دلم گرفته هوای بهار کرده دلم
هوای گریه بی اختیار کرده دلم
رها کم از لب بام آن دو بافه گیسورا
هوای یک شب دنبالهدار کرده دلم
بیا بیا که برای سرودن بیتی
هزار واژه خونین قطار کرده دلم
بر هر تپش که نفش تازه میکند بازی
مرا به زیستم امیدوار کرده دلم
کنون که آخر پیری نمانده دندانی
غزال خوش خط و خالی شکار کرده دلم
ای لب خونین لب ترک خورده
دلم شکسته هوای انار کرده دلم
سعید بیابانکی
انتهای پیام/