وی تصریح کرد: در زمینه کار مستندسازی در حوزه‌ی دفاع مقدس با کسب موفقیت کارهای خوبی انجام دادیم اما متأسفانه بعد جنگ نگاه نکردن به ساخت مستند باعث شد کار مستندسازی به حاشیه برود.

وی با اشاره به جایگاه متوسط مستندسازی از نظر کیفیت در جهان گفت: بعد از جنگ از کارهای مستند پشتوانه‌ی جدی به عمل نیامد که البته دلایلی از جمله نگاه مدیران فرهنگی هنری به کارهای داستانی و نمایشی و صرف هزینه برای تولید باعث شد به کارهای مستند چندان بهایی داده نشود.

وی اظهار داشت: یک بخش اساسی در تولید مستند به پژوهش برمی‌گردد که زمان هزینه بالایی می‌برد که در صورت محقق نشدن، کار مستند ضعیفی خواهیم داشت.

این مستندساز بیان کرد: در حال حاضر کارهای مستند قوی در دنیا توسط سازمان‌ها و تشکیلات فرهنگی کشورشان حمایت می‌شود و اما در ایران برای مستندسازی سازمان و تشکیلات منسجمی وجود ندارد حتی سالن نمایش خاصی برای نمایش مستندهای ساخته شده نیست.

وی اظهار داشت: در سال‌های اخیر رگه‌های جدی مستندسازی را در صدا و سیما می‌بینیم که با نگاه جدی به مستند سعی در بررسی دقیق این آثار دارند.

وی افزود: در چند سال اخیر صدا و سیما در جهت پیشرفت امر مستندسازی قدم‌های مهمی از جمله راه‌اندازی "شبکه مستند" برداشته است که می‌تواند یک محمل و مدعی برای رتبه بندی کارهای مستند ساخت ایران باشد که با ایجاد جایگاهی بر اساس شاخص‌های کارشناسانه‌ای سازمان‌هایی که قصد جدی برای ساخت درام مستند دارند به عنوان یک مرجع اصلی قبل از شروع کار به آن رجوع کنند.

وی در ادامه گفت: در ساخت "مستند" اکثر مستندسازان به دلیل کمبود بودجه به این حرفه روی نمی‌آورند.

بخشی، دلیل این امر را در این دانست که کسانی که سابقه‌ی طولانی در تولید مستند دارند با کمبود بودجه نمی‌توانند اثری را با کیفیت بالا بسازند.

به گفته وی: این سازندگان مستند بر این باورند که کار با کیفیت پایین نشانه‌ی عقب‌گرد کاریشان به حساب می‌آید،اسم و موقعیت کاریشان را دردید اهالی رسانه به خطر می‌اندازد به همین جهت به کار مستندسازی با تردید مبادرت می‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: نسل جوان به دلیل ورود سیستم‌های جدید ارزان‌تر و قابل دسترس تمایل بیشتری برای ساخت مستند دارد، چرا که اغلب علاقه‌مندان به کار مستند به تهیه مستند به عنوان یک سکوی پرتاب نگاه می‌کنند که زمینه‌ی ورود آنها را به حوزه فیلم سازی فراهم می‌کند.

انتهای پیام/