به خبرگزاری
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران؛ امیرعباس احمدی، رئیس اداره محیط زیست طبیعی استان تهران اظهارداشت: آسیبهای زیست محیطی محدود به ورود آلایندهها، پسابها به زیست بومها یا از بین بردن گونههای جانوری و گیاهی بر اثر مواد شیمیایی نیست بلکه بسیاری از این آسیبها ناشی از دستکاری در نظام طبیعی زیست بومها است.
وی ادامه داد: یکی از این آسیبها که به ویژه در سالهای اخیر در بسیاری از کشورهای جهان مورد توجه بسیاری قرار گرفته است، مسئله ورود گونههای غیر بومی به اکوسیستمهای طبیعی است؛ در این اکوسیستمها اساس تعادل بین جمعیتهای (جانوری ، گیاهی) و منابع موجود در آنها شکل گرفته و پایدار میمانند.
احمدی با اشاره به اینکه ورود هر نوع موجود زنده باعث تغییر در این نظم طبیعی شده و زیست بومها را دچار تغییر میکند، گفت: اغلب این تغییرات میتواند ماهیت مخرب داشته باشند. یک گونه غیر بومی میتواند به هریک از گروهها یا طبقات موجودات زنده اعم از ویروسها، قارچها، جلبکها، خزهها، سرخسها، گیاهان، مهرهداران، ماهیها، دوزیستان، پرندگان و پستانداران گفته شود.
وی ادامه داد: ورود گونههای غیر بومی از عوامل موثر در انقراض گونه است. گونههای غیر بومی همچون عوامل بیماریزا، شکارچی یا گیاهخوارانی عمل میکنند که از گونههای طبیعی تغذیه میکنند.
رئیس اداره محیط زیست استان تهران تصریح کرد: این گونهها بر سر منابع غذایی، فضا و نور با گونههای بومی رقابت میکنند یا در تلاقیهای ژنتیکی شرکت کرده و در نهایت ممکن است سبب تغییرات زیادی در زیستگاه شوند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: گسترش گونههای غیر بومی پدیدهای است که میتواند به عنوان یکی از شاخصهای مهم در ارزیابی آسیب پذیریهای زیست محیطی مورد توجه قرار گیرد. به نظر میرسد که علیرغم مصادیق و نمونههای مشهودی مانند آبزی شانه دار دریای خزر یا آزولای تالاب انزلی، این مسئله در ایران چندان مورد بررسی قرار نگرفته است.
انتهای پیام/