هر شب با قرآن/ روز حساب نزدیک است، حواستان هست!؟
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
آیه اول سوره انبیاء
(زمان) حساب مردم نزدیک شده است، در حالی که آنان در بی خبری، (از آن) روی گردانند!
* سؤال: با توجّه به اینکه معنای «غفلت» بی توجّهی نسبت به چیزی، و معنای «اعراض» روی گرداندن با توجّه از چیزی است، پس چگونه غفلت و اعراض در کنار هم مطرح شده اند؟
پاسخ: غفلت و بی توجّهی دو گونه است:
الف: غفلتی که شخص با هشدار بیدار می شود.
ب: غفلتی که مقدّمه‌ی اعراض است، یعنی شخصِ غافل نمی خواهد بیدار شود. همچون کسی که خودش را به خواب زده که با صدا زدن نیز چشم خود را باز نمی کند.
* از آنجا که غالب مردم از معاد و حساب غافلند، خداوند این غفلت را به همه مردم نسبت داده است وگرنه همیشه گروهی از مردم، استثنا هستند. در آیه 97 همین سوره، به اقرار به غفلت از زبان خود مردم نیز اشاره شده است. «یا ویلنا قد کنا فی غفلة من هذا».
* حسابرسی مردم قطعی است. (اقترب) (بکار رفتن فعل ماضی به جای مضارع، نشانه‌ی قطعی بودن است.)
* قیامت و زمان حسابرسی را دور نپنداریم. (اقترب)
* حساب، برای همه انسان هاست. (للناس)
* گاهی باید برای جذب حواسها، سخن را کوبنده و هشدار دهنده آغاز کرد. سوره با جمله (اقترب للناس حسابهم) شروع شده است.
* این حساب است که به سراغ انسان ها می آید، هر چند آنان از حساب، غافل باشند ویا از آن بگریزند. (اقترب للناس حسابهم) ونفرمود: «اقترب الناس الی حسابهم»
* غفلت، زمانی خطرناک است که بر اساس بی اعتنایی باشد. (غفلة معرضون)
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
