم تدفین و نماز خواندن بر جنازه او حاضر نباشند.

سرانجام روز شهادت جانسوز و غریبانه آن حضرت (س) فرا رسید. فاطمه (س) آب طلب نموده و بدن مطهر خویش را شستشو داد و غسل نمود. سپس جامه ای نو پوشید و در بستر خوابید و پارچه ای سفید به روی خویش کشید و به شهادت رسید.

اقوال مختلفی درباره تاریخ شهادت جانگداز و مظلومانه حضرت فاطمه زهرا (س) نقل شده است. دو قول مشهور در منابع این است که آن حضرت (س) ۷۵ روز ( مطابق با 13 جمادی الاول سال 11 هجری قمری ) یا ۹۵ روز بعد از رحلت پدر بزرگوارشان؛ حضرت خاتم الانبیاء (ص) ( یعنی ۳ جمادی الثانی سال 11 هجری قمری ) به شهادت رسیده اند.

اما قول مشهور این است که حضرت فاطمه زهرا (س)، 95 روز پس از رحلت جانگداز رسول خدا (ص)، در تاریخ ۳ جمادی الثانی سال 11 هجری قمری و در حالی که 18 سال از عمر مبارکشان بیشتر نمی گذشت، به شهادت رسیدند.

مرقد مطهر و نورانی آن حضرت (ص) در شهر مدینه واقع شده ولی چون بنا به وصیت خود بزرگوارشان (ع)، شبانه و مخفیانه به خاک سپرده شدند، موضع قبر پاک و نورانی ایشان بی نشان و مخفی می باشد که عده اي قبر مطهر آن حضرت (س) را در قبرستان بقيع می دانند. عده اي ديگر بر اين عقيده ‌اند كه قبر فاطمه زهرا )س) در داخل خانه آن حضرت (س) قرار گرفته و بعضي ديگر احتمال مي دهند آن حضرت (س) در مسجد رسول خدا (ص) و در ميان بيت و منبر آن حضرت (ص) دفن شده باشند.